Αναζήτηση αναρτήσεων

ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ

>> 3/2/12

Το blog διανύει περίοδο σιωπής, καθώς η προετοιμασία μου για το μεταπτυχιακό κι ενδεχομένως και περαιτέρω ακαδημαϊκή σταδιοδρομία εις τα εξωτερικά, η (αστεία, μέσα σε αυτήν την επίγεια ελληνική εργασιακή κόλαση) προσπάθειά μου να ανεξαρτητοποιηθώ όσο το δυνατόν παραπάνω οικονομικά και η (εξαιρετικά στριμωγμένη μέσα σε αυτόν τον κόλαφο που ζούμε) προσωπική μου ζωή, μου αφήνουν ελάχιστο έως μηδαμινό χρόνο για blogging. Ομολογώ πως μου λείπει, αλλά τέτοια ώρα, τέτοια λόγια.
Είχα σκοπό να επανέλθω, ελπίζοντας πως οι παλιότεροι αναγνώστες θα με θυμηθούν και νέοι θα με ανακαλύψουν... αλλά όχι τώρα. Επίσης, είναι γνωστό από το ύφος γραφής και την επιλογή των θεμάτων των αναρτήσεων ότι είχα ανέκαθεν σκοπό - πλην ελαχίστων εξαιρέσεων - να γράφω κείμενα που θα μπορούσαν κάλλιστα να επαναδιαβαστούν και στο μέλλον. Με άλλα λόγια, προτιμούσα, αν όχι να μην ασχολούμαι καθόλου με την επικαιρότητα, να την σχολιάζω εν τούτοις με τρόπο τέτοιο ώστε το σχόλιο αυτό να εντάσσεται σε ένα γενικότερο νοηματικό πλαίσιο ευρέος πεδίου.
Αλλά τώρα δεν γίνεται αυτό. Δεν γίνεται.
Εδώ και δύο χρόνια μας βιάζουν, μας πεθαίνουν, μας κατακρεουργούν. Τα άχρηστα, ύπουλα ανδρείκελα των διαδοχικών δοσίλογων κυβερνήσεων, ναι, ακόμα και αυτής της περιώνυμης "υπηρεσιακής", κατεβάζουν τα χεσμένα τους βρακιά σε έναν κάποιον Thomsen και σε έναν κάποιον Schäuble κι εκείνοι, άτεγκτοι, δικτατορίσκοι, Nazis, γαμημένοι απάνθρωποι που μετρούνε τα ανθρώπινα κορμιά σαν μηδενικά σε επιταγή και τις ψυχές σαν ευρώ, εκείνοι, ποιοί εκείνοι, αυτοί, που είναι στην Ελλάδα εδώ και τώρα, που έχουν το θράσος και το υφάκι και πατούν σε αυτά τα χώματα και που κάποτε (τί κάποτε; 70 μόλις χρονάκια πριν) αιματοκύλισαν το Δίστομο και το κάθε Δίστομο, αυτοί ασελγούν πάνω μας, περιφέροντας τα απαίσια πρόσωπά τους και γράφοντας με την μεγαλύτερη φυσικότητα σε κωλόχαρτα αποφάσεις που στέλνουν στον διάολο δώδεκα εκατομμύρια ανθρώπους. Αλλά ας πούμε, λέω ας, ότι κι εμείς κάνουμε την καρδιά μας πέτρα, δεχόμαστε να ζούμε με μισθό κατώτατο από τον κατώτατο, χωρίς παροχές, χωρίς ασφάλεια, χωρίς τίποτα, αντέχουμε την εξαθλίωση, την καταστροφή της αγοράς, της κοινωνίας, αντικρύζουμε την πλήρη, πέρα για πέρα αληθινή κι επιτέλους φανερή όψη του ετοιμοθάνατου καπιταλισμού, ανεχόμαστε τον κάθε σιχαμένο να μας γαμάει από την πίσω πόρτα και να τινάζει τα φλόκια του πάνω μας (σας φαίνεται απαίσια αυτή η εικόνα μου; Σας φαίνεται άθλια η γλώσσα που χρησιμοποιώ; Ε λοιπόν, είναι. Φυσικά και είναι. Αλλά ας βγει κάποιος να μου πει ότι αυτή η εικόνα δεν είναι μια άλλη όψη της πραγματικότητας). Λέω ΑΣ. ΕΣΤΩ ΟΤΙ ΤΑ ΑΝΕΧΟΜΑΣΤΕ ΟΛΑ, ΓΙΑΤΙ ΑΚΟΜΑ ΕΧΟΥΜΕ ΜΙΑ ΤΡΕΛΗ ΕΛΠΙΔΑ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΑΣ ΟΤΙ ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΕΞΩΦΡΕΝΙΚΕΣ ΘΥΣΙΕΣ ΘΑ ΠΙΑΣΟΥΝ ΤΟΠΟ ΚΑΙ ΟΤΙ ΕΝΑ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΜΕΛΛΟΝ ΘΑ ΕΡΘΕΙ.

