Ο truthος, τα μπουμπούκια και μια παρ'ολίγο χαλάστρα

Κατ'αρχάς, για να καταλαβαινόμαστε:

- Truthος, ο (ουσ.): Από την αγγλική λέξη truth που σημαίνει αλήθεια. Προφέρεται "τρούθος" (του τρούθου, τον τρούθο, ω τρούθε, με βαριά ελληναράδικη προφορά πάντα). Τrutho λέμε τον παπατζή, τον πίπα, τον φουμαρόπουλο, τον σπασοκλαμπάνια, τον φύκια, τον σαρανταλήθεια (sic), τον ψευταρά τέλος πάντων.

- Ο τίτλος γράφτηκε ακριβώς για να θυμίζει χλιαρή βρετανική κομεντί, όπου το μόνο γέλιο που βγάζεις είναι με τα κεκεδίσματα του Hugh Grant και τα "κοκοράκια" που κάνει όταν μιλάει η Andy McDowell.

Αυτή είναι η προτελευταία μου εξεταστική (αν όλα πάνε καλά βέβαια) και όπως είναι λογικό είμαι ιδιαίτερα πιεσμένος. Φαίνεται άλλωστε και από την πεσμένη συχνότητα των αναρτήσεών μου αυτόν τον καιρό. Οι έξοδοί μου είναι κι αυτές πολύ περιορισμένες λόγω έλλειψης χρόνου, αλλά τουλάχιστον προσπαθώ όταν βγαίνω, να το αξίζει!

Έτσι και τις προάλλες κανόνισα με ένα φιλαράκι και βγήκαμε με δύο κοπελίτσες σκέτο μέλι, που τις είχαμε γνωρίσει μέσω κοινής γνωστής. Για να αλλάξουμε λίγο το ρεπερτόριο, πήγαμε μαζί τους προς τα δυτικά της Θεσσαλονίκης, όπου υπάρχουν ορισμένα δυσεύρετα αλλά top μέρη - που αν κάνεις τον κόπο να ψάξεις και να τα βρεις σε ανταμοίβουν και με το παραπάνω.

Με τα πολλά παρκάραμε και τις συναντήσαμε σε μια πλατεία, αφού πάρκαραν και αυτές το δικό τους αμαξάκι. Πήγαμε στο afterάδικο που είχαμε σταμπάρει, καθήσαμε, όλα όμορφα και καλά μέχρι τότε... ήμασταν και οι τέσσερις σε πολύ ωραίο και χαλαρό κλίμα, η ατμόσφαιρα ζεστή, οι διαθέσεις ακόμα πιο ζεστές, σιγά σιγά χωριστήκαμε σε δυάδες και... τα λοιπά.

Κι εκεί που περνούσαμε γαμάτα, να σου ο truthος που λέγαμε. Ο οποίος truthoς ήταν γνωστός των κοριτσιών κι έτυχε να βρίσκεται στο ίδιο μαγαζί σε παραδιπλανή παρέα. Μας βλέπει λοιπόν ο τύπος και το θεώρησε δέον και καλή ιδέα να έρθει και να μας μπαστακωθεί εκεί, κόβοντάς μας από τις... ονειροπολήσεις μας. Εγώ έχω ένα ζήτημα με αυτό, γενικά όταν με κόβουν έτσι γίνομαι λίγο δύστροπος και λίγο "φύγε-από-την-αγέλη-μου", αλλά το φιλοσόφησα λίγο, είπα ένα τέλος πάντων, δεν πειράζει... σε τελική ανάλυση, δεν τον ήξερα τον άνθρωπο κι επιπλέον φαντάστηκα ότι είδε τί γινόταν και δεν θα έκανε αρμένικη βίζιτα.

Έλα όμως που δεν είχε διάθεση να φύγει... κι έλα που απ'ό,τι κατάλαβα έδειχνε μια ιδιαίτερη προτίμηση στην κοπέλα που ήταν με εμένα και δεν του άρεσε ΚΑΘΟΛΟΥ ΜΑ ΚΑΘΟΛΟΥ που συνέβαινε ό,τι συνέβαινε μαζί μου! Να τα μας, σκέφτηκα. Τώρα θα μας κάτσει στον σβέρκο. Και πράγματι, το έκανε.

