Η αρχή είναι το ήμισυ του παντός. Το ζήτημα είναι τί παίζει με το άλλο ήμισυ!

Είχα εδώ και καιρό την διάθεση να φτιάξω κι εγώ ένα blog. Το ζήτημα είναι ότι κωλυόμουν, έλεγα ότι υπάρχουν χιλιάδες ιστολόγια, ενδιαφέροντα ή μη, οπότε τι διαφορά θα έκανα εγώ; Το όλο θέμα στην δημιουργία των ιστολογίων, τα οποία σιγά σιγά έχουν μεταβληθεί πλέον σε μέσο αντιπληροφόρησης ή ακόμα και άσκησης πίεσης, είναι ότι διαβάζονται και από άλλους. Το να θέλει κάποιος να μοιραστεί τις σκέψεις του, ειδικά στους χαλεπούς πνευματικά καιρούς που ζούμε, είναι τόσο αξιοσέβαστο, όσο και απαραίτητο, αλλά το γεγονός ότι μέσω του διαδικτύου η πρόσβαση στις σκέψεις αυτές είναι άμεση και ανοιχτή σε όλους δημιουργεί πρόσθετες ευθύνες στους απανταχού bloggers που εν πάσει περιπτώσει θέλουν να βγάλουν σε κοινή θέα κάτι που για τους ίδιους έχει κάποια αξία.
Παρ'όλο λοιπόν που τα προαναφερθέντα δημιουργούν ένα μάλλον αρνητικό κλίμα στην προοπτική δημιουργίας ενός νέου, ανάμεσα σε τόσα άλλα, blog, πήρα τελικά την απόφαση να δημιουργήσω κι εγώ το δικό μου. Ίσως η βιοποικιλότητα της σύγχρονης ζούγκλας που ονομάζεται Internet πρόβλεψε χώρο και για έναν ακόμα μικροοργανισμό. Αποδεχόμενος ότι αυτά που θα γραφούν ενδέχεται να διαβαστούν μόνο από τους πιο κοντινούς μου ανθρώπους ή να μην διαβαστούν και καθόλου, ανοίγω κι εγώ ένα παράθυρο στις σκέψεις ενός καθημερινού ανθρώπου. Ας ελπίσουμε ότι θα έχει κάποια σημασία... Όπως είπε κάποτε και ο Alan Moore, σεναριογράφος του Watchmen, "τα πάντα ξεκινούν αθώα, με την αρχική παρόρμηση να προέρχεται από πολλές, φαινομενικά απλοϊκές πηγές..." Για να το λέει, κάτι θα ξέρει.