Γράμμα στον Άη Βασίλη

"Αγαπημένε μου Άη Βασίλη,

τί καιρό κάνει εκεί ψηλά; Εδώ μας χιόνισε λίγο αλλά κατά τα άλλα τρίχες, δεν καταλαβαίνουμε και πολύ από χειμώνα. Φυσικά, αυτό σημαίνει ότι τον Μάρτιο θα τουρτουρίζουμε και μετά θα μας χτυπήσει καύσωνας τον Μάιο αντί, φυσιολογικά, τον Ιούλιο - γενικά ότι οι εποχές τα έχουν παίξει. Αλλά τέλος πάντων, ας μην μακρυγορήσουμε στο θέμα του καιρού γιατί προέχουν άλλα πιο σημαντικά.

Άγιε μου Βασίλη, πέρυσι ήμουν πολύ καλό παιδί. Διάβαζα τα μαθήματά μου, χτένιζα το μαλλί μου χωρίστρα, έβγαλα το σκουλαρίκι, ξυρίστηκα, έτριψα το tatoo μου με γυαλόχαρτο, περνούσα γριούλες από διαβάσεις, έπινα αποκλειστικά βιολογικούς χυμούς, έτρωγα κρέας μόνο κάθε Κυριακή και σταμάτησα να κυνηγάω τις όμορφες και τσαχπίνες φοιτήτριες. Όλα αυτά τα έκανα με την προσδοκία να μου ικανοποιήσεις κι εμένα την ευχούλα μου, την μία και μοναδική μου ευχούλα, όπως κάνεις σε όλα τα καλά παιδάκια την Πρωτοχρονιά. Και ποιά ήταν η ευχούλα μου; Να με μεταμορφώσεις σε αυτό το γατάκι:

Αλλά κατά πώς φαίνεται, Άγιε μου Βασίλη, με έγραψες στις χοντρομποτάρες σου. Όταν ξύπνησα το πρωί της Πρωτοχρονιάς και πήγα να δω την μουτσούνα μου στον καθρέφτη, αντίκρυσα την γνωστή σκατόφατσα. Δεν αγκάλιαζα με τα τριχωτά και απαλά μου πατουσάκια κανένα θεσπέσιο στήθος, ούτε φύτρωνε πάνω από τον ποπό μου μια ουρίτσα που παιχνίδιζε πέρα δώθε. Το τί απογοήτευση τράβηξα, δεν λέγεται. Σκέφτηκα ότι, ρε γαμώτο, αν έκανα όλες αυτές τις καταναγκαστικές καλοσύνες μέσα στην χρονιά και παρ'όλ'αυτά έφαγα απόρριψη, τι ζντο μπέο έπρεπε να κάνω για να μου δώσεις και λίγη σημασία;
Το σκέφτηκα από εδώ, το σκέφτηκα από εκεί και τελικά κατέληξα σε μια κίνηση στρατηγικής. Φέτος έκανα τα ακριβώς αντίθετα!

α) Άφησα μαλλί μέχρι το πάτωμα και το έκανα τζίβες για να μοιάζω με αυτούς τους αναρχοάπλυτους  και τους κακούς, ανθέλληνες και ακολούθους του Σατανά αριστερούς που συνεχώς παρασέρνουν τους υπόλοιπους διαδηλωτές και τους μπριζώνουν, φτάνοντάς τους στο σημείο να πλακώνουν στις μάπες έναν αγαθό, καλοσυνάτο, αμερόληπτο, τίμιο, ειλικρινή, θύμα των περιστάσεων και καθόλου μα καθόλου λαμόγιο πρώην υπουργό. Στην συνέχεια τους ακολούθησα κι εγώ στους δρόμους και μπορώ να πω ότι η ενοχή μου ήταν ανάμεικτη με πρωτόγνωρη ευχαρίστηση.

β) Έκανα piercing και tatoos ακόμα και στο έσω ους. Τα αποτελέσματα είναι ελεεινά από αισθητικής σκοπιάς αλλά, κουβαλώντας τόσο μέταλλο πάνω μου, έχω την ευτυχία να είμαι ο πρώτος άνθρωπος με δικό του δυνητικό μαγνητικό πεδίο.

γ) Συνεχίζω το διάβασμα, τυπικά για την σχολή μου, αλλά στην ουσία για να μαζέψω απόκρυφες γνώσεις και να κατακτήσω την υφήλιο εδραιώνοντας την δυναστεία του Dimos του Α'.

VICTORY SHALL BE MINE!

δ) Πίνω και γίνομαι λιάρδα κάθε βράδυ.

ε) Παρασύρω τις γιαγιάδες σε rave parties στο Πολυτεχνείο, βάζοντάς τις να ακούνε οληνυχτίς παλιές  ελληνικές psychedelic και uplift trance επιτυχίες των '90s.

(Παρεμπιπτόντως, η ελληνική electro - γενικότερα - σκηνή έβγαλε κλασικές κομματάρες την δεκαετία 1990 - 2000, που εξακολουθούν να ακούγονται στο εξωτερικό και κυρίως την Γερμανία και τις σκανδιναβικές χώρες, αλλά εδώ τις πετυχαίνει κανείς σπάνια, ακόμα και στα πιο επιλεγμένα στέκια. Μας έχει πλήξει η house μάστιγα!)

στ) Και τέλος, όχι μόνο κυνηγάω τις κοπέλες και τολμάω να κάνω sex ακόμα και αυτές τις χρονιάρες μέρες, αλλά πριν κανένα μήνα σου έφαγα και την γκόμενα, σαρδαναπαλόγερε!

Ε ΝΑΙ ΛΟΙΠΟΝ! ΤΟ ΠΙΠΙΝΙ Η ΑΓΙΟΒΑΣΙΛΑΙΝΑ ΣΕ ΚΕΡΑΤΩΣΕ ΜΕ ΕΜΕΝΑ!

Αυτά για να μάθεις να κρατάς τις υποσχέσεις σου! Άκου λοιπόν να δεις, ζυμαρούλη: για να μην κάνω τίποτα χειρότερο (μαζί με την Αγιοβασίλαινα, πάντα), έχεις καιρό μέχρι την 1η του Ιανουαρίου να κανονίσεις έτσι το πρόγραμμά σου και να πραγματοποιήσεις την φετινή μου ευχή. Άντε, γιατί πολύ αέρα πήρες. Παλιά έφτιαχνες κούκλες, μπάλες, αλογάκια και τέτοια και ήταν όλοι ευχαριστημένοι. Τώρα που όλα τα άλλα παιδιά σου ζητούν i - Pads και Nintendo Wiis και σου βγαίνει ο πάτος για να τα φτιάξεις και να τα μοιράσεις σε όλον τον κόσμο, θα μου αρνηθείς, μετά από ό,τι έκανα, την δική μου ευχή;
Εγώ λοιπόν για φέτος σκέφτηκα ότι, αρχικά, θα ήθελα αυτά που όλοι όσοι θέλουν να αυτοαποκαλούνται αλτρουιστές λένε ότι θα ζητούσαν. Δηλαδή, παγκόσμια ειρήνη, καταπολέμηση της πείνας, φάρμακα και ιατρική περίθαλψη για όλον τον κόσμο, επούλωση των πληγών του περιβάλλοντος, κοινωνική και διακρατική αλληλεγγύη κ.τ.λ. Αλλά ξέρω ότι δεν θα μπορέσεις ποτέ να τα καταφέρεις σε όλα αυτά. Ξέρω ότι δεν θα μπορέσεις να τα καταφέρεις καν σε μικρότερου βεληνεκούς και πιο προσωπικές ευχές, όπως επιτυχία με την διπλωματική μου και πρωτάθλημα στην Τούμπα. Το ξέρω γιατί για να πραγματοποιηθούν τέτοιες ευχές δεν αρκούν οι προσπάθειες ενός τροφαντού αγίου που φέρει ένα άξιο θωπεύματος μούσι. Δεν αρκούν τα λόγια, δεν αρκούν τα ευχολόγια ούτε τα ευκολο - λόγια, δεν αρκεί η σκέψη. Απαιτείται δράση. Απαιτείται δράση από όλους εμάς, τους ανθρώπους, τους έχοντες και τους μη κατέχοντες, τους δουλοπάροικους ενάντια στους προύχοντες και τους πληβείους ενάντια στους πατρικίους. Ξέρω, καλέ και κερατά μου Άγιε, ότι εναποτίθοντας τις ελπίδες μας σε εσένα, νιώθοντας αδύναμοι να πράξουμε το ο,τιδήποτε αν δεν κρυβόμαστε πίσω από τις πλάτες των άλλων, δεν πρόκειται να καταφέρουμε τίποτα.
Αλλά υπάρχει κάτι που μπορείς να κάνεις. Είναι κάποια πράγματα στην ζωή που είναι απροσδόκητα, που ενώ αν τα αποζητούμε και αγωνιστούμε για αυτά είναι πολύ πιθανό να τα απολαύσουμε, υπάρχουν εν τούτοις οι παράγοντες της τύχης, των συγκυριών και των περιστάσεων που μπορούν να τα ευνοήσουν ή να μας τα πάρουν όλα. Για αυτά τα πράγματα θα ήθελα να σε παρακαλέσω, Άγιέ μου, για αυτά που όταν τα έχει κανείς τα θεωρεί αυτονόητα και μόνο όταν αισθανθεί ότι σιγά σιγά ή απότομα τα χάνει αρχίζει και αντιλαμβάνεται την αξία τους. Θα ήθελα να μας εξασφαλίσεις αγαθά όπως την υγεία, την αγάπη των προσφιλών προσώπων, την ζεστασιά της αγκαλιάς της μάνας, την σιγαλιά ενός γιορτινού τραπεζιού με φίλους και ταίρια, την ανθρωπιά στον τρόπο σκέψης και δράσης μας - αυτά είναι τελικά τα μόνα που αξίζουν. Και αν και προσπαθώ μόνος μου να χωρέσω τον σκατοχαρακτήρα και την μισαλλοδοξία μου σε ένα όμορφο κι εύθραυστο καλούπι, φτιαγμένο από ανάσες και όνειρα και προκειμένου να φέρω επάξια τον τίτλο του ανθρώπου που νοιάζεται, χρειάζομαι εν τούτοις και λίγη βοήθεια. Όλοι μας χρειαζόμαστε και γρήγορα, γιατί αυτός ο όμορφος κόσμος έχει αρχίσει να γονατίζει κάτω από το βάρος της ανθρώπινης μοχθηρίας. Πριν στραφεί εναντίον μας, πρέπει να του δείξουμε ότι υπάρχει ακόμα μέσα μας μια μικρή, πολύ μικρή αλλά και πολύ δυνατή, φλογίτσα που καίει.
Αυτά για φέτος, Άγιέ μου. Επειδή κατά την πρόοδο της συγγραφής αυτού του γράμματος καταλάγιασε κάπως η σκατοψυχιά που εξακόντιζα κατά ριπάς στην αρχή κι επίσης επειδή γνωρίζω ότι αυτά που ζητάω είναι απαιτητικά, ρίχνω νερό στο μοσχοφίλερό μου λέγοντάς σου πως μου αρκεί να ξέρω ότι προσπάθησες να τα καταφέρεις. Αλλά πρόσεξε. Αν με γράψεις πάλι, αν με κλάσεις, αν δεν δώσεις την παραμικρή σημασία σε αυτά που γράφω, ξέχνα την την Αγιοβασίλαινα. Θα την έχω από εδώ και στο εξής δεμένη στο κρεβάτι μου και θα παίζω μαζί της S/M παιχνίδια 24 ώρες το 24ωρο - όχι πως θα την χαλάσει αυτό, βέβαια. Κι έτσι πουρό που έχεις καταντήσει, τραβώντας από εδώ κι από εκεί τα πετσιά σου με πλαστικές επεμβάσεις σαν τον Φλωρινιώτη, σιγά μην καταφέρεις και βγάλεις ξανά τέτοιο μωρό!

