Αναζήτηση αναρτήσεων

Κι άλλο, κι άλλο, κι άλλο!

>> 4/10/10

Ο καινούριος μήνας μπήκε, η περαίωση κρέμεται σαν την αγχώνη πάνω από τα κεφάλια μας (καθ'ό,τι η περαίωση και η "ταχτοποίηση" θα λειτουργήσει ανακουφιστικά στην ουσία μόνο για τους μεγαλοφοροφυγάδες, ενώ δεν θα είναι παρά μια νέα θηλιά για τους συνεπείς λοιπούς μικροφορολογούμενους, όπως έχουν δείξει 25 συναπτά έτη πνευματώδους ελληνικής φορολογικής πολιτικής), οι απεργίες μαίνονται, επενδύουν επάνω μας Κινέζοι, Άραβες, εμίρηδες και κακομοίρηδες, ο νόμος για το τσιγάρο εξελίσσεται σε παρωδία τόσο για τους καπνιστές όσο και για τους αντικαπνιστές σαν και του λόγου μου, οι μηχανικοί, πτυχιούχοι και μη, πεινάμε γιατί ούτε καν η ρύθμιση για τους ημιυπαιθρίους δεν συγκινεί τον κοσμάκη (λογικό, όταν ο κοσμάκης δεν έχει να φάει), ο Καραμανλάκας, ο Μπάνγκαλοουζ και το υπόλοιπο πράσινο - μπλε - κόκκινο κακό συναπάντημα περνάνε στα ψιλά τις περιώνυμες εξεταστικές για το Βατοπαίδι και τα κουμπαριλίκια με τους Ευφραίμηδες και Σία, στο πρωτάθλημα πάμε κατά διαόλου (μην ρωτάτε ομάδα, ο νοών νοείτω), οι σχολές είναι ακόμα στο μετεξεταστικό μπάχαλο, οι ύαινες των φοιτητικών παρατάξεων έχουν ήδη βγει έξω να κυνηγήσουν σαν ανθρωποφάγοι Μάο Μάο τα ανυποψίαστα πρωτοετά, και, και, και, και, και, και... αλλά εγώ δεν είμαι σε κατάσταση να ανησυχήσω για τίποτα. Έχω όρεξη, διάθεση, τουπέ, μια διαολεμένη αισιοδοξία!
Για αυτό, πριν μπούμε για τα καλά στον στίβο του γραψίματος σοβαρών και σοβαροφανών ψευδοάρθρων, θα σας βάλω πρώτα να ακούσετε ένα τραγουδάκι που είμαι σίγουρος ότι ακουγόταν την στιγμή της... παραγγελίας των μισών, τουλάχιστον, τσογλανιών της γενιάς μου. Ελάτε τώρα που δεν καταλάβατε τί εννοώ.
Είναι γνωστό ότι ο Billy Idol είχε μια ιδιαίτερη αδυναμία στα νεαρά και όμορφα πιπίνια. Μια λατρεία που την διαλαλούσε καθ'όλη την διάρκεια της πιο κιτς αλλά και πιο καθοριστικής για την διαμόρφωση των σύγχρονων ηθών του δυτικού κόσμου δεκαετίας, των '80s. Μια δεκαετία επίσης που στον χώρο της μουσικής μπορεί να έβγαλε σκουπιδαριό, αλλά έβγαλε και κομματάρες στην rock, metal, pop, disco, electro και δεν συμμαζεύεται σκηνή - μέχρι που στις αρχές των '90s ήρθε ο Cobain και τα διέλυσε όλα, όπως είπε και ο Mickey Rourke στον "Παλαιστή" του Aronofsky (αγαπάμε τους Nirvana, αλλά κάποια πράγματα να λέγονται). Και κανένα τραγούδι του Idol δεν είναι τόσο αληθινά sexy, τόσο βιτσιόζικο, τόσο ερεθιστικό όσο το "Rebel Yell". Στο refrain, o Μπιλάκος λέει ότι η άλλη του φώναζε, μέσα στα άγρια μεσάνυχτα, "κι άλλο, κι άλλο, κι άλλο!"
Τρελά γούστα το κομμάτι. Και μην ξεχνάμε ότι στην κιθάρα είναι ένας μεγάλος αλλά υποτιμημένος βιρτουόζος της τελευταίας 25ετίας, ο Steve Stevens.


