Επιστροφή από τις ερημιές της χώρας του σκυρόδεματος στα λιβάδια της χώρας του τώρα

Ένα έχω να πω.

IN THIS WE TRUST. ΜΕΤΑΝΟΕΙΤΕ, ΑΠΙΣΤΑ ΣΚΟΥΛΗΚΙΑ!

Όταν σπαταλάς ένα ολόκληρο εξάμηνο παρακολουθώντας παραδόσεις επί παραδόσεων, extra ώρες, ασκήσεις, εργαστήρια και δεν συμμαζεύεται ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΑΞΙΩΝΕΤΑΙ ΚΑΝΕΙΣ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΕΝΑ ΣΤΟΧΕΥΜΕΝΟ ΜΑΘΗΜΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΓΚΥΡΩΣΕΙΣ, πέρα από κάποιες επιδερμικές αναφορές, ε τότε, πρέπει να στρώσεις τον κώλο σου κάτω και να βγάλεις άκρη μόνος σου. Αλλά όταν διαβάζεις και δουλεύεις ασταμάτητα επί σχεδόν δύο μήνες, όταν έχεις να ολοκληρώσεις, να παραδώσεις και να εξεταστείς στις 11 το πρωί σε μια τιτάνια εργασία 180 σελίδων (ούτε διπλωματική να ήταν) και εφάμιλλων σχεδίων εφαρμογής και λεπτομερειών και είναι ήδη 6:30 τα ξημερώματα, όταν έχεις ήδη δώσει κι έχεις σκοπό να δώσεις και άλλες τέτοιες εργασίες και όταν για όλους αυτούς τους λόγους έχεις τα άπειρα νεύρα και θες να τα γαμήσεις όλα, το να στρωθείς και να προσπαθήσεις να καταλάβεις κάτι που κανείς δεν ενδιαφέρθηκε, όχι να στο εξηγήσει ενδελεχώς, αλλά ούτε καν να  στο αναφέρει, αλλά είναι κατά τα άλλα σημαντικότατο, είναι πολύ, μα πάρα πολύ δύσκολο να τα καταφέρεις.
Και τότε βρήκα μέσω Google το εν λόγω σύγγραμμα. Και είδα το φως το αληθινό. Το βιβλίο είναι ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ. Μήκη αγκύρωσης, λεπτομέρειες μάτισης, επικαλύψεις, συρραφές αρμών, τα πάντα όλα. Ξεπέρασα ό,τι σκόπελο μου είχε παρουσιαστεί και τελείωσα την εργασία - τιτάνα στο πι και φι. Μετά, όταν την παρέδωσα, τσίμπησα και το 10αράκι - όχι που δεν θα το τσιμπούσα, τόσο ζόρι που τράβηξα για να την κάνω πλήρη και άρτια. Το αστείο είναι ότι ο συγγραφέας του βιβλίου, Χρ. Ιγνατάκης, είναι καθηγητής στο Α.Π.Θ.! Αλλά όόόόόόόόόόόόόόόόόόόόχι, τα υπόλοιπα μέλη του Διδακτικού Συμβουλίου δεν αξιώνονται να δώσουν στα παιδιά την δυνατότητα να επιλέξουν αυτό το βιβλίο - πρότυπο κι προτιμούν να μοιράζουν τα άλλα τα πανάρχαια που δεν έχουν καν τις σύγχρονες διατάξεις των Ευρωκωδίκων. Α ρε κνούτο που πρέπει να πέσει στις Κοσμητείες, τις Πρυτανείες και δεν συμμαζεύεται. Τα ξέρουμε, τα λέμε χρόνια, φάγαμε τα τρία πρώτα έτη μας μέσα στις καταλήψεις για θέματα σαν την εσωτερική αξιολόγηση και τις "δυναστείες" των καθηγητών, αλλά τί τα θες; Θα τελειώσω την σχολή, θα έχω γίνει 23, το ίδιο και χιλιάδες άλλοι/ες φοιτητές/τριες, θα έχουμε όλοι και όλες φωνάξει, συζητήσει, διαδηλώσει, βρίσει, γράψει, αλλά και πάλι, τίποτα δεν θα έχει αλλάξει.
Ας μην συνεχίσω περεταίρω με αυτό το θέμα γιατί σήμερα, μετά την τελευταία εξέταση, πήγα με την παρέα, ήπια τα κέρατά μου από κρασί και είμαι ακόμα θολωμένος.
Όπως μάλλον θα καταλάβατε, τελείωσε η εξεταστική μου. Λίγο σας νοιάζει βέβαια, αλλά εγώ

ΓΟΥΣΤΑΡΩ!