Με αγάπη, Dimos"

... κι επειδή ειλικρινά πιστεύω πως ο Άγιος θα έχει υπερβολική αυτοπεποίθηση στις ενέσεις με botox που χτύπησε πάνω στο αγαθοβιόλικο και τριχωτό του πρόσωπο και δεν θα δώσει την δέουσα προσοχή στην παραπάνω επιστολή (έτσι θα μου μείνει αμανάτι και η Αγιοβασίλαινα, η οποία βλέπω ότι έχει ψηθεί τόσο πολύ μαζί μου που σκέφτεται ακόμα και τον γάμο - φεύ!), το μοναδικό που μπορώ να κάνω είναι να ευχηθώ μόνος μου, όπως και εσείς, για εμένα, για εσάς, για όλους μας. Σας εύχομαι λοιπόν ευτυχισμένες γιορτές με τις οικογένειες και τους αγαπημένους σας ανθρώπους, γιορτές που θα σας γεμίσουν ελπίδα, χαρά, ζωντάνια, όρεξη για ζωή και διάλυση κάθε αμφιβολίας, σκοτεινής σκέψης και μεμψιμοιρίας. Μακάρι αυτές τις μέρες να ανθίσει στις καρδιές μας ελπίδα για αναγέννηση, όχι γιατί ημερολογιακά και θρησκευτικά είναι περίοδος αργίας και που όλοι  "πρέπει" να περάσουμε καλά και "πρέπει" να πάρουμε πέντε κιλά χλαπακιάζοντας τσουρέκια και μελομακάρονα, αλλά γιατί προσφέρεται το click που χρειάζεται η ανθρώπινη ψυχή για να αγαλλιάσει. Ένα μικρό, ασήμαντο click χρεάζεται μόνο. Τίποτα άλλο.

Να περάσετε ευτυχισμένα Χριστούγεννα και υπέροχη Πρωτοχρονιά. Τα λέμε μετά τον ερχομό του νέου έτους. Έχετε όλες και όλοι την αγάπη μου.

Read more...

Read more...

Μπράβο, κολλημένε Έλληνα. Είσαι και πολύ μεγάλος μάγκας. Μπράβο. Α, και κάτι άλλο. Άντε και γαμήσου.

 

Δεν είχα σκοπό να σπάσω αυτό το δεκαπενθήμερο blogoσιωπής με αυτόν τον τρόπο. Ο λόγος που δεν είχα postάρει τίποτα αυτές τις δύο εβδομάδες δεν ήταν το ότι είχα γράψει το παρόν ιστολόγιο στα παλιά μου τα παπούτσια, αλλά ο ακριβώς αντίθετος - ετοιμάζω προς δημοσίευση, όπως σας είχα ήδη πει, κάποια αρκετά φιλόδοξα projects. Συγκεκριμένα, και για να μην μακρυγορώ, βρίσκομαι στην διαδικασία συγγραφής ενός καινούριου διηγήματος μεγάλου μήκους που θα δημοσιευτεί σε συνέχειες. Θα το διαβάσετε, αν όλα πάνε καλά, μέσα στις επόμενες εβδομάδες, αρχής γενομένης από την παρούσα.

Αλλά όχι. Έπρεπε, πριν δημοσιευτεί το προαναφερθέν, να γράψω κάτι άλλο. Το αισθάνθηκα σαν ανάγκη. Γιατί τα γεγονότα έτρεξαν. Τα γεγονότα έτρεξαν, και το έκαναν πάλι με έναν τρόπο που αποδεικνύει μόνο ένα πράγμα.

ΑΥΤΗ Η ΧΩΡΑ ΕΙΝΑΙ ΑΡΡΩΣΤΗΜΕΝΗ. ΑΥΤΗ Η ΧΩΡΑ ΔΕΝ ΑΞΙΖΕΙ ΟΥΤΕ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ, ΟΥΤΕ ΚΑΠΟΙΟ ΨΗΓΜΑ ΕΥΗΜΕΡΙΑΣ, ΟΥΤΕ ΣΕΒΑΣΜΟ ΑΠΟ ΚΑΝΕΝΑΝ. ΔΕΝ ΤΑ ΑΞΙΖΕΙ, ΟΣΟ ΔΙΑΜΕΝΟΥΝ ΣΕ ΑΥΤΗ ΚΑΙ ΣΕ ΤΟΣΟ ΜΕΓΑΛΟ ΠΟΣΟΣΤΟ ΚΑΠΟΙΟΙ, ΦΕΡΟΜΕΝΟΙ ΩΣ "ΠΟΛΙΤΕΣ", ΠΟΥ ΛΙΓΗ ΣΧΕΣΗ ΕΧΟΥΝ ΜΕ ΤΟ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΕΙΔΟΣ.

Αισθάνομαι ότι γράφω ελεεινά και δημαγωγικά, αλλά λίγο με νοιάζει αυτό τώρα. Θα μου πείτε, γιατί συγχέω την Ελλάδα με τους, τόσους πολλούς μέσα στο σύνολο, μαλάκες Έλληνες; Μα γιατί η Ελλάδα, όπως και κάθε άλλη χώρα, είναι κάτι περισσότερο από την γη που περικλείεται από τα σύνορά της, τα χωρικά της ύδατα, τον εναέριό της χώρο, την ιστορία, τα μνημεία και την γραμματεία της. Το σημαντικότερο συστατικό της είναι ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΤΗΣ. Ο ΛΑΟΣ ΤΗΣ. Πώς λοιπόν θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για μια χώρα που αξίζει έστω και ένα δράμι στην παγκόσμια συνείδηση, όταν ο λαός της είναι σε τόσο μεγάλο ποσοστό αδιάφορος; Μισάνθρωπος; Ανοχικός και δουλικός σε οποιουδήποτε είδους κοινωνικό και πολιτικό εξανδραποδισμό; Χωμένος μέσα σε μικροπολιτικές και μικροκομματικές κλίκες, νοιαζόμενος μόνο για το ρουσφέτι; Είναι άραγε η οικονομική κρίση η δικαιολογία για αυτό το πάγωμα των συνειδήσεων, για αυτήν την κατακρεούργηση των ιδανικών, σε βαθμό που υπερσκελίζεται η ήδη αρνητική προ - και μετα - πολιτευτική παράδοση των τελευταίων δεκαετιών;

Όχι. Δεν είναι. Δεν μπορεί να είναι. Ίσα ίσα, ο αγώνας για επιβίωση, η συσπείρωση για την αποτίναξη του ζυγού - οποιουδήποτε είδους, όπως στην περίπτωσή μας ιμπεριαλιστικά οικονομικού - κάνει τους ανθρώπους κοινωνικά πιο ευαίσθητους, πιο έτοιμους να συμπεριλάβουν στον κοινό τους αγώνα παραφυάδες φαινομενικά άσχετες με τον κύριο ιδεολογικό τους άξονα, αλλά ουσιαστικά πανιδεολογικές και πανανθρώπινες. Τότε λοιπόν γιατί σε εμάς συμβαίνει αυτό που συμβαίνει; Γιατί ρε γαμώτο; Γιατί; ΓΙΑΤΙ; ΓΙΑΤΙ;

Η επέτειος της δολοφονίας του Αλέξη Γρηγορόπουλου πέρασε. Φέτος μπόρεσα να κατεβώ ξανά κι εγώ στους δρόμους. Και ξανασιχάθηκα. Ναι, σιχάθηκα. Όχι από την πορεία καθαυτή, αλλά από όλα τα παρελκόμενα.

ΣΙΧΑΘΗΚΑ, ΓΙΑΤΙ ΕΙΔΑ ΟΤΙ ΚΑΙ ΦΕΤΟΣ ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΑΛΛΑΞΕ. ΤΙΠΟΤΑ. ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΣΥΝΗΘΗ ΜΑΣ ΠΡΑΚΤΙΚΗ, ΚΑΝΑΜΕ ΕΝΑ ΒΗΜΑ ΕΜΠΡΟΣ ΚΑΙ ΔΥΟ ΒΗΜΑΤΑ ΠΙΣΩ.

Μπορεί τις περασμένες ημέρες να μην έγιναν τόσο πολλά επεισόδια σε σχέση με πέρυσι, ή, τέλος πάντων, να μην έγινε τόσος ντόρος για αυτά. Μπορεί να μην δόθηκε μεγάλη δημοσιότητα στο γεγονός της επετείου, πράγμα που αναλογικά με τις συνθήκες δεν είναι απαραίτητα κακό. Μπορεί να αποσιωπήθηκαν συγκεκριμένες πτυχές της φετινής δράσης. Μπορεί να έγιναν πολλά πράγματα. Αλλά όπως συνηθίζεται, όσα μπορεί να συνέβησαν επηρέασαν μόνο το φαίνεσθαι. Όχι το είναι. Αν κατέβηκε κανείς στις πορείες, αν έκανε μια ανάγνωση στις εφημερίδες, αν πραγματοποίησε μια τσάρκα στα απανταχού blogs, θα διαπιστώσει ότι αντί τα πράγματα να πάρουν μια ουσιαστική τροπή εξέλιξης και αποτίμησης, παρέμειναν ακίνητα, στάσιμα μέσα στην δυσωδία των ίδιων τους των περιττωμάτων και της σήψης τους. Όλο αυτό το όργιο είναι ακόμα εδώ, στημένο, δρώντας υπογείως, μακρύτερα φέτος από την δημοσιότητα που συνήθιζε να σέρνει σαν κολαούζο πίσω του αλλά παρ'όλ'αυτά πιο υπαρκτό από ποτέ.

Τα είδα όλα με τα ίδια μου τα μάτια. Τα άκουσα. Τα οσμίστηκα. Και μετά, αποφάσισα να κάνω μια ενδοσκόπηση. Κι εκεί κατέρρευσα.

Πέρυσι, την αντίστοιχη με τώρα περίοδο είχα γράψει το κείμενο "Α ρε καημένε Αλεξάκη... τι σου'μελλε να πάθεις..." Είχα μια φριχτή υποψία όταν αποφάσισα να το ξαναδιαβάσω. Εν τούτοις το έκανα. Και η υποψία επιβεβαιώθηκε. Αν κάνετε τον κόπο, πατήσετε πάνω στο link και το διαβάσετε, θα το διαπιστώσετε και μόνοι σας.