Last night a little dancer came dancin' to my door.
Last night a little angel came pumping to my floor.
She said "come on baby, I've got a license for love...
and if it expires, pray help from above."

Because...

In the midnight hour, she cried "more, more, more!"
 With a rebel yell, she cried "more, more, more!"
In the midnight hour, babe, "more, more, more!"
 With a rebel yell, "more, more, more!"
"More, more, more!"

She don't like slavery, she won't sit and beg...
but when I'm tired and lonely, she sees me to bed.
What set you free and brought you to be me, babe?
What set you free?
I need you here by me!

Because...

In the midnight hour, she cried "more, more, more!"
 With a rebel yell, she cried "more, more, more!"
In the midnight hour, babe, "more, more, more!"
 With a rebel yell, "more, more, more!"

He lives in his own heaven...
collects it to go from the seven eleven.
Well, he's out all night to collect a fare...
just so long, just so long, it don't mess up his hair.

I walked the ward with you, babe...
  a thousand miles with you.
I dried your tears of pain, babe...
  a million times, for you.

I'd sell my soul for you babe...
for money, to burn with you.
I'd give you all, and have none, babe...
justa, justa, justa, just to have you here by me.

Because...

In the midnight hour, she cried "more, more, more!"
 With a rebel yell, she cried "more, more, more!"
In the midnight hour, babe, "more, more, more!"
 With a rebel yell, she cried "more, more, more!"
"More, more, more!"

Oh yeah little baby...
she want more!
More, more, more, more, more!

Oh yeah little angel...
she want more!
More, more, more, more, more, more, more!

Ίσως να ψυλλιαστήκατε ήδη τον λόγο που έχω παλαβώσει (ξανά).

Πάλι ερωτευμένος είμαι, που να με πάρει και να με σηκώσει!

27 σχόλια. Βγάλτε το από μέσα σας!:

Dreameraki 4 Οκτωβρίου 2010 στις 2:52 μ.μ.  

http://just-only-thoughts.blogspot.com/2010/02/blog-post_6057.html

ΔΙΚΟ ΣΟΥ!Χαχαχαχαχχα!
Εεεεεελα ρεεεεε,αυτά είναι τα ωραία!!
Πολύ καλά έπαθες : )

Dimos El Grec 4 Οκτωβρίου 2010 στις 3:41 μ.μ.  

Γεια σου ρε συνωνόματε!

Αυτά είναι!!!

Πως πήγε η εξεταστική;; Όλα καλά;;;

Το mail μου το πήρες;

Dimos 4 Οκτωβρίου 2010 στις 3:59 μ.μ.  

Dreamer, κατ'αρχάς κι εγώ θεωρώ την γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου μια ηλίθια σαχλαμάρα. Λες και όλοι περιμένουν να δείξουν τότε στα ταίρια τους το πόσο ερωτευμένοι είναι, ενώ αυτό πρέπει να δείχνεται κάθε ώρα και στιγμή... όταν η κατάσταση το αξίζει.

Τα ρομαντικά δείπνα και δωράκια κλπ πρέπει να γίνονται σε συχνή βάση όχι από υποχρέωση κι επειδή το "επιβάλλει η μέρα", όπως συμβαίνει με του Αγίου Βαλεντίνου που πλέον έχει καταντήσει ένα καταναλωτικό όργιο, αλλά επειδή έτσι γουστάρει ο καθένας. Όλα στον έρωτα είναι αυθόρμητα, έλεος!

Για να πω την αλήθεια, του Αγίου Βαλεντίνου είναι καλύτερο για ένα ζευγάρι να ξεσκιστεί στο σεξ και να βγει να δειπνήσει με την ησυχία του την άλλη μέρα, που θα έχει καταλαγιάσει η υστερία.

Ε λοιπόν, αφού καλά έπαθα εγώ, να το πάθεις κι εσύ, αν δεν είσαι ήδη! Έτσι, για να μάθεις!

Dimos 4 Οκτωβρίου 2010 στις 4:12 μ.μ.  

Α ρε Δήμο παλικάρι. Όποτε βλέπω στην υδρόγειο ότι με διαβάζει κάποιος από την Ισπανία ξέρω ότι κατά πάσα πιθανότητα θα είσαι εσύ. Αχχχχχ, μένεις και στην Βαρκελώνη, you lucky bastard!