ΑΛΛΑ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΑΚΟΥΣΑ ΣΗΜΕΡΑ ΔΕΝ ΣΥΓΧΩΡΕΙΤΑΙ. ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΑΚΟΥΣΑ ΣΗΜΕΡΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ ΝΑ ΥΦΙΣΤΑΤΑΙ. ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΑΝ ΤΑ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΑ ΜΟΥΝΟΠΑΝΑ ΔΕΝ ΣΥΜΦΩΝΗΣΟΥΝ ΣΤΟ ΕΝ ΛΟΓΩ ΜΕΤΡΟ, ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΟΤΙ Ο THOMSEN ΚΑΙ ΤΑ ΤΣΙΡΑΚΙΑ ΤΟΥ ΤΟ ΕΘΕΣΑΝ ΣΑΝ ΟΡΟ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΕΓΚΛΗΜΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ.

ΟΙ ΤΡΟΪΚΑΝΟΙ, ΛΟΙΠΟΝ, ΕΘΕΣΑΝ ΣΑΝ "ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΟΡΟ" ΣΤΟ ΥΠΟ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΝΕΟ ΠΑΚΕΤΟ ΜΕΤΡΩΝ ΤΟ ΟΤΙ ΤΟ ΑΝΩΤΑΤΟ ΚΟΣΤΟΣ ΠΟΥ ΘΑ ΚΑΛΥΠΤΟΥΝ ΤΑ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΑ ΤΑΜΕΙΑ ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΗ ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ ΘΑ ΠΕΡΙΟΡΙΣΤΕΙ ΣΤΑ 23 ΕΥΡΩ ΑΝΑ ΑΤΟΜΟ, ΛΕΣ ΚΑΙ ΜΠΟΡΟΥΝ ΑΥΤΟΙ ΝΑ ΞΕΡΟΥΝ ΠΟΤΕ ΚΑΙ ΠΟΣΟ ΘΑ ΑΡΡΩΣΤΗΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΒΑΖΟΝΤΑΣ ΣΤΟΝ ΙΔΙΟ ΝΤΟΡΒΑ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΓΡΙΠΠΗ ΚΑΙ ΑΚΜΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΔΙΑΒΗΤΙΚΟΥΣ, ΤΟΥΣ ΤΕΤΡΑΠΛΗΓΙΚΟΥΣ, ΤΟΥΣ ΚΑΡΚΙΝΟΠΑΘΕΙΣ.