Το κείμενο είναι σαν να γράφηκε χτες. Όχι πριν ένα χρόνο, ούτε πριν ένα εξάμηνο. Χτες. Τίποτα δεν έχει διαφοροποιηθεί. Διαβάστε τα σημάδια, ερμηνεύστε τις προθέσεις, σκεφτείτε τις αντιδράσεις. Όλα όσα στηλιτεύονται παρέμειναν ίδια και απαράλλαχτα.

Θεέ μου, ακόμα και ό,τι ειρωνικό αναφέρεται στο τέλος του κειμένου για τον Θεοφάνους. Ακόμα και αυτό, γαμώτο.

Τρομάζω. Πραγματικά, τρομάζω.

Read more...

Μέσα στην ακινησία της νύχτας...

Προέκυψαν δουλειές με φούντες από την προηγούμενη εβδομάδα κι έκτοτε. Ευτυχώς κανονίζω απόδραση με καλή παρέα κοντά στο τέλος του μήνα, γιατί αλλιώς δεν θα την παλέψω. Όπως και να έχει, το καθησιό είναι γλυκό... και όταν μετά από σχεδόν έναν μήνα ξεκούρασης σου την πέφτουν πάλι όλοι και από παντού, ή τα ψιλοχάνεις, ή τους την πέφτεις κι εσύ με αδιευκρίνιστα αποτελέσματα, ή βυθίζεσαι στην δουλειά για να προλάβεις. Εγώ επέλεξα να κάνω το τελευταίο... και οψόμεθα. Ευτυχώς που έχω συνηθίσει στα μπετά.

Ήθελα να γράψω κάτι για την επέτειο του Πολυτεχνείου. Το προσπάθησα. Ζορίστηκα. Αλλά δεν μου κατέβαινε καμιά ιδέα. Και σιγά σιγά συνειδητοποίησα ότι η όποια διάθεσή μου για γραφή προέκυψε όχι λόγω κάποιας σπίθας έμπνευσης, όχι επειδή πραγματικά το ήθελα, αλλά επειδή θα έπρεπε να γράψω κάτι. Γιατί και καλά το επέβαλλε η μέρα.

Αλλά αυτή η αντιμετώπιση δεν είναι σωστή. Σημασία έχει να εμπνέεσαι, όχι να υποχρεώνεσαι. Θα μπορούσα κάθε χρόνο να γράφω ξανά και ξανά το ιστορικό των γεγονότων, αναρτώντας τα γνωστά ραδιοφωνικά στιγμιότυπα, τις γνωστές εικόνες, τα γνωστά ντοκουμέντα. Ίσως πράγματι να το κάνω κάποτε, αλλά όλα αυτά έχουν ήδη γίνει και κάθε χρόνο ξαναγίνονται (και καλώς κάνουν και ξαναγίνονται, γιατί η μνήμη θέλει φροντίδα) από άλλους και πολύ καλύτερα από εμένα. Αν θυμάστε, και πέρυσι επέλεξα όχι να ακολουθήσω την πεπατημένη αναρτώντας ιστορικά στοιχεία, αλλά  απεναντίας να κράξω. Αυτό μου βγήκε, αυτό έγραψα. Και όπως και τότε, έτσι και τώρα δεν υπήρχε λόγος να επιβαρύνω ούτε τον εαυτό μου, ούτε κανέναν με ένα κείμενο άνευ λόγου και ουσίας. Συνεπώς φέτος αρκέστηκα στο να συμμετάσχω με τον δικό μου τρόπο στην αφύπνιση που επέβαλλε η θύμηση των γεγονότων του '73.

Και είναι εκεί ακριβώς, μέσα στις πορείες, τις φωνές και την βαβούρα που συνέλαβα την ιδέα για το τί θα γράψω με αφορμή την περιώνυμη επέτειο. Ένα project μεγαλεπίβολο, δύσκολο στην σύλληψη και την γραφή και μεγάλο σε έκταση (για να λέω εγώ ότι είναι μεγάλο σε έκταση, φανταστείτε), το οποίο δεν το κόβω να βγαίνει στην φόρα πριν μπει ο Δεκέμβριος.

Για αυτό λοιπόν ας το αφήσουμε για την ώρα και ας περάσουμε σε ένα μουσικό διάλειμμα γεμάτο ερωτισμό, σεξουαλική ένταση αλλά και νοσταλγία. Έχω τόσο ανεβασμένη διάθεση αυτήν την περίοδο, που ειλικρινά δεν θα μπορούσα να postάρω μουσικά κάτι άλλο.

Τί σας έχω λοιπόν, τί σας έχω; WHITESNAKE! YEEEEEEEEAAAAAAHHHHHHH! Και μάλιστα το καταπληκτικό "Still of the night", από το ομώνυμο του συγκροτήματος και έβδομο στην σειρά album τους που κυκλοφόρησε το 1987. All time classic κομμάτι, αντιπροσωπευτικότατο του ηχοχρώματος του hard rock/heavy metal των '80s, με το λαρύγγι του Coverdale στα καλύτερά του (ακόμα περισσότερο από την εποχή που ήταν στους Deep Purple), το δυνατότερο κιθαριστικό δίδυμο (Vandenberg - Campbell) ανάμεσα στα πολλά που πέρασαν από το line - up του Λευκού Φιδιού στην 30χρονη και βάλε ιστορία του και ένα πολύ, μα πάρα πολύ κιτσάτο video clip, με σκισμένα δερμάτινα, dequpaz και laque στο μαλλί, γκόμενες που πηγαίνουν ακόμα και να κοιμηθούν φορώντας τακούνια (παρεμπιπτόντως, στο ακόλουθο εμφανίζεται η για λίγο καιρό σύζυγος του David Coverdale, Tawny Kitaen) και στο τέλος μπαγλάρωμα του τραγουδιστή μέσα σε ένα περιπολικό που γράφει απ'έξω Sex Police!!! Κοινώς... γνήσια '80ίλα! Ειλικρινά, θέλετε τίποτα άλλο;!

Χωρίς πλάκα πάντως, αν το video clip σας φανεί υπερβολικά sleezy, μην το δείτε και απλά ακούστε την κομματάρα με την ένταση ΤΕΡΜΑ. Το διασκευάσαμε πρόσφατα με την μπάντα αλλά η επιμονή μου να το πλακώνω στα σολίδια, ακόμα κι εκεί που δεν χρειάζεται, δεν εκτιμήθηκε ιδιαίτερα από τα υπόλοιπα μέλη. Δεν με νοιάζει όμως. Θα σολάρω σε αυτην την τραγουδάρα μέχρι η ΤΑστιέρα της κιθάρας μου να γίνει ΤΟστιέρα!

 

In the still of the night,

I hear the wolf howl, honey,

sniffing around your door...
In the still of the night,

I feel my heart beating heavy,

telling me I gotta have more!

In the shadow of night,

I see the full moon rise,

telling me what's in store...
My heart start achin',
my body start a shakin'

and I can't take no more!

No, no, no!

Now I just wanna get close to you and taste your love so sweet...

And I just wanna make love to you, feel your body heat...

In the still of the night!

In the still of the night!

Over here, babe...

In the heat of the day,

I hang my head down low

and hide my face from the sun...

Through the light of the day,

until the evening time,

I'm waiting for the night to c... c... come!

Oh, baby...

In the still of the night,

in the cool moonlight,

I feel my heart is achin',

in the still of the night...

Oh baby, I need you closer...

I can't keep away, I can't keep away, no...

Gotta give me love, gotta give me some lovin' every day...

Can't keep away...

Come over here baby!

In the still of the night,

I hear the wolf howl, honey,
sniffing around your door...
In the still of the night,
I feel my heart beating heavy,

telling me I gotta have more!

Oh, mama...

Now I just wanna get close to you and taste your love so sweet...

And I just wanna make love to you, feel your body heat...

In the still of the night, oh yeah, in the still of the night!

 I'll be sneaking round your door...

In the still of the night, in the still of the night!

Ain't nothing gonna stop me now...

Still of the night!

Still of the night!

Still of the night!

Υ.Γ. Το λογοπαίγνιο που έκανα προηγουμένως ήταν αηδιαστικό. Το ξέρω. Το ξέρουμε όλοι. Ας μείνει μεταξύ μας λοιπόν.

Read more...

20 ανδρικοί μύθοι και πραγματικότητες

Σας το είχα υποσχεθεί. Να λοιπόν που το πράττω. Μετά τα τρανταχτά (και όχι μόνο) ανδρικά γέλια και τις νόστιμες γυναικείες αντιδράσεις που ξεσήκωσε η προηγούμενη, εφάμιλλου ύφους και περιεχομένου, ανάρτηση "20 γυναικείοι μύθοι και πραγματικότητες", ήρθε επιτέλους η ώρα να δει το φως της blogoμέρας και το αντίστοιχο post  που αφορά κι εμάς τα αγοράκια. Για να μην παρεξηγηθούν και τίποτα πολύ αρχιδάτοι, βλέπε όπου "αγοράκια", εννοώ "άντρακλες". Εντάξει; Ωραία.

Όπως ίσχυε στην προηγούμενη ανάρτηση, ό,τι θα επακολουθήσει γράφτηκε με καλή και χιουμοριστική διάθεση. Επιπλέον, μάγκες, μην αρχίζετε και μου το παίζετε μη μου άπτου και τρελοί σελέμηδες να 'ούμε. Εντάξει, κάνουμε κι εμείς χοντράδες. Όχι βέβαια τόσες όσες οι γυν... εεεεμμμμ, τί λέγαμε; Α ναι! Τα παρακάτω συμπεράσματα προέρχονται από μακρόχρονη προσωπική πείρα 23 (τον προσεχή Φεβρουάριο) ετών και ισχύουν ΠΑΝΤΑ, γιατί ως γνωστόν, όταν λέω κάτι έχω πάντα δίκιο.

1) Οι άντρες παραμένουν για πάντα μεγάλα παιδιά.

Μύθος ή πραγματικότητα;

Φυσικά και είναι πραγματικότητα! Για αυτό και ενώ μαντραχαλέψαμε συνεχίζουμε να ασχολούμαστε σαν τα βλαμμένα με το PS3 και όλα τα συναφή, πράγμα που προφανώς δεν θα σταματήσει όταν συμβούν και μικροαλλαγούλες στην ζωή μας όπως σταθερή δουλειά, οικογένεια, παιδιά κ.τ.λ. Ακολουθούμε το παράδειγμα των πατεράδων και θείων μας που όταν ήμασταν μικροί έπαιζαν με τα πλαστικά Transformers μας και καμιά φορά τα έσπαγαν και κατά λάθος. Ο παλιμπαιδισμός είναι στοιχείο της φύσης μας και είτε το βρίσκετε χαριτωμένο είτε όχι, γλυκές μου δεσποινίδες, εμείς είμαστε περήφανοι για αυτό! Άσχετο αν όταν αναφέρεται κάτι τέτοιο αλλάζουμε θέμα...

Φυσικά οι ευαίσθητες παιδικές μας ψυχές δεν εξωτερικεύονται μόνο με το παιχνίδι αλλά και με την ενασχόληση με οποιοδήποτε αυστηρά ανδρικό sport, όπως τις φάρσες, τις καφρίλες, τα ρεψίματα, τα άκυρα κινούμενα σχέδια (αυτό το Family guy μας έχει κάψει) κ.ο.κ.