Η εξεταστική μια χαρά, κουραστήκαμε υπερβολικά αλλά τώρα όλα καλά.

Το mail σου φυσικά και το πήρα, μάλιστα είδα και στο YouTube τα βιντεάκια σας. Και φυσικά κατάλαβα ότι το studio στο οποίο δουλεύατε ήταν το Red House, κοντά στο Γαλλικό Ινστιτούτο! Χεχεχεχεχεχε, κι εγώ με τις μπάντες μου, όπως και με την τωρινή, φάγαμε και τρώμε άπειρα λεφτά και ώρες εκεί!

Τα υπόλοιπα video στο Facebook δεν μπορώ να το δω, γιατί δεν έχω Facebook! :Ρ

Όμως όλα αυτά στα είχα στείλει ως απάντηση και σε mail. Δεν το είχες λάβει;

Dreameraki 4 Οκτωβρίου 2010 στις 4:45 μ.μ.  

Χαχαχαχχαχαχαχαχ!
ΘΕΟΣ!Χαχαχαχαχαχ!Ντροπή να μιλάς έτσι σε μια δασκάλα βρε!Χαχαχαχαχ!
Εγώ πάθη όχι,μόνο λάθη αγαπητέ μου!!
Πάθος δεν είναι κι αυτό;;!!
Άντε να περάσεις κι από μένα ντε!

Dimos 4 Οκτωβρίου 2010 στις 5:06 μ.μ.  

Από την Λέρο εννοείς ή από το blog σου; Το blog σου πάντως το διαβάζω έτσι κι αλλιώς, αλλά τώρα που προσπαθείς να μου την πεις κιόλας, θα σε πρήζω και στα σχόλια! Θα δεις εσύ, μουχαχαχαχαχαχα

Υπέροχη πράγματι η Λέρος. Δεν έχω πάει, αλλά... οι εικόνες από τα ξένα sites την αναδεικνύουν αρκετά. :Ρ Εκτός και αν αυτές ηταν οι δικές σου φωτογραφίες.

Ναι, αμέ, γιατί να μην σου μιλάω έτσι; Αν δεν σας αρέσει, να μου βάλετε απουσία δεσποινίς! Μετά όμως να δείτε τί μπάχαλο θα την κάνω την τάξη!

Dreameraki 4 Οκτωβρίου 2010 στις 5:09 μ.μ.  

Αν δε πάρεις ποτέ πτυχίο..μην αναρωτηθείς το γιατί!Εγώ θα κρύβομαι από πίσω!Από τη Λέρο,μη περάσεις!Εχουμε και το ψυχιατρείο,μπορεί να σε κρατήσουν!Και ξέχνα και έρωτες και πτυχία!Μουχαχχαχα και μπουχαχχχαχχα!
Δεν σου τη λέω καλέ!Με τι φόντα άλλωστε :)
Φιλιά και ώστε περνάς ε;;Ανησυχητικό!!

Dimos 4 Οκτωβρίου 2010 στις 5:23 μ.μ.  

Χα! Αν νομίζουν στο ψυχιατρειάκι σας ότι έχουν τρελάρες, δεν έχουν δει εμένα ακόμα. Και το έχω πει 10000 φορές σε κάθε ανυποψίαστο ή υποψιασμένο αναγνώστη που κάνει το λάθος να διαβάσει και/ή να σχολιάσει σε αυτό το blog: διαβάστε πρώτα τις "Συστάσεις", δεν ξέρετε με τί σχιζοφρενή άνθρωπο πάτε να μπλέξετε!

Άσε τώρα το "δεν στην λέω" κλπ. Τώρα την πάτησες!

Αν περνάω λέει! Αλλά τώρα, πέρα από την πλάκα, κάτι που ήθελα να σου πω και όλο το ξεχνούσα. Αυτό το φόντο με τα αστεράκια όμορφο μεν, αλλά κουραστικό στο διάβασμα... για εμένα τουλάχιστον. Αν θες τσέκαρε και αντιδράσεις άλλων αναγνωστών, μήπως χρειάζεται να το αλλάξεις. Πραγματικά, αυτό σε συνδυασμό με την σκουρόχρωμη γραμματοσειρά δυσκολεύει αρκετά την ανάγνωση.