ΣΥΝΕΠΩΣ, ΠΑΙΡΝΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΑΠΛΟΥΣΤΑΤΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΕΝΟΣ Π.Χ. ΥΠΕΡΤΑΣΙΚΟΥ ΠΟΥ ΠΑΙΡΝΕΙ ΗΔΗ ΜΙΣΘΟ ΠΕΙΝΑΣ (Ή ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΣ), ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΟΥ ΦΤΑΝΕΙ ΚΑΝ ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΕΙ ΤΟΥΣ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΥΣ ΚΑΙ ΤΑ ΧΑΡΑΤΣΙΑ, ΠΟΥ ΑΥΤΟΣ ΚΑΙ Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΤΟΥ ΤΡΩΝΕ ΚΑΙ ΠΙΝΟΥΝ ΜΕ ΤΟ ΣΤΑΓΟΝΟΜΕΤΡΟ ΚΑΙ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΩΣ ΝΑ ΠΛΗΡΩΝΕΙ ΑΝΑ ΜΗΝΑ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ 50 - 60 ΕΥΡΩ ΓΙΑ ΤΑ ΦΑΡΜΑΚΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΥΠΕΡΤΑΣΗΣ, ΑΠΟ ΑΥΤΑ ΤΑ 50 - 60 ΕΥΡΩ ΘΑ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΟΥΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ ΤΑΜΕΙΟ ΜΟΝΟ ΤΑ 23. ΤΑ ΥΠΟΛΟΙΠΑ ΘΑ ΤΑ ΒΑΛΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΣΕΠΗ ΤΟΥ. ΑΠΟ ΕΚΕΙΝΑ ΔΗΛΑΔΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΕΙ. ΚΑΙ ΜΗΝ ΠΙΑΣΟΥΜΕ ΤΩΡΑ ΤΙΠΟΤΑ ΧΕΙΡΟΤΕΡΕΣ ΧΡΟΝΙΕΣ ΑΣΘΕΝΕΙΕΣ ΠΟΥ ΑΠΑΙΤΟΥΝ ΑΚΟΜΑ ΠΙΟ ΑΚΡΙΒΑ ΦΑΡΜΑΚΑ.

ΜΕ ΑΛΛΑ ΛΟΓΙΑ, ΘΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ ΝΑ ΠΑΙΡΝΕΙ ΤΑ ΦΑΡΜΑΚΑ ΠΟΥ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΕΠΙΒΙΩΣΕΙ.

ΜΕ ΑΛΛΑ ΛΟΓΙΑ, ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΘΑ ΠΕΘΑΝΕΙ. 

ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΤΕ ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ; ΠΛΕΟΝ ΔΕΝ ΤΙΘΕΤΑΙ ΘΕΜΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΕΞΑΘΛΙΩΣΗΣ. ΠΛΕΟΝ ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ ΦΥΣΙΚΗ ΕΞΟΝΤΩΣΗ.

 ΦΥΣΙΚΗ ΕΞΟΝΤΩΣΗ.

ΕΙΝΑΙ ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ. ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ. ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ ΠΟΥ ΝΟΜΙΜΟΥΠΟΙΟΥΝΤΑΙ ΝΑ ΠΕΡΠΑΤΟΥΝ ΑΝΑΜΕΣΑ ΜΑΣ, ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ ΠΟΥ ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΟΥΝΤΑΙ ΝΑ ΟΡΙΖΟΥΝ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΜΑΣ. ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΟΔΗΓΗΣΟΥΝ ΕΝΑ ΜΕΡΟΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ ΣΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ. ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΕΠΙΖΗΣΟΥΝ ΜΟΝΟ ΟΣΟΙ ΕΧΟΥΝ ΤΗΝ ΕΠΙΦΑΝΕΙΑ ΝΑ ΠΛΗΡΩΝΟΥΝ ΓΑΜΗΣΙΑΤΙΚΑ ΤΑ ΦΑΡΜΑΚΑ ΤΟΥΣ, ΕΝΩ ΟΙ ΑΛΛΟΙ (ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΙ, ΧΑΜΗΛΟΜΙΣΘΟΙ, ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΕΣ, ΦΤΩΧΑ ΑΤΟΜΑ ΜΕ ΑΝΑΠΗΡΙΕΣ Κ.Λ.Π.) ΝΑ ΠΕΘΑΝΟΥΝ ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΥΣ ΑΔΕΙΑΣΟΥΝ ΤΗΝ ΓΩΝΙΑ.

ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΜΑΣ ΣΚΟΤΩΣΟΥΝ.

ΚΑΙ ΘΑ ΤΟ ΚΑΝΟΥΝ.

ΘΑ ΤΟ ΚΑΝΟΥΝ, ΑΝ ΤΟΥΣ ΑΦΗΣΟΥΜΕ.

ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΑΦΗΣΟΥΜΕ.
 


ΚΑΙ ΜΗΝ ΑΚΟΥΣΩ ΚΑΝΕΝΑΝ ΝΑ ΛΕΕΙ "ΦΤΑΙΜΕ ΚΙ ΕΜΕΙΣ ΟΜΩΣ" ΓΙΑΤΙ ΘΑ ΤΟΝ ΠΑΡΕΙ Ο ΔΙΑΟΛΟΣ. ΦΤΑΙΜΕ, ΝΑΙ. ΦΥΣΙΚΑ ΚΑΙ ΦΤΑΙΜΕ. ΑΛΛΑ ΕΧΟΥΜΕ ΠΛΗΡΩΣΕΙ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΓΙΑ ΤΟ ΦΤΑΙΞΙΜΟ ΜΑΣ. ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΠΟΥ ΚΑΝΕΙ ΛΑΘΗ, ΕΣΤΩ ΚΙ ΕΠΑΝΕΙΛΛΗΜΕΝΑ, ΤΟ ΤΙΜΩΡΕΙΣ ΣΤΕΡΩΝΤΑΣ ΤΟΥ ΤΟ ΧΑΡΤΖΙΛΙΚΙ ΤΟΥ, ΒΑΖΟΝΤΑΣ ΤΟΥ ΤΙΜΩΡΙΕΣ, ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΜΠΑΤΣΙΖΟΝΤΑΣ ΤΟ. ΔΕΝ ΤΟ ΚΑΚΟΠΟΙΕΙΣ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΑ, ΤΟ ΜΑΣΤΙΓΩΝΕΙΣ, ΤΟ ΚΑΙΣ ΖΩΝΤΑΝΟ, ΤΟ ΚΡΕΜΑΣ ΑΠΟ ΤΑ ΙΔΙΑ ΤΟΥ ΤΑ ΕΝΤΕΡΑ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΡΙΧΝΕΙΣ ΤΟ ΚΟΥΦΑΡΙ ΤΟΥ ΣΤΑ ΣΚΥΛΙΑ.

17 σχόλια. Βγάλτε το από μέσα σας!:

Dimos 3 Φεβρουαρίου 2012 στις 9:44 μ.μ.  

Αν κάποιος θέλει να βρει το βίντεο των Anonymous με υποτίτλους, ας το ψάξει στο YouTube. Είμαι πολύ φορτωμένος τώρα για να ξαναψάξω εγώ.

thalassaki 3 Φεβρουαρίου 2012 στις 9:51 μ.μ.  

hear hear αγαπητέ Δήμο. Χωρίς θυμό σε τέτοιες περιπτώσεις δε γίνεται τίποτα. Μόνο με κάμποσο υγιή θυμό ίσως βάλουν μπρος τόσο η υπομονή όσο και η αξιοπρέπειά μας. Η αδικία έχει αμέτρητα πρόσωπα, κι έχουμε υποχρέωση να της αντιστεκόμαστε όπου τη συναντούμε. Εύχομαι όλα καλά με τους στόχους σου, καλή πρόοδο, και κυρίως αυτά τα μαθήματα που βιώνεις σήμερα να μην τα ξεχάσεις ποτέ. Να μην έρθουν κάποτε πιο ήπιοι καιροί και ξεχάσεις την πικρή γεύση της χρόνιας αδικίας απέναντι στους πιο αδύναμους, τους πιο ευάλωτους, τους πιο "εύκολους" στόχους. Σου στέλνω την καλησπέρα μου με πολλούς χαιρετισμούς.

Dimos 3 Φεβρουαρίου 2012 στις 10:06 μ.μ.  

