Το καλοκαιράκι έφτασε, το καλοκαιράκι ήρθε!

Εδώ και κάμποσα χρόνια έχω συνυφάνει την ιδέα της αρχής του καλοκαιριού με το κάψιμο της εξεταστικής και το ξεκώλιασμα του εντατικού διαβάσματος ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ GOD DAMN ΖΕΣΤΗ! Ξέρετε τώρα, το all time classic μαθητικό και μετέπειτα φοιτητικό τροπάριο: "έλα μωρέ, τι να διαβάσεις, Απρίλιος είναι ακόμα, ας κάνουμε το πολύ πολύ τις εργασίες και αρκούν", "έλα μωρέ, αφού τις κάναμε τις εργασίες, άσε το καθ'αυτό διάβασμα για μετά τις 15 Μαΐου, προλαβαίνουμε", "έλα μωρε, κάτσε να μπει ο Ιούνιος και βλέπουμε", "ωχ μαλάκα, πότε δίνουμε  Μηχανική των Ρευστών ρε μαλάκα; ΤΙ ΕΝΝΟΕΙΣ ΑΥΡΙΟ ΡΕ ΜΑΛΑΚΑ;!" και άλλα τέτοια χαριτωμένα. Δεδομένου ότι όλη αυτή η κατάσταση ξεκινάει σε μια πρωτόλεια μορφή ήδη από το Γυμνάσιο, μπορώ να πω ότι γενικά, στους/ις περισσότερους/ες από εμάς, ο γλυκός τρόπος με τον οποίο αρχίζει το καλοκαιράκι να γαργαλάει τα κέντρα ηδονής του εγκεφάλου μας, καταλήγει πλέον στα 20 + μας (ή τα +/- 30 μας, μην τρελαίνεστε, μυγιάγγιχτα πλάσματα!) να μας είναι από ανεπαίσθητος έως ανύπαρκτος.
Γαμώ την καταδίκη μας, αυτό είναι μεγάλη ανωμαλία! Στο άνθος της νιότης μας, της (χμμμμμμμμμμμμ...) αισιοδοξίας μας και της σεξουαλικότητάς μας και να μην μπορούμε να χαρούμε τα πρώτα μηνύματα τη αμαρτωλής ραστώνης που απλόχερα μας επιτίθενται από κάθε δυνατή διεύθυνση; Τον χειμώνα τον τρώμε καλά καλά και το μοναδικό που γλυκαίνει το πόσο καλά και βαθιά μας μπαίνει είναι οι χριστουγεννοπρωτοχρονιάτικες διακοπές. Ο ερχομός της άνοιξης γίνεται άμεσα αντιληπτός από τα μάτια μας που δακρύζουν, τς μύτες μας που τρέχουν και τις παλάμες μας που μας φαγουρίζουν. Όταν έρχεται το φθινόπωρο σε πιάνει καντήφλα γιατί ακριβώς τελειώνουν οι (ξανά χμμμμμμμμμμμμ...) διακοπές σου. Τί έμεινε; Η έμπα του καλοκαιριού! Η πιο επική έμπα που έχει σχεδιάσει η Μητέρα Φύση για πάρτη μας και που εμείς δεν της δίνουμε την δέουσα σημασία!

Εγώ που λέτε, φέτος, αν και το άγχος μου έχει καταντήσει να παίρνει τιμές ανάλογες της δύναμης τριβής μεταξύ ενός γυαλόχαρτου με μπηγμένα μπετονόκαρφα και του αξύριστου πηγουνιού του Danny Trejo, λόγω του τρεξίματος με την διπλωματική (you know...) και γενικά της όλης προ - πτυχιακής κατάστασης, των τεράστιων οικονομικών και κοινωνικών προβλημάτων που με επηρεάζουν προσωπικά, όπως και όλους μας και της, συνεχώς αυξανόμενης έντασης, πεποίθησης ότι δεν με χωράει ο τόπος, έκανα εν τούτοις μια τεράστια προσπάθεια να απομονώσω όλα τα παραπάνω σε συγκεκριμένο μέρος του μυαλού μου και να αφεθώ ο υπόλοιπος στην περιδίνηση της θεάς Δήμητρας. Και ναι, το κατάφερα.
Κατάλαβα ότι επιτέλους μπήκε το καλοκαίρι, γιατί...

