Ξεθωριάζοντας

Είναι γεγονός πως ξετυλίγοντας το γαϊτανάκι της εξέλιξης και προϊστορίας όλων των σύγχρονων διεθνών μουσικών σκηνών και genres, το καθένα από τα οποία αποτελεί μίξη και διαδοχή άλλων προγενέστερων, καταλήγουμε πως τα πάντα είχαν ως κοινή βάση τα blues και τα gospel. Τα πάντα. Τα απειράριθμα παρακλάδια του rock, του metal και του punk, η pop με τις αμέτρητες μεταλλαγές κι εκφάνσεις της τα τελευταία τριάντα χρόνια, η rap, η hip hop, το κάθε είδος ηλεκτρονικού κοπανητού, ακόμα και συνθετότερες εκφράσεις της νεώτερης μουσικής κουλτούρας, όπως η jazz, όλα αποτελούν παιδιά της λεγόμενης μαύρης μουσικής. Σκεφτείτε το ακολουθώντας την λογική της αντίστροφης διαδικασίας, όπως έκαναν και οι φυσικοί για να ισχυροποιήσουν την θεωρία του Bing Bang. Θα διαπιστώσετε πως τα προαναφερθέντα πράγματι ισχύουν. Και αφού το σκεφτείτε, χαμογελάστε απηυδισμένοι καθώς θα συνειδητοποιείτε παράλληλα πως ό,τι ακούγεται διεθνώς στον δυτικό κόσμο τον τελευταίο αιώνα προήλθε από την εξέλιξη της μουσικής των σκλάβων που ο ίδιος δυτικός κόσμος ξερίζωσε από την Αφρική. Πού να πάρει η ευχή, η Ιστορία επιμένει να επιδεικνύει την διεστραμμένη αίσθηση ειρωνείας που την χαρακτηρίζει ακόμα και στα πιο απλά πράγματα.

Παρ'όλ'αυτά, μπορεί κανείς με ασφάλεια να θεωρήσει πως το rock και το metal γεννήθηκαν σαν καθεαυτά είδη στο Ηνωμένο Βασίλειο (βασίλειο - μην χέσω! Αλλά ας μην αρχίσω να αραδιάζω τώρα την γνώμη μου για την Ελισάβετ, τον Κάρολο, το σόι τους και όλο το συνάφι τους στην Ευρώπη και ανά τον κόσμο. Το θέμα μας είναι άλλο). Οι Η.Π.Α. μπορεί έθεσαν τις βάσεις του ήχου του rock με μία μίξη του original blues ηχοχρώματος και στοιχείων της επαρχιακής country και hillbilly, ακολουθώντας την έμπνευση μιας σωρείας καλλιτεχνών των αρχών του 20ού αιώνα και στρώνοντας το έδαφος για τον Elvis, αλλά εν τούτοις, το rock άνθισε με όλη την σημασία της λέξης στην Γηραιά Αλβιώνα χάρη στην σαρωτική πορεία τεσσάρων ιδιοφυών και τελείως ηλίθια κουρεμένων κολεόπτερων από το Liverpool. Πράγματι, οι Beatles, ανάμεσα σε όλα τα άλλα, είναι και οι πατριάρχες του rock. Μπορεί στην εποχή τους να αναγνωρίζονταν ως pop είδωλα (με την έννοια ότι η μουσική τους ήταν popular, δημοφιλής) και να έλεγαν ακόμα και οι ίδιοι ότι η αρχή των πάντων ήταν ο Presley, αλλά αδιαμφισβήτητα υπήρξαν το σημαντικότερο σημείο αναφοράς, έστω και υποσυνείδητα, κάθε γνωστής και άγνωστης rock μπάντας την τριακονταετία '60 - '90.