Ευχαριστώ thalassaki. Αλλά δεν περίμενα ποτέ να φτάσουμε σε λύσεις επιπέδου ζούγκλας του τύπου "ή εμείς ή αυτοί". Αλλά έτσι είναι. Πώς αλλιώς περιμέναμε να τελειώσει, αλήθεια; Όταν ο Σατανάς παρουσιάζεται μπροστά σου, έχει όμορφο κι ευγενικό πρόσωπο... μέχρι να υπογράψεις την συμφωνία που νομίζεις ότι είναι συμφέρουσα για εσένα, αλλά ουσιαστικά συμφέρει μόνο τον ίδιο τον Σατανά. Και ο Σατανάς δεν είναι ένας κόκκινος τύπος με κέρατα και τσιγκελωτή ουρά, δεν είναι το υπερφυσικό κακό κάποιας ηλίθιας θρησκείας. Ο Σατανάς είναι αυτό το πούστικο σύστημα. Ο Σατανάς είναι ο καπιταλισμός, που μάταια προσπαθήσαμε να τον πολεμήσουμε με ανέφικτα κοινωνικά τερατουργήματα, σαν τον "κομμουνισμό" της Ε.Σ.Σ.Δ. Ο καπιταλισμός, που μας παρουσιάστηκε ωραίος και πλουσιοπάροχος, που μας βύζαξε σαν κρακαρισμένη πουτάνα και που τώρα απαιτεί την πληρωμή του. Την πληρωμή στην οποία εμείς συμφωνήσαμε και συνυπογράψαμε.

Θα έλεγα "ο Θεός να μας φυλάει", αλλά δεν θα περιμένω από αυτόν, αν υπάρχει, να πάρει επιτέλους την απόφαση να μας προστατέψει. Θα κοιτάξω να προστατευτώ μόνος μου, μαζί με εσένα, μαζί με όλους. Αν σωθούμε, θα σωθούμε όλοι μαζί. United, we thrive. Divided, we fall.

Thalassenia 4 Φεβρουαρίου 2012 στις 4:43 μ.μ.  

Ξέρεις τι με φοβίζει, ότι οι αντιδράσεις έχουν μορφή λόγου και όχι δράσης.

Καλή δύναμη και καλή επιτυχία στους στόχους σου.

Dimos 4 Φεβρουαρίου 2012 στις 6:50 μ.μ.  

Καλησπέρα Θαλασσένια μου, ευχαριστώ για τις ευχές σου. Όχι, πλέον πιστεύω ότι ο κόσμος ξύπνησα. Όχι μόνο αυτό θα φανεί στις επόμενες εκλογές (θα μου πεις, και κάποιο μικρό κόμμα να ψηφίσουμε - που αυτό θα κάνουμε - τί θα αλλάξει; Ε, δεν μπορεί, κάποια φρέσκα ιδεά θα πέσει στο τραπέζι) αλλά επιπλέον βλέπουμε κοινωνικές οργανώσεις, ιδιώτες, ακόμα και αλυσίδες μικρομεσαίων επιχειρήσεων να κάνουν κάτι, ό,τι μπορούν. Μοιρασιά δωρεάν τροφίμων και φαρμάκων, συσσίτια, οργανώσεις προστασίας των συμφερόντων του πολίτη... κάτι γίνεται. Δεν αρκεί τίποτα από όλα αυτά, φυσικά, αλλά για αρχή καλά είναι.

Το επόμενο χαρτί είναι δικό μας.

Thalassenia 4 Φεβρουαρίου 2012 στις 8:30 μ.μ.  

Βρε Δήμο μου, ξαφνικά ανακαλύψαμε ότι υπάρχει φτώχια και τρέχουμε όλοι να βοηθήσουμε. Αυτό είναι η λύση;
Να ταϊσουμε τους πεινασμένους εμείς που σε λίγο δεν θα έχουμε να φάμε;
Ή να περιμένουμε και τις εκλογές για να βάλουμε δύο τρία κόμματα στην κυβέρνηση; Αυτά θα έπρεπε να έχουν γίνει.
Απέναντι σε αυτά που μας φορτώνουν τώρα ποιά είναι η αντίδραση;
Αυτό δεν βλέπω και ανησυχώ.
Μας πείνουν το αίμα και εμείς στραγγίζουμε για να δώσουμε στους πεθαμένους.
Δεν ξέρω πια....