2) Μας αρέσουν οι Hugh Jackman, Johnny Depp, Brad Pitt και γενικά αρκετοί άνδρες - πρότυπα του κινηματογράφου αλλά και γενικότερα (εξαιρείται ο υδροκέφαλος από το Twilight. Στα αλήθεια, ΤΙ ΤΟΥ ΒΡΙΣΚΕΤΕ;!)

Μύθος ή πραγματικότητα;

Ω ναι, ισχύει. Είπαμε, εδώ θα πέσουν πολλές μάσκες. Είτε επειδή βρωμοκοπάνε βαρβατίλα, είτε επειδή είναι πνευματώδεις κι ευφυείς, είτε επειδή έχουν ένα σκασμό λεφτά, είτε επειδή έχουν τον τρόπο τους με τις γυναίκες, είτε επειδή συγκεντρώνουν όλα τα παραπάνω μαζί και τόσα άλλα ακόμα, οι δημοφιλείς άνδρες - πρότυπα εξυπηρετούν πρωτίστως ακριβώς αυτόν τον σκοπό: το να είναι πρότυπα. Όλα τα άλλα, όπως το να λιώνουν οι θυληκές υπάρξεις στην υποψία και μόνο της θύμησής τους, έρχονται, παραδόξως ή όχι, δεύτερα. Εκεί που παρακολουθεί ένα ζευγάρι μια mainstream ταινία στον κινηματογράφο και η γκόμενα, βλέποντας τον πρωταγωνιστή που ξεχειλίζει τεστοστερόνη, σκέφτεται "Θεέ μου! Τί κοιλιακοί! Πώς θα ήθελα να τους χαϊδέψω! Ενώ ο δικός μου ο πα(τ)σάς ο Κώτσος/Μήτσος/Μιθριδάτης/Αρταξέρξης το μοναδικό που κάνει είναι να συντηρεί την μπυροκοιλιά του", ο άντρας σκέφτεται "γαμώτο! Τί κοιλιακοί! Αναρωτιέμαι εγώ πόσες ώρες πρέπει να σπαταλήσω στο γυμναστήριο για να διώξω την συσσωρευμένη ζυθοπαραγωγή της βόρειας Ελλάδας που έχει μαζευτεί πάνω μου!", παραδεχόμενος, έστω και κρυφά, ότι θαυμάζει αυτό που βλέπει και δεν έχει ο ίδιος.

Φυσικά, αυτό δεν πρόκειται ΠΟΤΕ να το παραδεχτούμε μπροστά σας, κοπελιές. Κι εδώ που το διαβάζετε, πολύ σας είναι. Είπαμε, έχουμε κι έναν εγωισμό να θρέψουμε! Η πιθανότερή μας απάντηση άμα ποτέ αναφερθεί κάτι τέτοιο θα είναι η all time classic "ποιός μωρέ, αυτός; Αυτός είναι gay!" Για να τα λέμε βέβαια και σταράτα, το ίδιο κάνουν και οι γυναίκες, βρίσκοντας ανύπαρκτες ρυτίδες, παχάκια, ελαττώματα, τικ και διάφορες άλλες αηδίες σε όσες υπερκουκλάρες, celebrities και μη, γουστάρουμε και θαυμάζουμε.

ΒΡΕΣ ΜΟΥ ΤΩΡΑ ΕΣΥ ΨΕΓΑΔΙ ΕΔΩ!

3) Οι άνδρες επισκευάζουν τα πάντα.

Μύθος ή πραγματικότητα;

Ε καλά, εντάξει. Αυτά είναι μαλακίες. Στις περισσότερες περιπτώσεις ο φερόμενος ως παντομάστορας είναι μαστροχαλαστής. Στην ίδια κατηγορία μύθων ανήκουν και τα "οι άνδρες δεν ζητούν ποτέ οδηγίες για το πού να πάνε όταν οδηγούν, ακόμα και αν προσπαθούν να πάνε στην Ασπροβάλτα χρησιμοποιώντας χάρτη της Τανζανίας", "οι άνδρες μπορούν μόνοι τους να κουβαλήσουν όλα τα ψώνια μαζί, ακόμα και αν σε αυτά συμπεριλαμβάνονται οκτώ πεντάκιλοι τενεκέδες λάδι, δώδεκα συρτάρια από το ΙΚΕΑ κι ένα ψυγείο", "οι άνδρες είναι τεράστιοι γνώστες της πολιτικής, πράγμα που φροντίζουν να επιδεικνύουν μπροστά στις γκόμενες, άσχετο αν αυτή η τεράστια γνώση μας έφαγε εδώ και τόσες δεκαετίες", "οι άνδρες είναι κατά βούληση αυθεντίες στην προπονητική και την διαιτησία και ξέρουν ακριβώς ποιό είναι το σωστό σφύριγμα σε μια αμφισβητούμενη φάση, άσχετο αν αλλάζουν γνώμη από την μια στιγμή στην άλλη" κ.ο.κ.
Εδώ ισχύει το γνωστό λαϊκό ρητό με τα κεράσια και τα καλαθάκια. Απλά, όλα αυτά είναι και πάλι δείγματα κλασικού ανδρικού εγωισμού και προσπάθειας ανάδειξης της ανωτερότητας μέσα στην αγέλη. Αυτό συμβαίνει παντού στην φύση, γιατί εμείς να αποτελούμε εξαίρεση;

4) Οι άνδρες δεν κλαίνε ποτέ.

Μύθος ή πραγματικότητα;

Το ξέρουμε όλοι ότι αυτό είναι μύθος. Ακόμα και οι πιο macho άνδρες θα αντιμετωπίσουν στην ζωή τους καταστάσεις που θα τους προκαλέσουν τουλάχιστον δάκρυα. Κι αυτό γιατί το να δακρύσεις ή να κλάψεις είναι γνώρισμα ανθρώπινο, όχι αποκλειστικά γυναικείο. Αλλιώς, οι άνδρες δεν θα είχαν δακρυικούς αδένες, όπως ακριβώς δεν έχουν στήθη και νινί!

5) Μικρός στο μάτι... μεγάλος στο κρεβάτι.

Cock σημαίνει κόκορας, πονηρά μυαλά.

Μύθος ή πραγματικότητα;

Κι αυτό μύθος. Δεν έχει αποδειχθεί ούτε στατιστικά, ούτε ιατρικά ότι οι μικροί στο δέμας άντρες είναι πιο προικισμένοι από τους υπόλοιπους. Το πιθανότερο είναι ότι αυτή η φήμη κυκλοφόρησε από κάποιους που ενδεχομένως δεν αισθάνονταν άνετα με το ύψος τους και ήθελαν με κάποιο τρόπο να αντισταθμίσουν αυτό που οι ίδιοι θεωρούσαν ως απώλεια. Το μέγεθος σε κάθε άνδρα είναι καθαρά θέμα τύχης, αφού ακόμα και γονιδιακά να το δει κανείς, δεν υπάρχει κάποια εμπεριστατωμένη έρευνα που εξετάζει το θέμα της κληρονομικότητας σε αυτόν τον τομέα. Απλά, είναι πιθανό ότι αν κάποιος πιο κοντός παρουσιάζει και κάποια ιδιαίτερα... προσόντα, αυτό ίσως κάνει περισσότερη εντύπωση στην εκάστοτε γυναίκα. Είναι θέμα προοπτικής και σύγκρισης μεγεθών.

6) Οι άνδρες ξενερώνουν όταν η γυναίκα που είναι μαζί τους είναι πιο ψηλή από αυτούς.

Μύθος ή πραγματικότητα;

Κατά κανόνα είναι πραγματικότητα. Για κάποιο λόγο, το ύψος θεωρείται ασυναίσθητα από τους περισσότερους άνδρες ως δείγμα κυριαρχίας, και η εδραίωση της κυριαρχίας είναι βασικό στοιχείο της συμπεριφοράς του ανδρικού φύλου... έστω και ενδόμυχα. Ενίοτε, το θέμα αυτό αντιμετωπίζεται και από τις γυναίκες με παρόμοιο τρόπο, και μάλιστα κάποιες φορές σε αρκετά πιο υπερβολικό βαθμό. Αλλιώς, δεν εξηγείται το γεγονός ότι κάποιες κοπέλες είναι ήδη 1,80 και βάλε και παρ'όλ'αυτά φορούν κάτι τακουνάρες να!

Φυσικά, υπάρχουν κι εξαιρέσεις. Εγώ για παράδειγμα δεν έχω κανένα πρόβλημα με αυτό το θέμα και δεν είμαι και κανένας Μπουρούσης. Για την ακρίβεια, δεν είμαι καν Ζαχαριάδης. Κατά τα φαινόμενα, μάλλον ούτε και οι κοπέλες μου είχαν ή έχουν κάποιο ιδιαίτερο κόλλημα, γιατί σχεδόν πάντα είναι πιο ψηλές από εμένα!

7) Οι άνδρες τείνουν να παρατούν την φροντίδα του εαυτού τους όταν βρίσκονται σε σταθερή σχέση.

Μύθος ή πραγματικότητα;

Δυστυχώς, είναι πραγματικότητα. Και αν το γεγονός αυτό είναι κατά βάση φυσιολογικό ανάμεσα σε ένα παντρεμένο ζευγάρι που έχει περάσει και κάποιο όριο ηλικίας, τόσο όσων αφορά τους άντρες όσο και τις γυναίκες, εν τούτοις παρατηρείται πολλάκις και σε νεαρούς της ηλικίας μου που απλά έχουν μια μεγάλη σε διάρκεια σχέση. Για έναν περίεργο λόγο, έχει επικρατήσει η αντίληψη ότι εφόσον έχεις μια σταθερή γκόμενα με την οποία κατά τα άλλα είστε καλά, τόσο στην διαπροσωπική σας επικοινωνία, όσο και στα σεξουαλικά και άλλα θέματα, εκείνη δεν έχει κανένα πρόβλημα με το να βάλεις δέκα κιλά, να κάνεις μια πατσοκοιλιά από εδώ μέχρι αύριο, να αφήσεις δίμετρο μούσι τόσο λέρα που μέσα του θα ευδοκιμήσει σε κάποια φάση νοήμουσα ζωή και να κάνεις μπάνιο μόνο όποτε σκάνε μύτη οι φίλες της, για ευνόητους λόγους.

