Nobody loves me, it's true... not like you do...

Δεν έχω κάποιο ιδιαίτερο λόγο που αναρτώ αυτό το συγκεκριμένο video από το YouTube, πέρα από το ότι είναι ένα καταπληκτικό live το οποίο, αν και έχω κάτι χρόνια από την πρώτη φορά που το πρωτοείδα, ακόμα με στοιχειώνει... Ανέκαθεν είχα μια ιδιαίτερη αγάπη για τους Portishead, με αυτήν την νεο - avant garde - lounge - vocal jazz - rhythm 'n' blues - trip hop - ambient μουσική τους. Βασικά είναι τόσο ιδιαίτερη, που και όλες αυτές οι ταμπέλες που αράδιασα προηγουμένως μπορεί, για κάποιους, να μην αντιπροσωπεύουν καθόλου το μουσικό τους ιδίωμα. Ακολουθεί λοιπόν το Sour times των Portishead από την τελευταία τους συναυλία στην Νέα Υόρκη το 2005. Απολαύστε το...

To pretend no one can find
The fallacies of morning rose
Forbidden fruit, hidden eyes
Courtesies that I despise in me
Take a ride, take a shot now

'Cause nobody loves me
It's true
Not like you do

Covered by the blind belief
That fantasies of sinful screens
Bear the facts, assume the dye
End the vows no need to lie, enjoy
Take a ride, take a shot now

'Cause nobody loves me
It's true
Not like you do

Who am I, what and why
'Cause all I have left is my memories of yesterday
Oh these sour times

'Cause nobody loves me
It's true
Not like you do

After time the bitter taste
Of innocence decent or race
Scattered seeds, buried lives
Mysteries of our disguise revolve
Circumstance will decide...

'Cause nobody loves me
It's true
Not like you do

'Cause nobody loves me
It's true
Not like you
Nobody loves me
It's true
Not like you do

Δεν ξέρω αν αφύπνισε και σε εσάς τα ίδια συναισθήματα με εμένα... Προσωπικά πάντως, είτε ακούω την στουντιακή έκδοση είτε αυτή την ζωντανή εμφάνιση (που μου αρέσει περισσότερο για να πω την αλήθεια), νιώθω ότι βρίσκομαι μέσα σε μια σκοτεινή και σαδιστικά ερωτική νουάρ ταινία, όπου ένα συνοθύλευμα παλιών απόκρυφων αναμνήσεων και απατηλών ενστικτωδών παρορμήσεων καθρεφτίζονται την ίδια στιγμή στα βλέμματα των πρωταγωνιστών, ενώ αυτοί μετατρέπονται σε υποχείρια των μοιραίων θηλυκών που τους περιτριγυρίζουν... Αφιερωμένο σε όλα τα  μοιραία θηλυκά που πέρασαν (και περνούν) και από την δική μου ζωή...