Ο εν λόγω τύπος ήταν ένας 30άρης μπάκουρος, και αυτό από μόνο του ήταν fail, γιατί τί κάνεις μωρέ ολόκληρος μαντράχαλος με τα 20άρικα μπουμπούκια που ήταν μαζί μας; Όσο καιρό και να τις πιλάτευες στις κοινές σας παρέες πριν τις γνωρίσουμε εμείς, ό,τι πρόλογο και να τις έριχνες, αλήθεια, τί ελπίδες είχες; Οι 20άρες στους 20άρηδες (και κάτι ψιλά) αγαπητέ. Είναι πιο φυσιολογικό. Θα μου πείτε, οι γυναίκες έχουν γούστα και γούστα, αλλά και πάλι... Το αντιπαρέρχομαι αυτό και συνεχίζω. Το πραγματικό πρόβλημά μου όμως δεν ήταν αυτό, ούτε η ηλικία του, ούτε το μπακουριλίκι του. Μην σας πω ότι μετά την πρώτη εντύπωση ήρθε η δεύτερη και τον ψιλοσυμπάθησα κιόλας. Μετά όμως ήρθε η τρίτη... κι εκεί γάμησέ τα.

Προσπαθώντας μάλλον να επιβληθεί και να το παίξει κάποιος, άρχισε έναν οχετό από truthιές. Ψέματα όμως, όχι αστεία! Έτσι όπως το πήγαινε, θα μας έλεγε σε λίγο ότι στα 30 χρόνια της ζωής του έχει κάνει πιο πολλά από τον Hugh Hefner, τον Bono και τον Ωνάση (τον πρεσβύτερο) μαζί! Συγκεκριμένα, πρόλαβε να μου πει (εμένα, γιατί η καημένη η κοπελίτσα θα πρέπει να τα είχε ξανακούσει μύριες φορές):

- Ότι είχε δικά του μπουζουξίδικα και απλά έπεσε έξω λόγω κρίσης.

- Ότι είχε δουλέψει σαν μουσικός κοντά σε μεγάλα ονόματα του ελληνικού πενταγράμμου, όπως ο Αντωνιάδης (;).

- Ότι είναι κολλητός του Αγγελάκα και μάλιστα του είχαν κάνει αυτός και ο Βελιώτης πρόταση να δουλέψει μαζί τους ως μουσικός, αλλά δεν δέχτηκε (γιατί άραγε;!).

- Ότι παίζει κιθάρα, μπουζούκι, πλήκτρα, πιάνο, κλαρίνο, σαξόφωνο, ταμπουρά, σαντούρι, ούτι, λαούτο ΚΑΙ drums.

- Ότι είχε δικιά του δισκογραφική και ότι έπεσε και με εκείνη έξω λόγω της κρίσης (από πότε βαστάει αυτή η κωλοκρίση ρε γαμώτο; Από το '80;).

- Ότι είχε συνεργείο ανακαινίσεων (!).

- Ότι είχε εταιρεία με βαφές (!!).

- Ότι είχε εταιρεία που περνούσαν κουφώματα, τζάμια κ.λ.π. (!!!)

- Ότι έτρεχε σε drag επιδείξεις με το κωλοφτιαγμένο Clio του (τι είσαι ρε; Κανά 16χρονο που μόλις έμαθε τί έχει μέσα στο παντελόνι του και διαβάζει καγκουροπεριοδικά α λα Max Power;).

- Ότι γνωρίζει τους διοικούντες του Π.Α.Ο.Κ.

- Ότι γνωρίζει τους σεκιουριτάδες που δουλεύουν στα ματς στην Τούμπα κι έχει κονέ για να βάζει όσα άτομα γουστάρει στο γήπεδο (τί μαλακίες, ΘΕΕ ΜΟΥ).

- Ότι γνωρίζει κι έπινε καφεδάκια με τον Ξαρχάκο (για την πληροφόρηση των μη Θεσσαλονικέων, η οικογένεια Ξαρχάκου στην Θεσσαλονίκη ήταν η ιδιοκτήτρια των πιο in στεκιών του '70 και του '80 που σύχναζαν οι γονείς μας κι εδώ και χρόνια έχει αναλάβει το catering όλων των συναυλιών που λαμβάνουν χώρα στα Θέατρα Δάσους και Γης και στην μονή Λαζαριστών, δηλαδή από James και Ian Anderson μέχρι Αλκίνοο Ιωαννίδη και Σωκράτη Μάλαμα).

- Ότι είναι ανιψιός του τάδε (δεν θυμάμαι ποιανού, αλλά ήταν βαρύγδουπο όνομα).

- Ότι... ΓΑΜΗΣΕ ΤΑ! ΚΑΙ ΠΟΛΛΑ ΑΚΟΜΑ!

ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ ΡΕ ΜΑΛΑΚΑ!