Βέβαια, ως φόντο συνάδει με τον τίτλο του blog... χμμ... μήπως να δοκιμάσεις να βάλεις μια γραμματοσειρά λευκού χρώματος για να είναι πιο ευανάγνωστα τα posts;

Προφανώς δεν σε κριτικάρω ή κάτι άλλο, απλά κάνω μια φιλική διαπίστωση ως αναγνώστης. :)

Dimos El Grec 4 Οκτωβρίου 2010 στις 5:24 μ.μ.  

Δεν το έλαβα παλίκαρε!
Αν θες ξαναστειλτο...

Εννοείται red house! Κλασσική αξία!!! ;)))

Dreameraki 4 Οκτωβρίου 2010 στις 7:04 μ.μ.  

Κι εμένα μου φαίνεται λίγο κουραστικό,αλλά μ'αρέσει γαμώτο!Το άσπρο θα 'ναι σαν σταυρόλεξο!Θέλω να δοκιμάσω τις αντοχές σας!!Δεν έτυχε να μου πει κανείς κάτι-προφανώς από ευγένεια-!Θα ρωτήσω!Σ'ευχαριστώ!Οι συστάσεις έχουν ήδη ληφθεί υπόψην!
Δηλαδή συλλέκτικο κομμάτι τρέλας,ε;;Στείλε βιογραφικό και καλά αποτελέσματα!

Dimos 4 Οκτωβρίου 2010 στις 7:37 μ.μ.  

Χαχαχαχαχα! Καλά αποτελέσματα σε τι;!;!;

Dreameraki 4 Οκτωβρίου 2010 στις 9:16 μ.μ.  

Στο Κου Θου Λου!Που λένε κι εδώ!Εκ του Κου τσου μπι λοοοοο!Χαχαχχα!Κρατικό Θεραπευτήριο Λέρου ντε!!Ελα να ζήσεις τον τρελό έρωτα σε λέω!!Βορειοελλαδίτισσα γαρ!Φιλιααααά!

Dimos 4 Οκτωβρίου 2010 στις 9:43 μ.μ.  

Έρωτας σε τρελάδικο. Χμμμμμμμ... για κάποιο λόγο με τρομάζει λίγο το σκηνικό! The doctor of love is about to operate.

Φιλιά βορειοελλαδίτισσά μου!

Thalassenia 4 Οκτωβρίου 2010 στις 10:26 μ.μ.  

Μεταξύ του "κι άλλο, κι άλλο" αν έχεις χρόνο, δεν ρίχνεις και μια ματιά εδώ μήπως βρούμε άκρη γμτ.
Αν ψάξεις και στα προηγούμενα σχόλια δίνει κάποιες κατευθύνσεις.

Αν θέλεις λέμε...

Καλό βράδυ.

mutzenbacher 5 Οκτωβρίου 2010 στις 10:14 π.μ.  

Dimo: Το τελευταίο πες της το.

Dimos 5 Οκτωβρίου 2010 στις 7:21 μ.μ.  

Θαλασσένια καλησπέρα! Μου φαίνεται βρήκα την απάντηση. Στην στέλνω σε mail!

Dimos 5 Οκτωβρίου 2010 στις 7:23 μ.μ.  

Γλυκιά μου Josephine, αλήθεια δεν ξέρω αν χρειάζεται να ειπωθεί, αλλά από την άλλη τα λόγια δεν στοιχίζουν τίποτα, οπότε...

anidifranco 5 Οκτωβρίου 2010 στις 8:35 μ.μ.  

Τι θα γίνει ρε συ με εσάς τους νεολαίους; Rebel Yell?? Seriously? Ρε συ αυτό ήταν επιτυχία όταν εγώ ήμουν στο δημοτικό, και σου ρίχνω και κάτι χρόνια, τι να λέμε τώρα! Πόσο χρόνων είσαι βρε συ, θα μας τρελάνεις! Πως την έχετε δει τώρα εσείς οι μικροί; Θα αφήσετε τίποτα και στη δική μας γενιά ή θα τα οικειοποιηθείτε όλα; :-ΡΡΡ
Just kidding you! Great song! Great mood!