... ο Ήλιος γαμεί και δέρνει. Για μπάνιο δεν εχω πάει ακόμη (ναι, αλήθεια), αλλά πηγαίνω συχνά για τρέξιμο στο Σέιχ Σου, μια συνήθεια αγαπημένη, υγιεινή και πάνω απ'όλα γαμάτη, γιατί την κάνω εγώ (sic). Έλα όμως που πλέον, όποια ώρα και να πάω, είτε είναι ξημερώματα, είτε πρωί, είτε μεσημέρι είτε απόγευμα (βράδυ δεν πάω, δεν θέλω να θυσιάσει καμιά αιμοβόρα μαγκούστα το sexy ass μου στον Νυαρλαθοτέπ) και όντας ένας ασκληραγώγητος, καστανόξανθος φύτουλας, γυρνάω κάθε φορά με σβέρκο που μοιάζει κάπως έτσι:

Η επιστημονική ορολογία είναι "κώλος της μαϊμούς".

Από την επόμενη φορά αντηλιακό και Bepanthol γιατί δεν μας βλέπω καλά.
  
... τα κουνούπια την έχουν δει kamikaze στην υπηρεσία του αυτοκράτορα Hirohito. Όταν ζεις σε μέρος με το σκατοκλίμα της Θεσσαλονίκης (υγρασία και κουφόβραση 24/7), είσαι συνηθισμένος στο να ενοχλείσαι από τα κουνούπια σχεδόν όλον τον χρόνο. Συνήθως τα μαλακισμένα που εξακολουθούν να ζουζουνίζουν και τον χειμώνα είναι κάτι γέρικα, νυσταλέα κουνούπια - survivors με γιγαντισμό και αντοχές Chuck Norris, που μπορεί άμα σε τσιμπήσουν να αδυνατήσει να σε συνεφέρει ακόμα και ο dr. House, αλλά είναι τόσο αργά και θεόχαζα που συνήθως καταλήγουν άδοξα κάτω από μια χνουδωτή παντόφλα.

Το καλοκαίρι, όμως, οι ισορροπίες αλλάζουν. Οι ορμόνες της περιόδου αναπαραγωγής και οι έντονες ανθρώπινες σωματικές οσμές που αναδύονται λόγω της ζέστης, κάνουν τις κουνουπίνες να τρελαίνονται. Ορμάνε, τσιμπάνε, βιάζουν, λεηλατούν και φεύγουν για να οργανώσουν άλλο ρεσάλτο. Στο μεταξύ, το κορμί σου όχι μόνο έχει γεμίσει στάμπες διαμέτρου νομίσματος των 2 ευρώ, αλλά επιπλέον έχεις ξυπνήσει από τον βαθύ σου ύπνο κατατρομαγμένος/η, γιατί όταν τα συφιλιασμένα αποφασίσουν να ορμήσουν σαν Stukas, ορμούν ΜΟΝΟ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΑΥΤΙ ΣΟΥ.

BANZAAAAAAAAAAAAAAIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIII!!!

Παρεμπιπτόντως, προηγουμένως είπα "κουνουπίνες" και δεν ήταν τυχαίο. Μόνο τα θηλυκά κουνούπια μας πίνουν το αίμα. Τα αγαθοβιόλικα αρσενικά κάθονται και τρυγούν τα λουλουδάκια, μαζί με τις πεταλουδίτσες και τα άλλα φλώρια του βασιλείου των εντόμων. Το μοναδικό που έχουν να κάνουν οι δύσμοιροι αυτοί είλωτες είναι να εκπληρώσουν τα συζυγικά τους καθήκοντα για μία και μόνη φορά πριν εγκαταλείψουν τον μάταιο τούτο κόσμο. Αλλά τουλάχιστον τότε του δίνουν και καταλαβαίνει... ο κουνούπος κατέχει τα πρωτεία του πιο "παρ'τα μωρή άρρωστη" πηδήματος στην φύση, αφού σε αυτήν την μία φορά που θα κουτουπώσει την φτερωτή Vampirella θα αφήσει μέσα της ΟΛΟΚΛΗΡΟ το σύστημα αναπαραγωγής του!