α Κενταύρου 5 Φεβρουαρίου 2012 στις 11:05 π.μ.  

Στόχος το 2020 το χρέος να είναι120% του ΑΕΠ.
Γεώργιος Παπανδρέου.
«όταν οι αριθμοί ευημερούν, οι άνθρωποι δυστυχούν»
Η ΙΣΤΟΡΊΑ ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ.
Ίσως η πιο δραματική αποτυχία της πρώτης πρωθυπουργίας Καραμανλή ήταν η πολύ μεγάλη άνοδος που σημείωσε ο σημαντικότερος οικονομικός δείκτης, αυτός της ανεργίας. Καθ'όλη την περίοδο 1955-1963 η ανεργία (που το 1961 είχε φτάσει στο 24%, δηλαδή 864.000 σε σύνολο εργατικού δυναμικού 3.640.000 ατόμων) ανάγκαζε τους Έλληνες να μεταναστεύουν μαζικά στη Γερμανία, την Αυστραλία, τις ΗΠΑ και τον Καναδά για να ζήσουν αξιοπρεπώς.
Είχε προηγηθεί ο εμφύλιος.
Η βία θα φέρει βία.
Θα βιώσουμε μια δραματική στιγμή της ιστορίας μας.

Παπαστρατής Το "Θηρίο" Ιωάννης 5 Φεβρουαρίου 2012 στις 1:17 μ.μ.  

Πήγαινε για μεταπτυχιακό και άμα δε ξαναγυρίσεις κιόλας την καλύτερη δουλειά θα κάνεις φίλε μου!!!!

Δεν έχω τίποτα να σχόλιασω πάνω στα γραφόμενά πέρα από τα χιλιοειπομένα-τετριμμένα.

Δε ξέρω πόσο πάτο πρέπει να πιάσουμε για να ξανά αναστηθούμε. Γιατί ,για έναν εξωγήινο-ηλίθιο λόγο, το πιστεύω.

Συμφωνώ και με την αγαπητή Συμπατριώτισσα (Thalassenia) και με την "αριθμητική" του φίλτατου Κένταυρου.

Επειδή όμως ότι δε σε σκοτώνει σε κάνει πιο δυνατό ,που άδει και ο Νίκος, ΔΕ Θα ΜΑΣ ΠΕΘΑΙΝΟΥΝ ΡΕ ΓΑΜΩ ΤΟ ! ! !. Θα τους πεθάνουμε εμείς πρώτοι...

Ότι και να κάνεις πάντως στη ζωή σου μη παρατήσεις το γράψιμο!!! Είσαι πολύ ώριμος και συνηδιτοποιημένος (το σκότωσα? :-) ) και πολύ καλός γνώστης της ορθογραφίας και του συντακτικού.

Την συνέχεια τον "Δοχείων" θα την περιμένω εσαεί...

Dimos 5 Φεβρουαρίου 2012 στις 2:11 μ.μ.  

Kαλημέρα σε όλες και όλους.

Dimos 5 Φεβρουαρίου 2012 στις 2:13 μ.μ.  

Θαλασσένια μου, έχεις απόλυτο δίκιο. Είναι γεγονός πως έπρεπε να φτάσουμε κι εμείς, ταξικά αποτυχημένοι μικρο - μεσο - αστοί στα κακά μας τα χάλια για να απλώσουμε το χέρι στους ήδη κατατρεγμένους. Αλλά μαθαίνουμε από τα λάθη μας.

Και μετά το μάθημα επέρχεται η συσπείρωση.

Dimos 5 Φεβρουαρίου 2012 στις 2:20 μ.μ.  