Ήταν η πιο δύσκολη και βαριά εξεταστική μου από τότε που μπήκα στο Πολυτεχνείο. Όμως τα αγαθά κόποις κτώνται... έτσι κι εγώ ζορίστηκα πολύ αλλά ξεμπέρδεψα σχεδόν με ό,τι μου είχε μείνει. Το αποτέλεσμα; Θα μπορέσω χαλαρός να τελειώσω την τεράστια διπλωματική μου και να πάρω το πτυχιάκι μου τον Φεβρουάριο ή το πολύ τον Ιούλιο. Ελπίζω όχι για να το βάλω σε μια προθήκη και να το βλέπω να σκονίζεται όσο θα σκοτώνομαι να τελειώνω μεταπτυχιακά, για να καταλήξω τελικά άνεργος.
Βέβαια, όλα έχουν το τίμημά τους. Έκανα λίγα, συγκριτικά με άλλες χρονιές, μπάνια, τα μάτια μου σε κάποια φάση έτσουζαν μονίμως και για πολλές μέρες μετά από δυόμιση 24ωρα μπροστά στον υπολογιστή και το AutoCAD, ο ύπνος έγινε πολυτέλεια, το blog μόλις που το παρακολουθούσα, για εξόδους, κιθάρα, σκίτσο και γενικά hobbies ας μην μιλήσουμε, έχασα από το άγχος και την πίεση του κάθε σφιχτοκώλη επιβλέποντα τρία κιλά που δεν έπρεπε να χάσω, πριν μια εβδομάδα αρρώστησα κιόλας αλλά συνέχισα να σκοτώνομαι στην δουλειά βήχοντας σαν φυματικός, κατέληξα με μόνιμο πονοκέφαλο από την αϋπνία και την αβαρεία, και όσο για σεξουαλική ζωή... αφήστε το καλύτερα. Ειδικά αφότου μπήκε το δεύτερο μισό του Σεπτεμβρίου έπεσε πλήρης ξεραΐλα, μια και δεν ξεμύτιζα καθόλου από το σπίτι. Πιστεύω πως ο μοναδικός που θα έκανε λιγότερο sex από εμένα αυτό τον καιρό θα ήταν κάποιος Τατζικιστανός νομάδας που ξέμεινε μέσα σε κινούμενη άμμο στο ανατολικό άκρο της ερήμου της Γεδρωσίας. Αλλά βασικά, εκείνος θα είχε και την καμήλα του. Γούστα είναι αυτά.

Όλη αυτή η κατάσταση άφησε ουλές και τραύματα που θέλουν τουλάχιστον ένα καλό διήμερο συνεχούς ύπνου και μετά ένα απροσδιόριστο διάστημα πλήρους και αναίσχυντης κραιπάλης για να επουλωθούν και να στρώσω λίγο μαγουλάκι.

(Υπέροχες, αλλά σαν τις Ελληνίδες δεν έχει.)

Αν μη τί άλλο, θα μπορέσουμε ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ να αρχίσουμε ξανά να επικοινωνούμε σε κανονική και λογικά συχνή βάση. Άλλωστε έχω στα σκαριά μπόλικα, ενδιαφέροντα πιστεύω, θέματα, άσχετο αν τελικά γράψω πάλι κείμενα εκτάσεως ίδιας με το έπος του Γκιλγκαμές και που θα διαβαστούν μόνο από κάποιους/ες υπερβολικά υπομονετικούς/ες και καλοπροαίρετους/ες.
Αυτά για την ώρα. Σας χαιρετώ πουλάκια, που λέει και ο Μάλαμας. Χαιρετίσματα σε όλους και φιλιά σε όλες.