Τόση ψευτιά δεν έχω ξανασυναντήσει στην ζωή μου! Ρε άνθρωπε, άμα θες να πεις ένα ψέμα, πες το, δεν χάθηκε ο κόσμος. Όλοι λέμε τα ψέματά μας. Αλλά βάλε λίγο κράτει! Εσύ το πέθανες! Η πλάκα είναι ότι αυτά που ξεφούρνιζε, τα ξεφούρνιζε προκειμένου να καλύψει κάτι που έλεγα εγώ, λες και είχα καμιά διάθεση να ανταγωνιστώ μαζί του, ενώ δεν υπήρχε καν ανταγωνισμός! Τουτέστιν, είχε πιάσει φωτιά ο κώλος του και με ρώτησε σε κάποια φάση "ασχολείσαι με την μουσική;", κι εγώ (καλός μαλάκας και του λόγου μου που του έδωσα πάτημα) του απάντησα "ε ναι, παίζω κιθάρα σε κάτι συγκρ..." "Ααααααα! Αλήθεια; Λοιπόν, εγώ..." και μπλα, μπλα, μπλα, μου αράδιασε ό,τι σας έγραψα πιο πάνω και άλλα τόσα. Κατά τον ίδιο τρόπο πουλούσε φούμαρα για ό,τι θέμα πιάναμε.

Η τωρινή του δουλειά παρέμεινε ένα μυστήριο, γιατί σιγά μην τον ρωτούσα κιόλας εφόσον δεν μου είχε πει από μόνος του. Τρελός είμαι, να με πιάσει πάλι στην πάρλα και τις ψευτιές;

Ο τύπος είχε αρχίσει να εξελίσσεται σε τρελό χαλαστρωτήρα. Και το γαμώτο της όλης φάσης ήταν ο λόγος για την οποία γινόταν: ο μπάκουρος αμολούσε τις μπαρούφες του αφενός για να με πρήξει και αφετέρου για να μας κάνει χαλάστρα, να δειχτεί καλύτερος και να κάνει εντύπωση στην δύστυχη κοπελίτσα που τον είχε ήδη βαρεθεί φριχτά και προφανώς δεν πίστευε λέξη από τις σαχλαμάρες που έτσι κι αλλιώς είχε ξανακούσει. Πού πας ρε χωριό; Τί ακριβώς θες να αποδείξεις; Ποιόν πας να ανταγωνιστής; Βλάκα. Άμα θες να κάνεις κάτι, καν'το σωστά. Πες ένα τσιτάτο, μια εξυπνάδα, και θα κάνω μόκο. Αλλά με τις truthιές σου, πας να μας πείσεις ότι είσαι κάποιος; Δεν το καταλαβαίνεις ότι έτσι βγαίνεις διπλά μαλάκας ο ίδιος; Και σε τελική ανάλυση, ΓΙΑΤΙ να μας πείσεις ότι είσαι κάποιος; Δηλαδή εγώ που δεν είμαι κάποιος και είμαι ένας απλός φοιτητάκος με τα hobbies μου και την επιστήμη μου, έχω να ζηλέψω τίποτα από κανένα; Όχι φίλε μου, δεν έχω, γιατί εμένα αυτά που κάνω ΜΕ ΓΕΜΙΖΟΥΝ. Τα κάνω γιατί γουστάρω και όχι για να πουλήσω μούρη. Με συμπαθείς; Κάτσε μαζί μου, κάνε μου παρέα, πέρνα καλά. Δεν με συμπαθείς; Χέστηκα κι εγώ, χέστηκες κι εσύ, χεστήκαμε και οι δύο, κάν'την όπως είσαι και απαλλάξου από την παρουσία μου. Σε όποιον αρέσουμε. Εγώ δεν λέω τραγελαφικά ψέματα σε ανθρώπους που μόλις έχω γνωρίσει για να προσπαθήσω (ανεπιτυχώς) να τους φάω την γκόμενα και για να κρύψω το πόσο μεγάλο, στην πραγματικότητα, μηδενικό είμαι.

Μην με παρεξηγήσετε, δεν έχω κάτι εναντίον των ψευτών... όσο δεν ασχολούνται μαζί μου. Δυστυχισμένοι ήταν, δυστυχισμένοι θα παραμείνουν. Αλλά όταν μου τα ζαλίζουν και λένε παπαριές που πραγματικά ΠΡΟΣΒΑΛΛΟΥΝ ΤΗΝ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΡΟΣΒΑΛΛΟΥΝ ΑΚΟΜΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΟΤΑΝ ΑΠΑΙΤΟΥΝ ΑΠΟ ΕΜΕΝΑ ΝΑ ΤΙΣ ΧΑΨΩ, ε, τότε είναι αλλιώς. Άει στο διάολο!