... γιατί τα ξέρω αυτά, την nerdoσύνη μου μέσα;

... η Δ.Ε.Η. μας προδίδει κάθε τρεις και λίγο. Ο στρουγκανόβλαχος Έλληνας που (μια φορά κι έναν καιρό) είχε πάρει καταναλωτικό δάνειο με 110% επιτόκιο και είχε κόψει το φροντιστήριο της κόρης του για να αγοράσει μεταχειρισμένη cabrio Boxter και να την αφήσει στην συνέχεια να ρημάξει από τις κουτσουλιές γιατί, φυσικά, δεν είχε garage αλλά ούτε και κουκούλα για να την σκεπάσει, είναι ο ίδιος που θα αφήνει ΠΑΝΤΑ και ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ανοιχτό το κλιματιστικό στο κονάκι του. Τι κι αν φύγει για διήμερο στην Αμμουλιανή και δεν είναι κανείς στο σπίτι; Αν έξω πιάσει καμιά δροσερή μπόρα και φυσήξει και λιγάκι; Αν το βράδυ που πέφτει ο Ήλιος, ο χώρος  δροσίζεται έτσι κι αλλιώς; Αν αρχίζει και νιώθει τον λαιμό του ξηρό, τα πνευμόνια του κουρασμένα κι έχει στο στόμα του μια μονίμως στυφή γεύση α λα gourmet χλωροφθοράνθρακα; ΧΕΣΤΗΚΕ, φίλε μου. Καρφάκι δεν του καίγεται. Η λογική του "άσε μας μωρέ, από εμάς θα πέσει το δίκτυο;" κυριαρχεί, γιατί ελάχιστοι μόνον βάζουν το μυαλουδάκι τους να δουλέψει και να σκεφτεί ότι πολλαπλασιάζοντας το παραπάνω σκεπτικό επί μερικά εκατομμύρια καταλήγουμε σε μια ωραιότατη ενεργειακή φούσκα. Και ξέρετε, όταν είσαι μέσα στο άγχος, κάθεσαι επί ώρες μέσα στην νύχτα κάνοντας αυτό

και δεν έχεις προβλέψει, προφανώς, να κουβαλάς και μια πρόχειρη λάμπα ασετυλίνης μαζί σου, τότε δεν θέλεις να σου κοπεί το φως. Όχι, δεν το θέλεις.

FUCK! ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΚΑΘΕ ΧΡΟΝΟ!

... τα συμπαθέστατα γερόντια περνούν τα πάνδεινα. Και δεν εννοώ μόνο το ότι είναι θύματα του εξής σατανικού, ατέρμονος αλγορίθμου:

i) Ζεσταίνονται.
ii) Ιδρώνουν.
iii) Επειδή δεν ξέρουν να χρησιμοποιούν το κλιματιστικό και/ή τους ανεμιστήρες, ανοίγουν το ταπεινό τους παραθυράκι.
iv) Αν έξω κάνει άπνοια, εξακολουθούν να βγάζουν την μπέμπελη. Αν έξω φυσάει, τους ενοχλεί που χτυπάει το ρεύμα πάνω στα ιδρωμένα τους κορμιά και κρυώνουν, οπότε ξανακλείνουν το παράθυρο.
v) GOTO (i).

Δεν αναφέρομαι ούτε καν στα γενικότερα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι καταβεβλημένοι τους οργανισμοί. Αναφέρομαι στα εγγόνια τους. Ω, ναι. Είναι η περίοδος που οι γονείς θέλουν επιτέλους να πάνε κάπου εν όψει της άδειάς τους και ήδη από τις αρχές της εποχής δεν χάνουν την ευκαιρία να φορτώνουν τα κουτσούβελά τους, που συμπεριφέρονται λόγω ζέστης και ορμονών σαν αναβολιασμένοι χιμπαντζήδες, στον παππού και την γιαγιά. Α ρε παππούδες και γιαγιάδες. Καμιά φορά ξεχνούμε πόσο μεγάλο respect αξίζετε.