Φίλε μου, έχω νέα για σένα: δεν είναι ότι δεν την πειράζει, είναι ότι σε ΑΝΕΧΕΤΑΙ. Και μην ξεχνάμε ότι η ανοχή έχει και τα όριά της. Πέρα από τα εκάστοτε περίεργα γούστα (μπορεί η άλλη να γουστάρει τόφαλους, who knows?), η φροντίδα του εαυτού σου είναι κάτι καλό και για εσένα (προφανώς), αλλά και δείγμα ενδιαφέροντος για εκείνη... και όλοι ξέρουμε την αιώνια ανασφάλεια των γυναικών σχετικά με το πόσο σημαντικός είναι ο ρόλος που διαδραματίζουν στην ζωή μας. Σε τελική ανάλυση, δες το σαν δούναι και λαβείν: ούτε εσύ θα ήθελες το τσαχπινογαργαλιάρικο μωρό με το πεταχτό κωλαράκι που τόσο σε είχε ξετρελάνει να καταλήξει μετά από καναδυό χρόνια να γίνει ένα βρώμικο συνονθύλευμα γυναικείων νεύρων και μπυροκοιλιάς που ξεπερνά εσένα και όλους τους φίλους σου μαζί. Δεν θα την αγαπάς λιγότερο, αλλά σίγουρα θα σε χαλάσει τραγικά. Άμα η άλλη έχει την τσίπα και την όρεξη να φροντιστεί, να γυμναστεί, να ξυρίσει το νινάκι της, να βαφτεί, να γίνει πιο όμορφη από ό,τι έτσι κι αλλιώς είναι για εσένα, δεν θα έπρεπε κι εσύ να παρατήσεις τα πολλά πιτόγυρα και να κάνεις κανέναν κοιλιακό;

8) Η έξοδος με την ανδροπαρέα είναι ιερή.

Μύθος ή πραγματικότητα;

Ισχύει, God damn it! Οι γυναίκες όταν βγαίνουν με τις (χμμμ) φίλες τους δεν χαλιούνται κατά κανόνα καθόλου με την προοπτική να σκάσει σε κάποια φάση μύτη και ο γκόμενός τους, αφού έτσι θα έχουν και την ευκαιρία να τον επιδείξουν σαν ξόανο στην (χμμμμμ) παρέα τους. Αλλά οι άνδρες είμαστε αλλιώς. Η έξοδος με την ανδροπαρέα λειτουργεί ευεργετικά για τον πρωτόγονο εγκέφαλό μας, είναι αγχολυτικό, παυσίπονο, ηρεμιστικό, είναι κάτι απαραίτητο, αναπόσπαστο, κάτι που έστω και μια στο τόσο ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΤΑΙ! Δεν έχει σημασία αν τα σκηνικά ή οι συζητήσεις στους κόλπους μιας ανδροπαρέας αγγίζουν επίπεδα σχιζοφρενικής χαοτικότητας και είναι διαποτισμένα με χιούμορ χειρότερο και από αυτό του Myke Myers. Εμάς αυτό μας γεμίζει! Για αυτό όταν λέμε "μωρό μου, απόψε κανόνισα να βγω με τους φίλους μου", η σωστή γυναικεία απάντηση δεν είναι "τί να φορέσω;", αλλά "καλά να περάσετε". Αυτό που είπαμε είναι "μωρό μου, απόψε κανόνισα να βγω με τους φίλους μου", όχι "μωρό μου, απόψε κανόνισα να βγω με ΕΣΕΝΑ και τους φίλους μου". Και κάτι ακόμα: κανείς ποτέ δεν γούσταρε ιδιαίτερα που πήρε μαζί του την γκόμενά του στο γήπεδο.

9) Οι άνδρες έχουν γυναίκες φίλες.

Μύθος η πραγματικότητα;

Χωρίς πλάκα τώρα. Είναι μύθος, αλλά επιπλέον κι ένα λεπτό θέμα - τaboo, που πολλοί/ές δυσκολεύονται να το παραδεχτούν. Ας το δούμε όμως ρεαλιστικά. Αν κάποιος κάνει στενή παρέα με μια κοπέλα με την οποία ταιριάζουν εμφανισιακά, στον χαρακτήρα, στα hobbies, στο χιούμορ και γενικά περνάνε καλά μαζί, τότε ΣΙΓΟΥΡΑ θα του περάσουν τουλάχιστον καμιά κατοσταριά φορές από το μυαλό και άλλες σκέψεις. Και, καλώς ή κακώς, όταν υφίστανται αυτές οι σκέψεις δεν μπορούμε πια να μιλάμε για καθαρόαιμη φιλία. Πόσες φορές άλλωστε μια "φιλία" δεν κατέληξε σε σχέση;

Όλο αυτό το σκηνικό είναι απολύτως φυσιολογικό γιατί, όσο "φίλοι" και να είναι ένας άνδρας και μια γυναίκα, δεν παύουν να είναι άτομα διαφορετικού φύλου και ως γνωστόν οι άνδρες σε τέτοιες καταστάσεις λειτουργούμε με δύο εγκεφάλους. Ενίοτε, αν συμβεί κάτι, μπορεί η μετέπειτα εξέλιξή του να μην είναι καθόλου καλή. Αλλά το ότι μπορεί να συμβεί, μπορεί. Είναι μέσα στο πρόγραμμα. Και τις περισσότερες φορές, το ότι δεν συμβαίνει οφείλεται κυρίως στα όρια που θέτει η γυναικεία πλευρά... ή όχι;

10) Το μάτι δεν κόβεται.

Μύθος ή πραγματικότητα;

Φυσικά και είναι πραγματικότητα! Οι γυναίκες δεν εννοούν να το καταλάβουν, κι όμως ισχύει. Όσο καιρό και να είμαστε σε μια σχέση, όσο και να την λατρεύουμε την άλλη, όσο τούμπανο και να είναι, αν περάσει κάτι εξαιρετικό από δίπλα μας θα γυρίσουμε και θα το κοιτάξουμε. Με προσοχή και λεπτομέρεια! Και, καλώς ή κακώς, ακόμα και όταν είμαστε μαζί με την κοπέλα μας... φυσικά, υπάρχουν τεχνικές ώστε το οφθαλμόλουτρο να γίνει με όσο το δυνατόν μεγαλύτερη διακριτικότητα και μυστικότητα, αλλά σχεδόν ποτέ δεν έχουν την αναμενόμενη επιτυχία. Οι γυναίκες είναι γάτες σε κάτι τέτοια.

Το μάτι είναι βασική πτυχή της καθημερινότητας ενός άνδρα. Το κάνει πάντα και παντού: στην σχολή, την δουλειά, την έξοδο, ακόμα και το super market - είτε είναι μόνος του, είτε μαζί με τους φίλους του, είτε και μαζί με την καλή του ακόμα. Αυτό δεν μεταφράζεται στο ότι ο άνδρας επιθυμεί να κερατώσει την σχέση του. Απλά, γίνεται! Είναι νόμος της φύσης... ή μπορεί απλά οι άνδρες να είμαστε λάτρεις της καλλιτεχνίας. Γιατί, κακά τα ψέματα, ποιός αντέχει να μην γυρίσει να κοιτάξει αυτό;

Για να λέμε και του στραβού το δίκιο, και οι γκόμενες μια χαρά μάτι παίρνουν εμάς ή και όποιον άλλον τουμπανόπουλο προσέξουν, απλά εμείς είμαστε χαϊβάνια και δεν το πολυχαμπαριάζουμε.

11) Οι άνδρες συνηθίζουν να δίνουν στον μικρό τους φίλο διάφορα ονόματα.

Όχι, δεν εννοώ αυτόν!

Μύθος ή πραγματικότητα;

Όσο γελοίο και να ακούγεται, σε πολλές περιπτώσεις είναι υπαρκτό γεγονός. Η ηλιθιότητα του πράγματος δεν χωράει πιστεύω περεταίρω ανάλυση, παρά μόνο μια συμβουλή: αδερφέ μου, αν το κάνεις, κόψ'το μην σε κόψει η άλλη. Ή τουλάχιστον, άσε εκείνη να επιληφθεί επί του θέματος.

12) Ο ιδανικός άνδρας του σήμερα είναι metrosexual.

Μύθος ή πραγματικότητα;

Πραγματικά, απορώ που αυτό το περίεργο πρότυπο που καθιερώθηκε με το remake του "Alfie" με πρωταγωνιστή τον Jude Law (στην original ταινία πρωταγωνιστούσε ένας καταπληκτικά αμοραλιστής, κυνικός και ηδονιστής Michael Caine - κάντε τον κόπο να την δείτε και να μου πείτε την γνώμη σας) έμεινε για τόσα χρόνια στην επιφάνεια πριν βυθιστεί στην άβυσσο που του άξιζε. Το κακό είναι ότι ακόμα και τώρα εξακολουθούν να υπάρχουν metrosexuals που καταφέρνουν να μας τα πρήζουν, παρ'όλο που ξέρουν ότι η πέρασή τους στις γυναίκες έχει πλέον ξεθυμάνει. Γιατί όπως και σε όλα τα άλλα, έτσι και στον ανδρισμό χρειάζεται ισορροπία - όσο επικίνδυνο και μακριά από την ιδανικότητα είναι το πρότυπο ενός άνδρα - τυράννου που πλακώνει την γυναίκα του στα μπουκέτα και την κλείνει στην κουζίνα, άλλο τόσο είναι αποκρουστικό να πηγαίνει ένας τύπος μαζί με την γκόμενά του σε beauty shop και να βγάζουν μαζί τα φρύδια τους!!! Εκτός αν... τί να πω; Υπάρχουν γούστα και γούστα.

Δες εδώ ρεζιλίκια!!!

13) Λεσβίες: κλασική ανδρική φαντασίωση.

Μύθος ή πραγματικότητα;

Δεν υπάρχει άνδρας που να μην έχει ονειρευτεί να πάρει μέρος σε σεξουαλικό παιχνίδι μεταξύ λεσβιών. Φυσικά, η πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική από όσα που έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε στο Internet, την μικρή ή μεγάλη οθόνη και τα DVDs -  όλα αυτά δημιουργούν την εντύπωση ότι οι λεσβίες είναι ξαναμμένες γυναίκες που προσπαθούν να σβήσουν η μία τις κάψες της άλλης αλλά δεν έχουν καμία αντίρρηση να τους τις σβήσει και κάποιος τυχερός. Στην πραγματική ζωή όμως, οι ομοφυλόφιλες γυναίκες δεν έχουν καμία διάθεση να ενοχλούνται από porn nerds, ούτε έλκονται από άνδρες - αν έλκονταν, δεν θα ήταν ομοφυλόφιλες. Απλή λογική.

Αξιοσημείωτο είναι ότι λίγες έως καμία γυναίκες δεν έχουν ανάλογες φαντασιώσεις με ομοφυλόφιλους άνδρες.

14) Οι άνδρες οδηγούν καλύτερα από τις γυναίκες.

Μύθος ή πραγματικότητα;

Δεν θα δώσω απάντηση εδώ. Αυτό το θέμα έχει χιλιοσυζητηθεί και χιλιοαναλυθεί και θα χρειαζόμουν ένα ολόκληρο blog για να καταθέσω κι εγώ την αποψάρα μου. Σε γενικές και αδρές γραμμές πάντως, μπορώ να πω ότι η καφρίλα στους ελληνικούς δρόμους, είτε έχει να κάνει με υπερβολικά υψηλές ή χαμηλές ταχύτητες, είτε με ηλίθια κι εκτός τόπου και χρόνου παρκαρίσματα, είτε με παραβάσεις του Κ.Ο.Κ. κ.τ.λ. ισομοιράζεται ανάμεσα στα φύλα. Εν τούτοις, οι άνδρες, έχουμε μεν το ελάττωμα ότι γενικά το παίζουμε Νίκοι Λάουντες και τρέχουμε παραπάνω, αλλά αν μη τι άλλο κάνουμε και κάτι που ΠΟΤΕ δεν κάνουν οι γυναίκες και που πολλές φορές γλιτώνει κόσμο και κοσμάκη: ΚΟΙΤΑΜΕ ΤΟΥΣ ΓΑΜΗΜΕΝΟΥΣ ΚΑΘΡΕΦΤΕΣ!