Dimos 5 Οκτωβρίου 2010 στις 9:07 μ.μ.  

Γλυκιά μου δεσποινίς, είμαι ένα 6μηνο περίπου πριν κλείσω τα 23, οπότε θα έλεγα ότι βασανίζω τον κοινωνικό μου περίγυρο εδώ και 22,5 χρόνια.

Εγώ πάντα το έλεγα ότι η δικιά μας γενιά πέρασε την καλύτερη εφηβεία, από άποψη μουσικής, ενδυματολογίας, διασκέδασης, μερών για εξόδους, ταινιών, ακόμα και τρόπου που ανακαλύψαμε το σεξ. Ακόμα και το trash, σε όλες του τις μορφές, όταν το πρωτογνωρίσαμε εμείς, ήταν πιο γλυκό ρε γαμώτο. Και όταν λέω η δικιά μας γενιά εννοώ και εσένα, γιατί υπολογίζω ότι είσαι δεν είσαι 28άρα, +/- 2 χρονάκια!

Δεν χρειάζεται να απαντήσεις σε αυτό. Εγώ το ξέρω πως η εικασία μου είναι σωστή. Πιστεύω πως είσαι κούκλα έτσι κι αλλιώς. :)

Κατά τα άλλα, μην πιστεύεις πως επειδή εγώ έχω ΚΑΙ τέτοια γούστα, τα έχουν και όλοι οι 22άρηδες και 22άρισσες.

Και τώρα κάτι που θα σε τρελάνει: το Rebel Yell το άκουσα πέρσι ΚΑΙ στον Βόλο, στο Disco Club Queen αν θυμάμαι καλά, μια από τις φορές που κατέβηκα.

Έτσι, και από Μαγνησία ξέρουμε!

Τί γαμάτος πάντως ο Μπιλάκος. Αλλά του παραρέσουν οι μικρούλες. "Sweet sixteen", remember?

Φιλιά παντού

thalassaki 5 Οκτωβρίου 2010 στις 9:47 μ.μ.  

Kαλό μήνα αγαπητέ μου Δήμο. Χαίρομαι ιδιαίτερα που είσαι in luv - έτσι για τονωτικό κι αντίδοτο στην κακή, ψυχρή κι ανάποδη πραγματικότητα εκεί έξω..
Καληνύχτα, όλα καλά

Dimos 5 Οκτωβρίου 2010 στις 9:53 μ.μ.  

Χαιρετισμούς εκεί ψηλά thalassaki!

anidifranco 6 Οκτωβρίου 2010 στις 8:36 π.μ.  

Αχ! Τι να σου λέω τώρα για την ηλικία μου αγαπητέ…ας πούμε απλά ότι, ναι, δείχνω 28, αλλά δεν είμαι. Το μαγαζί στο οποίο αναφέρεσαι παίζει ’70 και ’80 μουσική, οπότε έτσι εξηγούνται όλα! Αν δεν κάνω όμως λάθος, αυτό το μαγαζί είναι ανοιχτό μόνο χειμώνα εδώ και εσύ ήρθες καλοκαίρι, σωστά; Anyway, πάλι καλά που υπάρχουν και αυτά τα ρέτρο μαγαζιά και γεφυρώνουν μουσικά τις γενεές μικρέ μου φίλε :-ΡΡΡ

Dimos 6 Οκτωβρίου 2010 στις 7:26 μ.μ.  

Έχω ροβολήσει και χειμώνες από τον Βόλο, μάλιστα καμιά φορά μένω στα γύρω χωριά. Την τελευταία φορά κατέλυσα σε ενοικιαζόμενο στην Μακρυνίτσα. Και πράγματι, ήταν λίγο πριν τα χριστούγεννα που είχα πάει στο Disco Club Queen, αν θυμάμαι καλά.

Τα "μικρέ μου φίλε" άσ'τα, διότι πέρα από την ηλικία, το πόσο μικρός είναι τελικά κάποιος είναι καθαρά θέμα αντίληψης. Έχω γνωρίσει 17χρονα που τα έχει ψήσει η ζωή και ξέρουν που πατούν και πού πηγαίνουν, και 20άρικα που είναι στην κοσμάρα τους. Εκεί να δεις χάσμα, κι ας είμαστε της ίδια, so called, γενιάς!