... συνειδητοποιούμε ότι δεν έπρεπε να φάμε κατά την διάρκεια του χειμώνα τόσα πιτόγυρα, πιτσόνια, γαριδάκια, πάστες, σιροπιαστά κ.τ.λ. Και πάλι, αυτοί που μερίμνησαν να αφιερώσουν - επί μονίμου βάσεως - χρόνο στην γυμναστική κατά την διάρκεια του χειμώνα, την παλεύουν. Οι άλλοι/ες; Εφησυχασμένοι/ες καθώς ήταν από τα 15 πουλοβεράκια και τα 18 μπουφάν που φορούσαν όταν είχε κρύο κι έκρυβαν διάφορες ατέλειες, τους έρχεται ταμπλάς όταν μια μέρα συνειδητοποιούν ότι έχει μπει Ιούνιος κι εκείνοι/ες μοιάζουν σαν όρκες στην εμμηνόπαυση. Και η πλάκα είναι ότι τους έρχεται ταμπλάς ΚΑΘΕ ΧΡΟΝΟ! Είναι λες και το μυαλό, αφού περάσει και ο Σεπτέμβριος, κάνει reset για να ξεχάσει την λαχτάρα που δοκίμασε την πρώτη φορά που ο κομιστής του ξεμύτισε στην πλαζ.

Μην με παρεξηγείτε, δεν έχω κανένα πρόβλημα με τους ευτραφείς ανθρώπους. Έχω πρόβλημα με την ΓΚΡΙΝΙΑ των ευτραφών ανθρώπων που τέτοια εποχή φτάνει σε αστρονομικά επίπεδα. Άνθρωπέ μου, αν σε πειράζουν τα κιλά σου, το μαγιώ σου μοιάζει με αντίσκηνο, όταν μπαίνεις μέσα στην θάλασσα, βγαίνει έξω το νερό (ο νόμος του Αρχιμήδη) και όλα αυτά ΔΕΝ συμβαίνουν επειδή έχεις κάποιο ορμονικό ή γενετικό πρόβλημα, ε τότε ΣΤΑΜΑΤΑ ΤΟ BITCHING, ΦΑΕ πιο λίγο και πιο υγιεινά και ΚΑΝΕ και λίγο τζόκινγκ, διάολε! Με την γκρίνια και την μίρλα δεν προχώρησε κανείς!

Χμμμ... αλλιώς το ξεκινήσαμε και αλλιώς μας βγήκε. Φαίνεται ότι μέχρι στιγμής είπαμε μόνο τις καφρίλες. Ας πούμε και τα καλά...

... θα κάνουμε επιτέλους μπάνιο στην θάλασσα. Εντάξει, άμα το λέει η καρδιά σας, μπορεί και να αρχίσετε να βουτάτε από τον Φεβρουάριο. Για εμάς τους υπόλοιπους κοινούς θνητούς όμως, τώρα σηματοδοτείται το τέλος μιας μακράς αναμονής.

ΓΙΟΥΡΓΙΑ!

... παγωτά. Τέλος. Ξέρω ότι τα γούστα είναι γούστα και ότι σε πολλούς αρέσει να τσακίζουν καϊμάκια και μέσα στο καταχείμωνο. Μαγκιά τους. Αλλά όπως και να το κάνουμε, το παγωτό είναι κάτι σαφέστατα καλοκαιρινό. Εκτός από ηδονικό επιδόρπιο, η δουλειά του είναι να σε δροσίζει όταν ο υδράργυρος κοντεύει να εξαερωθεί κι εσύ αισθάνεσαι σαν douchebag μέσα σε παλαιστινιακό οικισμό. Καιι ξέρετε γιατί; Γιατί είναι ΚΡΥΟ. Και όντας κρύο, καθώς εισέρχεται με την κατάποση στον οργανισμό μας, χαμηλώνει την εσωτερική θερμοκρασία μας, βοηθώντας στην ομοιοστατική λειτουργία του σώματός μας. Για αυτό και δεν μπόρεσα ποτέ να φάω παγωτό τον χειμώνα. Να τουρτουρίζω φορώντας υπέρδιπλο μπουφάν με επένδυση και παρ'όλ'αυτά να ρίξω κι άλλο την θερμοκρασία μου χλαπακιάζοντας στρατσιατέλα; Τρελός είμαι;
Anyway, τώρα που έχουν σφίξει οι ζέστες, λίγα πράγματα στον κόσμο συγκρίνονται με αυτήν την θέα:

... έχει γεμίσει ο τόπος υπέροχες μυρωδιές. Η συσσωρευμένη μαγιάτικη καρποφορία φτάνει στο απόγειό της στις αρχές του Ιούνη. Η Φύση, έχοντας έρθει σε απανωτούς οργασμούς μέσα στην ανοιξιάτικη αναγέννηση, αρχίζει πλέον και δίνει ζωή στα παιδιά της, τους απογόνους της. Τα λουλούδια μυρίζουν όσο ποτέ, προσπαθώντας να προσελκύσουν τις τελευταίες μέλισσες που ξέμειναν εξερευνώντας. Το πράσινο οργιάζει και ακόμα και τα ταπεινά, ασχημούλικα αγριόχορτα λαμπυρίζουν στον Ήλιο λες και φοράνε τα ακριβότερα κοσμήματα. Τα μπουμπούκια έχουν αρχίσει να σκάνε και τα πρώτα φρούτα να κρέμονται. Για να μην αναφέρω τα διάφορα έντομα, ερπετά, αμφίβια, μικρά θηλαστικά και πουλιά που με την φασαρία τους κάνουν τα πάντα να σφύζουν από τέτοια ζωντάνια, που καταλήγεις να αναρωτιέσαι ποιός θα είχε ποτέ το κουράγιο να σταματήσει με μια πυρκαγιά μια τόσο υπέροχη οχλαγωγία.
Σας φαίνεται gay η περιγραφή μου για το καλοκαιρινό ξέσπασμα του οικοσυστήματος; Αν ναι, τότε σίγουρα έχετε ψυχολογικά προβλήματα. Πιστέψτε με, αν κάνετε έστω μία χαλαρή βολτίτσα με τα πόδια μέσα από κάποιο δασωμένο θέρετρο, έστω κι ένα πάρκο, και αφεθείτε πραγματικά και ολοκληρωτικά στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα της σφύζουσας ζωής, θα αισθανθείτε άλλοι άνθρωποι. Τόσο όμορφα είναι. Και φαίνονται όλα ακόμα ομορφότερα σε όσους από εμάς ζούμε μέσα σε πόλεις και το πλησιέστερο σε πράσινο που έχουμε άμεσα στο οπτικό μας πεδίο είναι η γλάστρα στο μπαλκόνι του γείτονα.
Χαρακτηριστικά παραδείγματα ζωντάνιας είναι οι χώροι αναψυχής του Σέιχ Σου, τους οποίους έχω την τύχη να επισκέπτομαι συχνά γιατί μένω εκεί κοντά. Ναι, σας τους προτείνω ανεπιφύλακτα για βόλτα, τρεξιματάκι, ποδήλατο, εναλλακτικό picnic ή ακόμα εναλλακτικότερο sexάκι μέσα στα γρασίδια. Και όχι, δεν υπάρχουν βιαστές, όπως έχω ακούσει πάμπολλες φορές από εξυπνάκηδες που προσπάθησαν, ατυχώς, να κάνουν κρύο humor.

Οι ποδηλάτες και οι περιπατητές μπορούν μέσω του Google Maps ή του site του Δήμου Θεσσαλονίκης να βρουν μονοπάτια, περίπτερα και κιόσκια μέσα στο δάσος (ιδιαίτερα στα μέρη εκείνα που δεν είναι τόσο άγρια και σε τόσο μεγάλο υψόμετρο, κυρίως κοντά στον Περιφερειακό και γύρω από τις περιοχές της Τριανδρίας και του Αγίου Παύλου), όπως, για παράδειγμα, αυτά.