15) Οι άνδρες θα προτιμούν για πάντα την μαγειρική της μαμάς τους.

Μύθος ή πραγματικότητα;

Κορίτσια, μάλλον ήρθε ο καιρός να το αποδεχτείτε.

16) Δεν υπάρχει ούτε ένας που να γουστάρει τις γυναίκες που συμπεριφέρονται σαν άνδρες.

Μύθος ή πραγματικότητα;

Πραγματικότητα. Το να είναι μια γυναίκα κοινωνικά, πνευματικά, συμπεριφεριφορικά και σεξουαλικά απελευθερωμένη είναι όνειρο. Το να είναι μια γυναίκα κακέκτυπο άνδρα, είναι εφιάλτης! Οι γυναίκες που αντιγράφουν στοιχεία της ανδρικής συμπεριφοράς για να το παίξουν αλανιάρες, μαγκίτισσες και άνιωθες αποτυγχάνουν παταγωδώς - και αυτό γιατί, για έναν περίεργο λόγο, στην πλειοψηφία των περιπτώσεων αντιγράφονται τα χειρότερα δυνατά σημεία. Πώς να το κάνουμε, το να αποκαλείς τις φίλες σου "μαλάκα" δεν είναι δείγμα απελευθέρωσης, είναι ηλίθιο! Κάν'το τουλάχιστον "μαλάκω" ή "μαλακισμένη"! Όπως και στην περίπτωση του άνδρα απαιτείται μια ισορροπία μεταξύ των macho χαρακτηριστικών του και της πιο ευαίσθητης πλευράς του, έτσι και στην περίπτωση της γυναίκας επιβάλλεται μια ρέγουλα μεταξύ της καφρίλας που θέλει να βγάζει και της θυληκότητάς της.

17) Οι άνδρες δεν πιστεύουν σε ωροσκόπια, ζώδια, φλυτζάνια, κακά μάτια και παρεμφερείς αηδίες.

Μύθος ή πραγματικότητα;

Πολύ θα'θελα να ισχύει, αλλά... πόσοι και πόσοι δεν στηρίζουν ολόκληρη την ζωή τους σε ένα μάτσο ανόητες προλήψεις; Αν είναι δυνατόν, στον 21ο αιώνα είμαστε...

Παρεμπιπτόντως, από το πρωί μου έχει σπάσει τα νεύρα ένας πονοκέφαλος... λέτε να είμαι ματιασμένος;

18) Οι άνδρες είναι απαράδεκτοι στις δικαιολογίες.

Μύθος ή πραγματικότητα;

Μάγκες, είναι αλήθεια. Είναι αλήθεια, ας μην το πιάσουμε το θέμα. Οι γυναίκες έχουν πιο ανεπτυγμένα τα τμήματα του εγκεφάλου που ελέγχουν τον λόγο και την μνήμη, οπότε... να ξέρετε ότι την επόμενη φορά που θα ακυρώσετε καφέ με την παρέα της για να πάτε να δείτε το match με τους φίλους σας και  θα πείτε "θα μαζευτούμε με τον Μήτσο, τον Τάκη και τον Σάββα για εργασία", η γκόμενα θα θυμηθεί σε νανοδευτερόλεπτα ότι ο Μήτσος, ο Τάκης και ο Σάββας, που τους έχει δει μισή φορά στην ζωή της, δεν είναι στην ίδια σχολή με εσάς. Εσείς πάλι, δεν θα καταλάβετε τί μαλακία ξεστομίσατε, παρά μόνο όταν θα ξεσπάσει ο εξάψαλμος. Για αυτό η λύση για όλους μας είναι μία: ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΙΑ.

... τον εξάψαλμο βέβαια δεν τον γλιτώνουμε έτσι κι αλλιώς.

19) Οι άνδρες συνηθίζουν να την πέφτουν σε μία ενώ γουστάρουν την φίλη της.

Μύθος ή πραγματικότητα;

Είναι και αυτό μια τεχνική, αλλά αφενός είναι από τις πλέον ηλίθιες και αφετέρου δεν αποτελεί τον κανόνα! Είναι ένας μύθος που βγάζουν διάφορες κακεντρεχείς που δεν μπορούν να δεχτούν ότι οι φίλες τους έχουν γκόμενους ενώ αυτές όχι. Καλά ακούσατε, κορίτσια. Δικιά σας βρώμα είναι αυτό!

20) Όσο και να μας βασανίζετε, εμείς σας αγαπάμε.

Μύθος ή πραγματικότητα;

Δεν σας αγαπάμε απλά. Σας λατρεύουμε. Τα περισσότερα από αυτά που κάνουμε στρέφονται γύρω σας, οι σκέψεις μας επικεντρώνονται σε εσάς. Που να μας πάρει και να μας σηκώσει, έτσι είναι. Βέβαια όλες οι γυναίκες το γνωρίζετε αυτό καλά και φροντίζετε να το εκμεταλλεύεστε αλύπητα, αλλά τί να κάνουμε; Έτσι κι αλλιώς, την έχουμε χάσει την μπάλα μαζί σας. Την είχαμε από πάντα χαμένη.

Read more...

Τα μπετά, τα μπάζα και οι μπετόβλακες

Η νυχτερινή οχλαγωγία είχε μόλις σβήσει και ο τελευταίος της απόηχος χόρευε στις σκιές που σιγά σιγά είχαν αρχίσει να μακραίνουν, όπως ακριβώς χορεύει ο πυθιακός καπνός πάνω από την πυρακτωμένη και ραντισμένη με τον ιδρώτα της μάντισσας μασιά. Είχα μόλις βγει από τις παρυφές του τροπικού δάσους και κατευθυνόμουν προς την παραλία, την τόσο απόκοσμη με την ξανθή της άμμο και τα αιμάτινα χρώματα που της έδινε η αυγή. Τα τεράστια τροπικά καβούρια, μετά την σκοτεινή μυσταγωγία τους, βρίσκονταν ήδη στον δρόμο της επιστροφής τους προς την υγρή αγκαλιά της θάλασσας, κροταλίζοντας τις δαγκάνες τους και τρέχοντας πλάγια με τα πάνοπλα ποδαράκια τους.

Είχα την κάμερα ανά χείρας. Οι αισθήσεις μου είχαν ενταθεί. Θα έλεγε κανείς πως είχα γίνει ένα με την παραθαλάσσια τροπική φύση που μόλις ξυπνούσε. Παρ'όλο τον φλοίσβο των κυμάτων, το κροτάλισμα των καβουριών, την μουρμούρα των αγουροξυπνημένων λεμούριων, κανένας ήχος δεν θα μου ξέφευγε, κανένα θρόισμα δεν θα με ξάφνιαζε. Ήταν εδώ. Ήμουν σίγουρος. Το ήξερα. Το ένιωθα.

Και τότε, ξαφνικά, το μάτι μου έπιασε ένα τεράστιο όγκο να αναδύεται και να ξεπροβάλλει στην ακροθαλασσιά. Ακούστηκε ένα αγκομαχητό. Ένα σούρσιμο. Ένα υπόκωφο μουγκανητό κι έπειτα μια επιλώχεια αγωνία. Είχε συμβεί, μπροστά στα μάτια μου! Κι εγώ το είχα καταγράψει!

ΚΑΤΑΦΕΡΑ ΝΑ ΠΕΤΥΧΩ ΜΙΑ ΣΠΑΝΙΑ ΑΓΡΙΑ ΜΠΕΤΟΝΙΕΡΑ ΤΟΥ ΕΙΔΟΥΣ TSIMENTIUS TSIMENTIUS ΠΟΥ ΓΕΝΝΟΥΣΕ ΤΑ ΑΥΓΑ ΤΗΣ!!!

"Ουάου Dimos, δουλεύεις για το National Concretegraphic; Είσαι τέλειος! Έχεις και μούσια;! Αχχχ! Θέλω να κάνω τα παιδιά σου!"

Οι παραπάνω είναι κάποιες ενδεικτικές δηλώσεις από αυτές που έκαναν οι δισεκατομμύρια  (τουλάχιστον) θαυμάστριές μου αφότου μου απονεμήθηκε, χάρη στην παραπάνω φωτογραφία, το βραβείο μου ως του "Καλύτερου wildlife φωτογράφου του 21ου αιώνα". Έχω λοιπόν να δηλώσω σε όλες το εξής: κορίτσια, too late. Τα έφτιαξα με την Nicole Scherzinger (ενίοτε, και με τις υπόλοιπες Pussycat dolls). Έλα εδώ, Nicole.

Με αφήνεις για... 

ΤΙ; ΚΙ ΕΣΥ ΜΕ ΠΑΡΑΤΑΣ ΕΞΑΙΤΙΑΣ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΚΩΛΟΠΑΙΔΟΥ;!

...

Εντάξει, φτάνει πια με την πλάκα. Ας σοβαρευτούμε λίγο. Τάξη, απόψε θα έχετε την τύχη να παρακολουθήσετε διαδραστικά, δια του πληκτρολογίου ενός ειδικού του είδους, την πολυαναμενόμενη blogoδιάλεξη με τίτλο

"Τα μπετά, τα μπάζα και οι μπετόβλακες"

Επιμέλεια - παρουσίαση: Dimos

Εισαγωγικά, θα καθορίσουμε την φυσική σημασία των προαναφερθεισών εννοιών, προκειμένου να γίνει εξαρχής πλήρως αντιληπτό το πλαίσιο στο οποίο θα κινηθεί η υποφαινόμενη παρουσίαση.

Έτσι, μετά από μακροχρόνιες παρατηρήσεις και σοβαρή επιστημονική πραγματογνωμοσύνη, προέκυψε ότι αυτό

 

είναι το λεγόμενο οπλισμένο σκυρόδεμα (γαλλιστί:  béton armé), το οποίο έχει επικρατήσει στην καθομιλουμένη να αναφέρεται ως (το) μπετό, πληθ. (τα) μπετά. Το μπετό στην συνηθισμένη του περίπτωση αποτελείται από την τσιμεντόπαστα ή πήγμα και τους οπλισμούς. Το πήγμα, στην ρευστή του μορφή, αποτελείται από τσιμέντο, νερό, άμμο, αδρανή λίθινα υλικά (χαλίκια, σκύρα κ.τ.λ.) και διάφορα χημικά πρόσθετα (πλαστικοποιητές, ρευστοποιητές, αντιπαγωτικά, ρευστά στεγανοποιητικά πολυμερή κ.ο.κ.), των οποίων οι ποιότητες, οι δοσομετρικές αναλογίες και η κοκκομετρική διαβάθμιση καθορίζονται κάθε φορά από τις εκάστοτε ανάγκες και προφανώς το κόστος. Οι οπλισμοί περιλαμβάνουν χαλύβδινα μέλη υψηλής συνάφειας, όπως ράβδους με νευρώσεις, συνδετήρες και σιγμοειδείς οπλισμούς (άγκιστρα), διαφόρων διαμέτρων και ποίκιλης διάταξης.