Η ιστορία επαναλαμβάνεται. Αυτό είναι γεγονός. Δεν νομίζω να οδηγηθούμε σε full - scale εμφύλια σύγκρουση αυτήν την φορά, αλλά το λυντσάρισμα ορισμένων είναι αναπόφευκτο. Η ανεργία, αν δεν έχει ξεπεράσει εκείνη της αποτυχημένης περιόδου του παππού Καραμανλή (δεν ξέρω πόση ακριβώς είναι τώρα), οπωσδήποτε κυμαίνεται τουλάχιστον σε παρόμοια επίπεδα. Όσο για τις δεσμεύσεις αυτού του ηλίθιου, του καθυστερημένου, του "διατυμπανίζω ότι δεν είμαι καρεκλοκένταυρος αλλά παρ'όλ'αυτά κρατιέμαι με νύχια και με δόντια στην εξουσία, ακόμα κι αν αυτό κοστίσει το μέλλον της χώρας ή τουλάχιστον το μέλλον του κόμματος που ίδρυσε ο μπαμπάκας μου", του ΓΑΠ, τρεις λέξεις έχω να πω μόνο:

χα χα χα.

Dimos 5 Φεβρουαρίου 2012 στις 2:31 μ.μ.  

Θηρίο, νομίζεις ότι εγώ θέλω να φύγω; Ποιός θέλει να αφήσει την πατρίδα του, πόσο μάλλον την Ελλάδα; Όχι, είναι απόφαση απελπισίας, αλλά δεν γίνεται αλλιώς. Ο Κένταυρος ανέφερε τα '50s - '60s όπου έφευγε στο εξωτερικό το εργατικό δυναμικό της χώρας. Ε λοιπόν, στα '00s - '10s που διανύουμε και για τουλάχιστον καμιά δεκαετία ακόμα, θα φεύγει αθρόα το επιστημονικό δυναμικό. Ίσα ίσα δηλαδή, οι άνθρωποι που θα μπορούσαν με την τεχνογνωσία και τις ιδέες τους να δώσουν ώθηση στην ελληνική βιομηχανία, την παραγωγή, την έρευνα, την βιώσιμη εκμετάλλευση των φυσικών και ανθρώπινων πόρων κ.ο.κ. Αλλά τί να γίνει. Τί να κάτσουμε να κάνουμε εδώ, όταν δεν θα έχουμε ΤΙ να κάνουμε, όταν θα μας πηδάνε ανάποδα και θα απαιτούν και την αποδοτικότητά μας από πάνω; Να πάνε να γαμηθούν. Θα φύγουμε, θα διαπρέψουμε όπως και όσο μπορούμε και θα επιστρέψουμε εδώ φτασμένοι, χωρίς να τους έχουμε ανάγκη, ώστε να καταπιαστούμε με την αναγέννηση μέσα από τα αποκαϊδια. Γιατί, δυστυχώς δεν έχει νόημα να μιλάμε για την "αποτροπή της καταστροφής". Η καταστροφή μας έχει ήδη βρει. Την ζούμε. Αυτό που μένει είναι τώρα να σχεδιάσουμε την ανασυγκρότησή μας.

Τα "Δοχεία" περιμένουν σε μορφή σημειώσεων, αλλά πού χρόνος για συστηματική συγγραφή; Πάντως, θα ρίξω ένα μικρό hint: μπορεί να μην συνεχίσω την δημοσίευση εδώ, αλλά να προσπαθήσω να την ψάξω αλλιώς σχετικά με την έκδοσή τους, μαζί με άλλα μικρά διηγήματα... ;)

Γιώργος Ξ. 10 Φεβρουαρίου 2012 στις 9:25 π.μ.  