... ξαφνικά θέλεις να φύγεις και να πας ταξίδι. Εδώ ένα έχω να πω. Καλά τα ταξίδια στο εξωτερικό όλον τον υπόλοιπο χρόνο. Το καλοκαίρι όμως, όταν στην καταφρονεμένη μας Ελλαδίτσα έχουμε μέρη όπως αυτό,

Πόρτο Κατσίκι - Εγκρεμνοί, Λευκάδα

αυτά,

Μεγάλος Μορτιάς και Πατητήρι, Αλόννησος

αυτά,

Βάθρες και βορειοανατολικές παραλίες, Σαμοθράκη

αυτά,

Παραλία Βάλτος και Ιονικές ακτές, Πάργα

αυτά,

Ακτή Πετάλη, Δάφνη και παραλία Χιλιαδού, Εύβοια

αυτά,

Βούλισμα, Μάταλα και άλλες παραλίες, Κρήτη

και αυτά,

Πευκοχώρι, Ακτή Πορτοκάλι, Ακτή Ονείρου, Καβουρότρυπες, Καλλιθέα και Φούρκα, Χαλκιδική (γιατί, όπως ΟΛΟΙ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ, σαν την Χαλκιδική δεν έχει)

που είναι μάλιστα μόνο ένα απειροελάχιστο κλάσμα σε σχέση με το σύνολο της φυσικής ομορφιάς που μας προσφέρει η ηπειρωτική και νησιώτικη πλευρά της Ψαροκώσταινας, τότε πείτε μου στα αλήθεια, τί να την κάνω την Ρώμη και την Μαδρίτη;

... οι γυναίκες έχουν βαλθεί, φυσικά, να μας τρελάνουν. Last, but not least. Δεν υπάρχει αυτή η κατάσταση. Όπου και να κοιτάξω γύρω μου βλέπω ανύπαρκτα σορτσάκια, τιραντάκια, στρινγκάκια, βραζιλιάνικα μαγιώ, όπου κι αν πάω, όπου κι αν σταθώ, όπου κι αν βρεθώ. ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΟΥ! Εδώ πέρα είχα πάει να διαβάσω στην Βιβλιοθήκη του Α.Π.Θ. τις προάλλες, καταπατώντας την πάγια τακτική μου να διαβάζω στο σπίτι, και μέσα σε 15 δευτερόλεπτα συνειδητοποίησα ότι είχα διαπράξει ΜΕΓΑ ΛΑΘΟΣ!

ΩΙΜΕ!

Περιττό να πω ότι έφυγα σαν κυνηγημένος. Κορίτσια, ένα πράγμα έχω να σας πω: μας βασανίζετε ως εκεί που δεν πάει. Και καλά, όταν βγαίνετε το βράδυ ή όταν πάτε για μπάνιο, φορέστε τα ανύπαρκτα που φοράτε. Όταν όμως τα φοράτε ακόμα και όταν πάτε στο super market ή για διάβασμα, ΤΟ ΣΤΟΝ ΔΙΑΟΛΟ ΕΧΕΤΕ ΣΚΟΠΟ ΝΑ ΜΑΣ ΠΡΟΚΑΛΕΣΕΤΕ; Ανεύρυσμα; Πολλαπλά εγκεφαλικά; Σκοτοδίνη; Ανακοπή; Αλλά όχι, δεν παραπονιέμαι. Το ξέρετε ότι σας λατρεύουμε, για αυτό το κάνετε, πονηρά πλάσματα. Δεν σας κατηγορώ.

Είναι η εποχή που ο έρωτας και το sex, sex, sex on the beach και οπουδήποτε αλλού είναι οι πρώτες και κύριες σκέψεις όλων. Είναι η εποχή που δεν μπορείς να είσαι μόνος, όπως και να'χει. Αν είσαι σε σχέση, τώρα εκτιμάς περισσότερο από ποτέ τα φόντα του ανθρώπου που έχεις δίπλα σου, άμα είσαι πραγματικά ερωτευμένος/η μαζί του. Αλλά κι αν είσαι single, πόσο θα αντέξεις όταν βλέπεις πράγματα που σε καίνε πιο πολύ κι από την Κόλαση;

...

... όχι, μην περιμένετε τίποτα φωτογραφίες από γυναίκες τόσο καυτές που τσιτσιρίζουν. Κοιτάξτε γύρω σας. Είναι παντού! Κορίτσια, σας ευχαριστούμε. Πραγματικά.

Άντε, και καλό καλοκαίρι να έχουμε.  Ακολουθεί ένα τραγουδάκι από εκείνα που έχω ξεχωρίσει με το αλάνθαστο Δημ - ικό μου ένστικτο. Να μου το θυμηθείτε, θα ακουστεί και θα χορευτεί σαν τρελό φέτος στα απανταχού beach bars.