Όταν τελειώσει η συναρμολόγηση των οπλισμών και αφού στηθούν και τα καλούπια (ξυλότυπος), εγχύεται το ρευστό πήγμα με μεγάλη προσοχή, ενδιάμεσες παύσεις και εμβόλιμες εργασίες (π.χ. χρήση δονητών στους κόμβους υποστυλωμάτων - πεδιλοδοκών), προκειμένου να εξασφαλιστεί η ομοιόμορφη εξάπλωσή του μέσα στα καλουπώματα, η αποφυγή κενών κοιλοτήτων και η πλήρης κάλυψη όλων των οπλισμών.

Με την σκλήρυνση του πήγματος και την πλήρη ενσωμάτωση των οπλισμών μέσα του, το μπετό συμπεριφέρεται πλέον σαν ένα ενιαίο σώμα και αποτελεί τον σκελετό του κτιρίου. Παρουσιάζει υψηλές αντοχές σε σύνθλιψη, αξονική, διαξονική και στρεπτική επιπόνηση, καμπτική παραμόρφωση, ακόμα κι εφελκυσμό. Αν δε τα δομικά στοιχεία είναι σωστά διατεταγμένα και πληρούνται κι άλλες προϋποθέσεις (όπως π.χ. η υψηλή περίσφιξη των υποστυλωμάτων μέσω πυκνής διάταξης των συνδετήρων), παρουσιάζει υψηλότατες αντοχές και σε βαριά κι επαναλαμβανόμενα δυναμικά φορτία, όπως ο σεισμός.

Ο σκελετός από μπετό, αν φυσικά υπολογιστεί και κατασκευαστεί σωστά και με την κατάλληλη επίβλεψη, αποτελεί τον ισχυρότερο μηχανισμό που μπορεί να έχει ένα κτίριο (μέχρι ενός ανωτάτου ορίου αριθμού ορόφων) για την απόσβεση όλων των φορτίων που μπορεί να φέρει, συμπεριλαμβανομένου του σεισμού. Μέσω της λεγόμενης εντατικής ροής, σε ένα κοινό έργο τα στατικά φορτία μεταφέρονται από τις πλάκες στις δοκούς, από τις δοκούς στα υποστυλώματα και τα τοιχεία, από αυτά στα θεμέλια και από εκεί στο έδαφος. Η απόσβεση της σεισμικής ενέργειας ακολουθεί μια διαφορετική, ιδιαίτερα περίπλοκη και βρογχοειδή συμπεριφορά, οπότε ας μην αναφερθεί εδώ. Αυτό που έχει σημασία να αναφερθεί είναι ότι τελικά, ένας από τους κρισιμότερους κρίκους της αλυσίδας είναι τα θεμέλια, καθώς αποτελούν την σύνδεση μεταξύ του υπό ένταση φορέα (οικοδόμημα) και του μέσου απόσβεσης (έδαφος). Συνεπώς, πρέπει αυτά να διαμορφωθούν με μεγάλη προσοχή, σωστό υπολογισμό και πληθωρικότητα, πάντα σε συνάρτηση με το είδος και την ποιότητα του υποκείμενου εδάφους.

Έχοντας καταρτιστεί σχετικά με την έννοια "μπετά", προχωρούμε στο δεύτερο σκέλος, στα φερόμενα  ως "μπάζα". Αυτά, λοιπόν,

είναι τα μπάζ... Ελάτε, ελάτε, είπαμε να κόψουμε τις σαχλαμάρες. Σε τελική ανάλυση, δεν φταίνε σε τίποτα τα καημένα τα πραγματικά μπάζα για να τα προσβάλλουμε έτσι. Μπάζα, είναι τα ακόλουθα.

Όπως φαίνεται από την εικόνα, τα μπάζα δεν είναι τόσο σκουπίδια, όσο προϊόν φύρας κατά την διάρκεια των χωματουργικών και λοιπών οικοδομικών εργασιών. Συνίστανται κυρίως από χώματα, αποξέσματα σκυροδέματος, ρινίσματα και κομμάτια οπλισμών, πλάκες επιστρώσεων, τούβλα, πέτρες, φυράματα μονωτικών υλικών κ.ά. Αν και δεν θα έπρεπε, είναι κοινή πρακτική το "μπάζωμα" αντί η επιχωμάτωση εκεί όπου απαιτείται για την διαμόρφωση του οικοπέδου, γιατί το κόστος είναι μικρότερο. Αυτό όμως είναι αρκετές φορές επικίνδυνο, γιατί αν στο μπαζωμένο επίπεδο πατήσει στοιχείο εξωτερικού χώρου (π.χ. πεζοδρόμιο) έχει καλώς... αν όμως εκεί μέλλεται να πατήσει κάποιο θεμέλιο, η χρήση μπάζων είναι απαγορευτική, και τούτο διότι τα μπάζα συνιστούν ένα χαλαρό και μικρής αντοχής υπόστρωμα, που  ουδεμία σχέση έχει με το ισχυρό εδαφικό, ειδικά αν το τελευταίο είναι βραχώδους σύστασης. Με άλλα λόγια, σε περίπτωση ενός, ακόμα και μέτριου, σεισμού, υπάρχει περίπτωση να βουλιάξουν τα θεμέλια και να καταρρεύσει η οικοδομή.

Για τον παραπάνω λόγο κι έχοντας υπόψη καταστροφές που προήλθαν από καταρρεύσεις κτιρίων που πατούσαν σε μπαζωμένο κι όχι επιχωματωμένο έδαφος (βλ. στον σεισμό του El Centro στο Μεξικό, το 1940), η χρήση μπάζων ως υπόστρωμα της θεμελίωσης έχει πλέον απαγορευτεί δια ροπάλου. Εν τούτοις, αρκετοί κάφροι συνεχίζουν με αυτήν την πρακτική.

Ολοκληρώνοντας με την εννοιολογική μας εμβάθυνση, αναφέρουμε τους μπετόβλακες. Οι μπετόβλακες είναι ένα συγκεκριμένο παρακλάδι του είδους "βλάκας" (homo spasarchidus malakiensis), η βλακεία των οποίων συνίσταται στο ότι εντός της κρανιακής τους κοιλότητας δεν εμπεριέχεται ένα συσσωμάτωμα από νευρικές ίνες, φαιά ουσία κι αισθητήρες (εγκέφαλος), αλλά πήγμα τσιμέντου, και μάλιστα χαμηλής ποιότητας. Οι μπετόβλακες τείνουν να εξαπλωθούν πολύ (εις βάρος των υπόλοιπων υποειδών των βλακών), μια και λόγω της σκλήρυνσης του πήγματος μέσα στις κεφάλες τους παρουσιάζουν μερικές επιπλέον ιδιότητες που τους ισχυροποιούν (βλέπε απάθεια, ισχυρογνωμοσύνη, μηδενική αίσθηση ευθύνης και αυξημένα επίπεδα σταρχιδισμού). Παρ'όλη όμως την εξάπλωσή τους, τα αντιπροσωπευτικότερα δείγματα μπετόβλακων εξακολουθούν να ευδοκιμούν στο Ε.Φ.Μ. (Εθνικό Φυτώριο Μπετόβλακων):

Ένα ακόμα χαρακτηριστικό που διαφοροποιεί τους μπετόβλακες από τους κοινούς βλάκες είναι το ότι θεωρούν, επειδή είναι οι ίδιοι μπετόβλακες, ότι είναι και όλοι οι άλλοι μπετόβλακες. Ενδεικτικά αναφέρεται ότι ένας από τους χαρακτηριστικότερους μπετόβλακες, στην πρόσφατη διαμπετοβλακική συνέντευξή του, διεκύρηξε χωρίς περιστροφές ότι αν στις επερχόμενες εκλογές τοπικής αυτοδιοίκησης δεν ψηφίσουμε τα κουμάσια του, θα μας οδηγήσει σε πρόωρες, εθνικές αυτήν την φορά, εκλογές. Με άλλα λόγια μας απείλησε, έχοντας κατά νου ότι αν γίνει αυτό, και παρά την εθνική καταστροφή στην οποία σκοπεύει να μας οδηγήσει, υπάρχει και πάλι η πιθανότητα να επανεκλεγεί ο ίδιος. Μάλιστα, το έχει και σίγουρο, γιατί με την μπετοβλακική λογική του σκέφτηκε ότι "σιγά μην ψηφίσουν τους προηγούμενους, τέτοιοι μπετόβλακες που ήταν... αλλά και από τους μικρούς ποιός είναι αρκετά αξιόπιστος;... άρα θα ξαναψηφίσουν εμάς, άλλωστε υπάρχουν ακόμα κάποιοι αισιόδοξοι μπετόβλακες που μας πιστεύουν".

Ας μην ξεφεύγουμε όμως, άλλωστε αυτή η διάλεξη έχει γενικό κι όχι εποχιακό χαρακτήρα. Σκεφτείτε τώρα το εξής. Έστω ότι έχουμε ένα μάτσο μπετόβλακες που σκάβουν ένα οικόπεδο με δυνατό, ανθεκτικό αλλά περιορισμένου βάθους εδαφικό υπόστρωμα, και τα υψηλής αντοχής και αξιοπιστίας χώματα της εκσκαφής τα χαρίζουν βερεσέ στους εργολάβους των διπλανών οικοπέδων. Έπειτα, πηγαίνουν στα ήδη υπάρχοντα και όρθια, ισχυρά και μεγάλης ιστορικής αξίας κτίρια και τα καταστρέφουν, τα κατεδαφίζουν, τα κομματιάζουν. Ακολούθως, τα εναπομείναντα ερείπια τα ψιλοτρίβουν και τα κάνουν μπάζα. Τελικά, στρώνουν τα μπάζα στον λάκκο που έσκαψαν προηγουμένως, και από πάνω πασχίζουν να χτίσουν μια οικοδομή, χωρίς φυσικά να έχει προηγηθεί η απαραίτητη μελέτη που θα υποδήλωνε τί είδους θα ήταν και που θα κάθονταν τα θεμέλια.

Πείτε μου, θα σταθεί αυτό το πράγμα;

Κρατώντας αυτό ως σκέψη, κάντε τον εξής παραλληλισμό: έστω ότι το οικόπεδο είναι η άμοιρη η Ψαροκώσταινα. Τα υπόλοιπα πιστεύω ότι μπορείτε θαυμάσια να τα αντιστοιχίσετε και μόνοι/ες σας. Η αντιστοίχιση μπορεί να είναι πολλαπλή. Πάντα όμως το συμπέρασμα θα είναι το ίδιο: δεν θα σταθεί το γαμημένο, δεν θα σταθεί!

Σας ευχαριστώ για την προσοχή σας. Για περεταίρω εμβάθυνση επί του θέματος, ψάξτε πρώτα στις τσέπες σας κι έπειτα στην πληγωμένη αίσθηση εθνικής εκτίμησής σας. Κι εγώ αυτό κάνω.

Υ.Γ. Μια και σας υποσχέθηκα μια interactive διάλεξη, ας κλείσουμε με ένα τραγουδάκι του αγαπητού Γιάννη Μηλιώκα.

Read more...