Χώρια που ο συγκεκριμένος χρησιμοποιούσε ψευτοεπιχειρήματα (μην χέσω) για να εντυπωσιάσει τα οποία εμένα με αφήνουν παγερά αδιάφορο. Αν θες φιλαράκι να με κάνεις να νιώσω δέος, πες ότι έχεις πετύχει τίποτα  σοβαρό, στην δουλειά σου, στις τέχνες, κάτι περίεργο, εξαιρετικό, έξω από τα συνηθισμένα, ο,τιδήποτε και οπουδήποτε. Κατορθώματα, και μάλιστα ψεύτικα, του τύπου "μπουζούκια", "ξέρω τον τάδε", "έχω κωλοφτιαγμένο αμάξι" και τα συναφή με αφήνουν παγερά αδιάφορο και τα γράφω εκεί που δεν πιάνει ο Ήλιος. Δεν είναι ούτε του επιπέδου μου, ούτε του γούστου μου. Ούτε όταν ήμουν 15 χρονών σπυριάρης καγκουρομπάκουρος δεν ασχολιόμουν με αυτές τις μαλακίες.

Του έριξα ένα μικροκράξιμο κι επιτόπου αλλά δεν έδωσα ιδιαίτερη συνέχεια στο θέμα. Ο φίλος μου και η δικιά του είχαν δακρύσει στην προσπάθεια να συγκρατήσουν τα γέλια τους (δεν ντραπήκατε ρε, ρεμάλια! Αντί να μας βοηθήσετε!), ενώ το δικό μου μπουμπούκι με κοιτούσε ικετευτικά για να σηκωθούμε και να φύγουμε. Με τα πολλά, είπα εγώ και το φιλαράκι μου μια μαλακία  ως δικαιολογία και την κάναμε μαζί με τα κορίτσια άρον άρον, βγάζοντάς τις και από την δύσκολη θέση. Μην με ρωτάτε γιατί φύγαμε εμείς και όχι αυτός, όπως θα όφειλε. Αυτός δεν έφευγε ακόμα και αν τον τραβούσε ανατρεπόμενος οικοδομικός γερανός. Πάλι καλά που μάλλον κάτι έπιασε στο τέλος το κολλημένο μυαλουδάκι του και είχε την ελάχιστη φρόνηση να γυρίσει στην παρέα του και να μην αποφασίσει να μας ακολουθήσει σαν κωλοσούσουρο. Όχι τίποτα άλλο, αλλά θα είχαμε άλλα σκηνικά μετά.

Αργότερα μάθαμε πως το εν λόγω παλικάρι κυνηγούσε μία την μία από τις δύο φίλες, μία την άλλη. Και όχι τίποτα άλλο, τα κορίτσα του έριχναν συνεχώς άκυρο (και καλά έκαναν) αλλά αυτός δεν ένιωθε! Τι μπελαλής, γαμώ το φελέκι μου.

Αν μη τι άλλο, μετά την άτακτη φυγή μας επισκεφτήκαμε με την ησυχία μας ένα άλλο μαγαζάκι, jazz bar φάση, και η υπόλοιπη βραδιά μας μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες ήταν ζάχαρη. Πάλι καλά.

Το νόημα αυτού του κειμένου; Δεν ξέρω. Απλά μου είχαν σπάσει τα νεύρα και ήθελα να περιγράψω αυτήν την παρ'ολίγο χαλάστρα. Προς γνώση, συμμόρφωση και συμβουλή. Αν τύχει και βρεθεί στον διάβα σας truthος τέτοιου επιπέδου και σκοπού, μακριά, αλλιώς θα χάσετε τζάμπα χρόνο από την ζωή σας.

Υ.Γ. Αν εσύ, truthε φίλε μου, τύχει να διαβάσεις κάποτε αυτό το κείμενο και προσβληθείς, ειλικρινά δεν μου καίγεται καρφί. Όπως θα πρόσεξες, δεν ανέφερα ούτε ονόματα, ούτε την ακριβή τοποθεσία του σκηνικού, για να μην σε κάνω τελείως ρόμπα. Για αυτό κάτσε σαν καλός μετανιωμένος ψεύτης και δες το post πιο πολύ σαν συμβουλή για την κατανόηση από μέρους σου κάποιων βασικών πτυχών της ανθρώπινης επικοινωνίας, που ενώ έχεις μπει στα - άντα σου δεν έχεις χαμπαριάσει, ούτε καταλάβει. Η μυθομανία που σε διακατέχει είναι ανύπαρκτου επιπέδου. Και καλά, αυτήν την φορά φλόμωσες εμένα, που σε τελική ανάλυση σε έγραψα και δεν σου έδωσα παραπάνω σημασία. Πρόσεξε όμως μην καμιά φορά τύχεις σε κάποιον ευερέθιστο ντουλάπα και του πεις, μέσα στις παρλαπίπες σου, κάποιο ψέμα που ενδεχομένως αφορά τον ίδιο ή κάποιον γνωστό του, κι εκείνος τα πάρει και σε κάνει τόπι στο ξύλο.