Στο θέμα του metal, αντίθετα, δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία σχετικά με την διαλογή μεταξύ Η.Π.Α. και Ηνωμένου Βασιλείου. Η γέννησή του οφείλεται αποκλειστικά και μόνο στις βρετανικές κιθάρες με το ξέσπασμα στα τέλη του '70 και τις αρχές του '80 του κινήματος του NWOBHM. To ίδιο το ακρωνύμιο είναι συντόμευση του πολυλεκτικού όρου New Wave of British Heavy Metal. Οι Αμερικανοί ακολούθησαν με διαφορά μερικών ετών.
Πάντως, η μετέπειτα εξέλιξη και ξεπέταγμα των διαφόρων subgenres στις ευρύτερες ενότητες του rock και του metal ακόλουθησαν μια παράλληλη πορεία και στις δύο άκρες του Ατλαντικού, με τις Η.Π.Α. να γίνονται περισσότερο αισθητές μέχρι το '90 στο χώρο του extreme metal (thrash, progressive - η λατρεία μου -, death, black, doom κ.λπ. metal σκηνές, που αν και είχαν σημαντικούς Ευρωπαίους εκπροσώπους, καμία δεν άνθισε τόσο όσο στην Αμερική, τουλάχιστον μέχρι την αυγή της νέας χιλιετίας) και του εναλλακτικού rock (χαρακτηριστικό παράδειγμα η σκηνή του Detroit που ξεπέταξε προ 25ετίας το κίνημα του grunge, το οποίο έζησε έντονα και για λίγο), ενώ η Μ. Βρετανία εξερεύνησε άλλου είδους μονοπάτια που διαμορφώνουν εν ολίγοις τις σημερινές post rock/alternative/new wave σκηνές.
Από τις Η.Π.Α. λοιπόν προέρχεται ένα subgenre το οποίο με συγκινεί ιδιαίτερα, και περισσότερο τις στιγμές που χαλαρώνω και θέλω να ταξιδέψω, όχι στο διάστημα, αλλά σε ένα φαράγγι, όχι για να δω τα αστέρια, αλλά για να νιώσω την μεσημεριανή ραστώνη να μου αδειάζει τις σκοτούρες του μυαλού μου. Μιλάω για το southern rock. Όπως μαρτυρά και η ονομασία του, το είδος αυτό αναπτύχθηκε κυρίως από μπάντες των νότιων Πολιτειών. Φυσικά, όλοι έχουμε στο μυαλό μας τί πάει, ως επί το πλείστον, να πει νότιες Πολιτείες: αγραμματοσύνη, redneckισμός, πουριτανισμός, θρησκοληψία, god - bless - Americισμός, τεράστια φορτηγά, γκόμενες με ονόματα του στυλ Mary Lue ή Susie Q, γενικά βλαχιά και άλλα τόσα στερεότυπα που δυστυχώς οι ίδιοι οι κάτοικοι των περιοχών αυτών φροντίζουν να επιβεβαιώνουν και μόνο με το ποιούς εξακολουθούν να εκλέγουν ως αντιπροσώπους τους στο Κογκρέσο. Εν τούτοις, το southern rock (με σημαντικότερους εκπροσώπους του παλαιότερα τους Lynyrd Skynyrd και ακόμα πιο παλιά τους Creedence Clearwater Revival) αποτελεί ένα ιδιαιτέρως αισθαντικό άκουσμα, ατμοσφαιρικό και με υπερτονισμένο το country στοιχείο μόνο τόσο ώστε να του δώσει έναν ιδιαίτερο χαρακτήρα.
Από τον χώρο του southern rock λοιπόν επέλεξα για αυτήν την φορά μια εξαίσια μπαλάντα. O τιτανομέγιστος Zakk Wylde είναι ευρύτερα γνωστός ως ο κιθαρίστας που στο πλευρό του Ozzy κατάφερε για πολλά χρόνια να γεμίσει το κενό του πρόωρα χαμένου και δυσαναπλήρωτου Randy Rhoads, βάζοντας μάλιστα και του δική του μουσική σφραγίδα, και ως ο ιδρυτής των Black Label Society. Με άλλα λόγια, αποτελεί εμβληματική μορφή στον χώρο του metal. Εν τούτοις, λίγοι γνωρίζουν ότι πριν τους Black Label Society, πριν ακόμα και το ακουστικό solo album του (το Book of shadows - κυκλοφόρησε το 1996), ο Wylde άφησε την σφραγίδα του και στον χώρο του southern rock  με ένα και μοναδικό album που κυκλοφόρησε το 1994 και θεωρείται πλέον κλασικό, ονόματι Pride & glory, υπό την ετικέτα του ομώνυμου συγκροτήματος. Από την εν λόγω συλλογή ακολουθεί το υπέροχο, νοσταλγικό "Fadin' away", στο οποίο ο Ζάκαρος παίζει κιθάρα και πιάνο και τραγουδάει με μιαν υπέροχη, βραχνή, κλασική "αμερικάνικη" (με την καλή έννοια του όρου) φωνή. Enjoy.

Should I feel lost?
Or should I feel found?
What should it be?
Up or down?

Won't you please help me...

I'm searching high, I'm searching low...
where might it be?
A loss for words, babe...

That'll set me free. That'll set me free...

Fadin', oh, fadin' away, yeah...
mama, it's been a year to the day.
I'm just fadin', oh, fadin' away, yeah...
mama, it's been a year to the day.

You ask for this, they sell you that.
A better place... is where I hope you're at.

Who's gonna live and who's gonna die?
Is it hello or goodbye?
Tell me how...
could you tell me why?

Fadin', oh, fadin' away, yeah...
mama, it's been a year, oh, to the day.
I'm just fadin', yeah, fadin' away, yeah...
mama, it's been a year to the day.

Oh yeah, when the daisies are growing over top of me,
where is it that I go?
Running out of time, Lord, I need to know...
oh, I need to know.

Fadin', fadin' away, yeah...
mama, it's been a year, Lord, to the day, yeah...
Fadin', fadin' away, oh yeah...
mama, it's been a year to the day.

Oh yeah mama, it's been a year, oh to the day.
Mama, it's been a year, yeah, to the day...