Σαν κάτι να ψυχανεμιστηκα, οπως έλεγες και εσυ σε προηγούμενο post και άνοιξα το blog με την ελπίδα για κάποια νέα μεγάλη ιστορία απο τις, αληθινά πλέον, μικρες μας πόλεις! Και όχι μόνο βρήκα αλλα είναι και ακριβώς για το θέμα που με απασχολεί (οπως και κάθε, ελπίζω, πολίτη αυτής της επίσης «μικρής» χώρας) για το πολυ απλό ερώτημα: Πού βαδίζουμε μέσα απο όλες αυτές τις εξελίξεις και ποια μπορει να είναι ενεργή στάση μας, which side are you on boys, που τραγουδούσαν και παλιότερα!
Για το θέμα των φαρμάκων και για τα πολλα αλλα που έγγραψες και σχολιαστηκαν δεν εχω να προσθεσω κάτι αφού συμφωνώ με τα γραφόμενα (ειδικά για δολοφόνους 100%)! Απλα θα ήθελα να σταθώ σε μια φράση σου και να δώσω τροφή για σκεψη και κουβέντα:

United we thrive! Divided we fall!

Πώς θα μπορέσουμε να το πετύχουμε επιτέλους αυτό, ωστε να αντιδρασουμε αποτελεσματικα στα μετρα θανατου που μας σερβίρουν; Θα μπορέσουν ίσως οι παρούσες συνθήκες και το αδιέξοδο που ορθώνεται μπροστα μας να μας αλλάξουν, ειδικά εμάς, έναν λαό που δεν φημίζεται για την ενότητα και κοινωνική συνείδηση του;

Αυτά σαν πρώτες σκέψεις αν και μου έρχονται ακόμα τόσα μα τόσο πολλα την τρέλα μου :Ρ!
Ελπίζω να τα πούμε σύντομα και ηλεκτρονικά και με σάρκα και οστά και ίσως με μπύρες στο χέρι :)!

Dimos 29 Φεβρουαρίου 2012 στις 10:32 μ.μ.  

Δεν φημιζόμαστε για την ενότητά μας; Καταραμένα γονίδια! Κι όμως, σάμπως όλοι δεν συνενώνονται όταν προκύπτει ανάγκη επιβίωσης;

Ανώνυμος 1 Μαρτίου 2012 στις 10:16 μ.μ.  

Άντε ντε! Φωνάξτε, βρίστε, γράψτε...
Κανονικά όλοι θα έπρεπε ν' ασχολούμαστε με την επικαιρότητα αυτό τον καιρό και όταν κάνουμε τις πάπιες μου ανεβαίνει η πίεση.
Καλή επιτυχία στις επιδιώξεις σου...

to alataki

Dimos 15 Μαρτίου 2012 στις 12:47 μ.μ.  

Alataki ό,τι μπορούμε κάνουμε!

Το παιδί της Πλατείας 19 Μαρτίου 2012 στις 7:36 μ.μ.  

Συμφωνώ Δήμο μου με το κείμενο σου, έτσι ειναι φίλε και δυστυχώς η ιατρική περίθαλψη έχει μειωθεί διότι οι ανάλγητοι του Υπουργείου Υγείας έχουν νομοθετήσει έτσι ώστε να μην μπορούμε να νοσηλευτούμε τσάμπα φιλαράκι...μιλάμε για επίπεδο Ουκρανίας φίλε η παροχή υγείας...ο τσάμπα πεθανε φίλε μου και δυστυχώς και επειδή σπουδάζω γιατρός αν δεν αλλάξει αυτη η πολιτική θα μετρησούμε ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΟΥΣ ΝΕΚΡΟΥΣ...
Ειναι κατάντια και ξεφτύλα φίλε Δήμο

ΥΓ
Άνοιξα πάλι την πλατεία ρίξε μια ματιά στο ιστολόγιο μου
http://topaiditisplateias2.blogspot.com/

Η ΦΑΣΗ ΓΗΣ - ΣΕΛΗΝΗΣ. ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΝΥΧΤΕΡΙΝΟΥΣ (ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ) ΤΥΠΟΥΣ...

ΠΟΣΟΙ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΤΕΛΙΚΑ ΕΔΩ ΜΕΣΑ;

Powered By Blogger
Powered By Blogger
Powered By Blogger

  © Blogger templates Romantico by Ourblogtemplates.com 2008

Back to TOP