Πάντως τώρα με ιντρίγκαρες. Την επόμενη φορά που θα κατέβω στα μέρη σας θα σε πάρω να πάμε για καφέ. Ή ακόμα καλύτερα, για τσίπουρο σε ένα από εκείνα τα μεζεδοπωλεία στην όμορφη παραλία σας.

α Κενταύρου 7 Οκτωβρίου 2010 στις 6:43 π.μ.  

Eίσαι ερωτευμένος?Αν ανταποκρίνεται στον έρωτα σου πάει καλά.Αν δεν ανταποκρίνεται βάλε τις τεχνικές σου περι συμπαγούς οπλισμένου σκυροδέματος,άκαμπτο σε θλίψη,εφελκισμό και κάμψη,αν δεν τα καταφέρεις τότε γρήγορα να ξεμπλέξεις,γιατί θα χάσεις χρόνο και ο χρόνος είναι πολύτιμος.

Dimos 7 Οκτωβρίου 2010 στις 12:29 μ.μ.  

Το σκυρόδεμα σκέτο παρουσιάζει υψηλότατη αντοχή σε μονοαξονική θλίψη, αλλά σε μονοαξονικό και διαξονικό εφελκυσμό και καμπτικό εφελκυσμό σε συνδυασμό με ορθή δύναμη θα ήταν ανίσχυρο αν δεν οπλιζόταν με διαμήκεις οπλισμούς (ράβδους) και δεν περισφιγγόταν στην συνέχεια με πυκνούς εγκάρσιους οπλισμούς (συνδετήρες). Αν δε μπαίνει και η διάτμηση μέσα, μπορεί να χρειαστεί να διαταχθούν και δισδιαγώνιοι διαμήκεις οπλισμοί.

Βλέπουμε λοιπόν ότι το οπλισμένο σκυρόδεμα, που τα έχει όλα, μπορεί να αντιμετωπίσει όλες τις παραπάνω καταστάσεις! Αν βέβαια μετά πάμε σε ειδικές περιπτώσεις με αυξημένες απαιτήσεις λειτουργικότητας, όπως π.χ. μεγάλα ανοίγματα και άρα ιδιαίτερα ορατές ρηγματώσεις από ερπυσμό, συστολή ξήρανσης και συστολοδιαστολές λόγω θερμοκρασιακών διακυμάνσεων, πρέπει να αναζητηθεί λύση στην προένταση. Ευτυχώς εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με τέτοια περίπτωση και όλα κυλούν ομαλά!

Ω ναι! Ανταπόκριση!

Ioanna 19 Οκτωβρίου 2010 στις 1:04 μ.μ.  

Καλημέρα,

Μα τί φοβερό τραγούδι! Είναι πράγματι αληθινό κομμάτι των '80s. Όσο κιτς και αν ήταν αυτή η δεκαετία κάτι έδωσε στη μουσική. Καλά για την αισθητική δεν το συζητώ, αυτή είχε φύγει απ'το παράθυρο! Ήμουν μικρή βέβαια όταν το άκουγα αλλά για κάποιο λογο αυτός o Billy Idol είχε πέραση σε όλες μας.

Σε παρόμοια διάθεση είμαι και εγώ. Παρόλο το μπάχαλο της σχολής και γενικότερα της πόλης εδώ, εγώ δεν πτοούμαι. Βάζω τους δικούς μου κανόνες ή καλύτερα δεν βάζω καθόλου!

Πολλούς χαιρετισμούς!

Dimos 26 Οκτωβρίου 2010 στις 10:19 μ.μ.  

Ιωάννα μου, ο Μπιλάκος είχε πέραση σε όλες σας γιατί και αυτουνού του άρεσαν τα μικρά και πονηρά πιπίνια! Χαχαχα

Χαιρετίσματα και σε εσένα!

Η ΦΑΣΗ ΓΗΣ - ΣΕΛΗΝΗΣ. ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΝΥΧΤΕΡΙΝΟΥΣ (ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ) ΤΥΠΟΥΣ...

ΠΟΣΟΙ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΤΕΛΙΚΑ ΕΔΩ ΜΕΣΑ;

Powered By Blogger
Powered By Blogger
Powered By Blogger

  © Blogger templates Romantico by Ourblogtemplates.com 2008

Back to TOP