Τσιτάτα εκτός ελληνικού τόπου και χρόνου

Μου αρέσει κατά καιρούς να ψάχνω, να διαβάζω και να συλλέγω τσιτάτα, ατάκες, ρήσεις, ακόμα και πνευματώδη αστεία ανθρώπων της διανόησης, καλλιτεχνών, επιστημόνων, πολιτικών, και γιατί όχι και celebrities. Πρόσφατα μου ήρθε και απομόνωσα λόγια πολιτικής σοφίας και ασοφίας, ειπωμένα από ανθρώπους όχι μόνο επιφανείς αλλά που μπορεί κάλλιστα να ήταν και οι ίδιοι διαβόητοι ή ακόμα και πολιτικά παραδείγματα προς αποφυγήν, εν τούτοις όμως έτυχε να ξεστομίσουν κάτι γαμάτο.

Διεπίστωσα κάτι τραγικό. Ακόμα χειρότερα, τραγελαφικό. Ότι κανένα από αυτά, εκτός από τα αρνητικά και μόνο, δεν μπορεί να αντιστοιχηθεί με οποιονδήποτε πολιτικό παράγοντα της ελληνικής πραγματικότητας! Κι όμως, είναι αλήθεια. Θα σας παραθέσω ορισμένα από αυτά που μου έκαναν την περισσότερη εντύπωση και μαζί με τον σχετικό σχολιασμό θα φανεί η πλήρης αντίθεση με τα ελληνικά πεπραγμένα.

- "Μία από τις τιμωρίες που δεν καταδέχεσαι να ασχοληθείς με την πολιτική είναι ότι καταλήγεις να σε κυβερνούν οι κατώτεροί σου", Πλάτων (427 - 347 π. Χ.), φιλόσοφος

Μάλλον από τότε είχαν ήδη αρχίσει να ανεβαίνουν στην πολιτική σκηνή της Αθήνας άτομα "κατώτερα", όχι τόσο όσων αφορά την μόρφωση ή την εκπαίδευσή τους, αλλά όσων αφορά κυρίως την ανθρωπιστική παιδεία τους.

- "O πολιτικός σήμερα είναι ένα υβρίδιο χορευτή και λογιστή", Paul Valery (1871  -1945), Γάλλος ποιητής

Προφανώς τα δικά μας πολιτικά καμάρια δεν είχαν ποτέ την διάθεση να κάνουν κανένα μάθημα salsa γι'αυτό και ήδη από την μεταπολεμική περίοδο τα κάνουν μια ζωή salata. Όσο για το "λογιστές"... δεν πιστεύω ότι χρειάζεται να πω τίποτα. Καλύτερα να δω κανένα επεισόδιο από την σειρά Fur TV για να σπάσω και λίγη πλάκα.

- "H πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού", Otto von Bismark (1818 - 1859), Γερμανός καγκελάριος

Aς μου εξηγήσει κάποιος την σημασία της έννοιας "εφικτό". Γιατί το να συντηρείς  με την πολιτκή γραμμή που ακολουθείς κι επί δεκαετίες τόσους δημοσίους υπαλλήλους, τετραπλάσιους π.χ. από της Γαλλίας που έχει τον τετραπλάσιο πληθυσμό από εμάς, είναι κάτι το ανέφικτο. Θα μου πείτε, αυτό δεν συνετέλεσε μεταξύ άλλων και στο να φτάσουμε εδώ που είμαστε τώρα;

- "Πολιτική είναι η διαχείριση των συμβόλων", François Mitterrand (1916 - 1996), Γάλλος πρόεδρος

Μα και φυσικά! Μάλιστα, οι έλληνες πολιτικοί βρίσκονται πλέον στην ευχάριστη θέση να έχουν να αποκρυπτογραφήσουν, να ερμηνεύσουν και να διαχειριστούν το εξής σύμβολο:

- "Η πολιτική δεν είναι η τέχνη του εφικτού. Είναι η επιλογή μεταξύ του καταστροφικού και του δυσάρεστου", John Kenneth Galbraith (1908 - 2006), Καναδός οικονομολόγος, ως ετεροχρονισμένη απάντηση στα λόγια του Bismark

Ενίοτε, είναι ο συνδυασμός αυτών των δύο, με λίγο γαρνίρισμα από διαφθορά, σκάνδαλα και ρουσφετιλίκι.

- "Η εξουσία πάνω στους ανθρώπους αποκτάται μόνο προσφέροντάς τους υπηρεσίες. Αυτός ο κανόνας δεν έχει εξαιρέσεις", Victor Cousin (1792 - 1867), Γάλλος φιλόσοφος

Πολύ μεγάλα λόγια είπες, monsieur Victor. Υπερβολικά μεγάλα. Αν ζούσες στην Ελλάδα στην περίοδο της μεταπολίτευσης και μέχρι σήμερα, μάλλον θα συνειδητοποιούσες ότι οι πολίτες τελικά ήταν και είναι αυτοί που προσφέρουν υπηρεσίες στους πολιτικούς και μάλιστα πληρώνουν από πάνω και για τις υπηρεσίες που υποτίθεται ότι θα έπρεπε να τους παρασχεθούν!

- "Η υψηλή πολιτική δεν είναι παρά κοινή λογική που εφαρμόζεται σε μεγάλα πράγματα" κι επίσης "Τρία πράγματα δεν κάνεις στην πολιτική: δεν υποχωρείς, δεν ανακαλείς και δεν παραδέχεσαι τα λάθη σου", Napoléon Bonaparte (1769 - 1821), Γάλλος στρατηλάτης και αυτοκράτορας

Φαντάζομαι, το να μπορείς να διαχωρίσεις κάτι μεγάλο από κάτι κοινό και κάτι λογικό από κάτι παράλογο σε κάνει σπουδαίο πολιτικό. Ή μήπως η υψηλή πολιτική είναι κάτι πραγματιστικό, ένας κανόνας, που μπορεί να εφαρμοστεί από όλους; Δεν ξέρω... τι να έχω άλλωστε ως σημείο αναφοράς προκειμένου να καταλάβω;
Όσων αφορά την δεύτερη ρήση του πιο ψηλού κοντού, μπορώ να πω ότι είναι το ευαγγέλιο των 300 καμαριών μας! Ειδικά αυτή η μη παραδοχή των λαθών...

- "Αν απουσιάζει η δικαιοσύνη, τί άλλο είναι η πολιτική εξουσία, παρά οργανωμένη ληστεία;", Ιερός Αυγουστίνος (354 - 430), καθολικός άγιος

Άκου τί είπε ο άνθρωπος!!!

- "Οι πολιτικοί είναι παντού οι ίδιοι: υπόσχονται να χτίσουν γέφυρες ακόμα και όταν δεν υπάρχουν ποτάμια", Nikita Krushchev (1894 - 1971), Σοβιετικός ηγέτης

Νικητάκο, άσ'τα αυτά. Κι εσύ τα ίδια φούμαρα έλεγες κι έκανες και διατήρησες την μισή υφήλιο σε μια κατάσταση φόβου, ξενοφοβίας και μυστικοπάθειας. Μιλάω φυσικά για την περίοδο του Ψυχρού Πολέμου.
Εν τούτοις βέβαια, τα λόγια του "συμπαθούς τραμπούκου" περιγράφουν με θαυμάσιο τρόπο την ελληνική πολιτική πραγματικότητα: τα περίφημα "θα, θα, θα, θα..." που έγιναν ιδιαίτερα της μόδας από την περίοδο που πρωτοάρχισαν να αναλαμβάνουν τα ηνία οι Παπανδρέηδες και οι Καραμανλήδες. Κάτι σαν τον Μαυρογιαλούρο ένα πράγμα.

- "Ένας πολιτικάντης σκέφτεται τις επόμενες εκλογές. Ένας πολιτικός, τις επόμενες γενιές", Sir Arthur Clarke (1917 - 2008), Βρετανός αστρονόμος, εφευρέτης και συγγραφέας επιστημονικής φαντασίας

Τότε μου φαίνεται πως σε εμάς έπεσαν όλοι οι ψηφοθήρες και οι πολιτικάντηδες, αγαπητέ μου sir.

- "Αυτοί που είναι εναντίον της πολιτικής, είναι υπέρ της πολιτικής που τους επιβάλλεται", Bertolt Brecht (1898 - 1956), Γερμανός συγγραφέας και φιλόσοφος

Με άλλα λόγια, ο απολιτικισμός, η αποποίηση ευθυνών και η αδιαφορία  δεν συντελούν παρά στην αύξηση της καταπίεσης και την ισχυροποίηση μιας συγκεκριμένης πολιτικής νομενκλατούρας και οικογενειοκρατίας. Θα μπορούσε βέβαια να τονιστεί ότι η αδιαφορία για την πολιτική (η τόσο εύκολα χρησιμοποιούμενη στις μέρες μας "αποχή") δεν σημαίνει κατά ανάγκη και εναντίωση προς αυτήν. Τα αποτελέσματα όμως δεν είναι τα ίδια;

- "Η μειοψηφία μπορεί και να έχει δίκιο. Η πλειοψηφία έχει πάντα λάθος", Erik Ibsen (1828 - 1906), Νορβηγός θεατρικός συγγραφέας

... μα και φυσικά, όταν η πλειοψηφία είναι ένα μάτσο έυπιστα και κουτοπόνηρα πρόβατα. Αλλά κάποια στιγμή, ακόμα και αυτή η ναρκωμένη  πλειοψηφία θα ξυπνήσει. Πού θα πάει;

- "Πολιτική είναι η τέχνη του να μοιράζεις την πίτα με τέτοιο τρόπο, ώστε ο καθένας να πιστεύει ότι πήρε το καλύτερο κομμάτι", Maurice Couve de Murville (1907 - 1999), Γάλλος πολιτικός και πρωθυπουργός

Και η πίτα ολόκληρη, και ο σκύλος χορτάτος. Και μάλιστα το συμπαθές τετράποδο πιστεύει κιόλας ότι δεν έφαγε πίτα, αλλά κανέναν gourmet μεζέ.

- "Η ψήφος είναι πιο δυνατή από την σφαίρα. Με την σφαίρα μπορείς να σκοτώσεις τον εχθρό σου. Με την ψήφο μπορείς να σκοτώσεις το μέλλον των παιδιών σου", Abraham Lincoln (1809 - 1865), Αμερικανός πρόεδρος

Αυτό δεν έχουμε καταλάβει. Ότι η ψήφος είναι πανίσχυρη. Σε ένα μη - αμεσοδημοκρατικό κράτος, όπως το δικό μας, που η βούληση του λαού εκφράζεται όχι απευθείας από τους πολίτες αλλά από τους εκλεγμένους αντιπροσώπους τους, η ψήφος αποτελεί το μοναδικό αλλά και το καθοριστικότερο όπλο του καθενός. Αν χρησιμοποιηθεί υπερφίαλα, απερίσκεπτα, τότε θα φέρει τα καταστροφικά αποτελέσματα που φέρνει κάθε όπλο μαζικής καταστροφής, όπως πολύ εύγλωττα ανέφερε ο γενειοφόρος ανθρωπιστής πρόεδρος των Η.Π.Α. Αν όμως χρησιμοποιηθεί σωστά... αποτελεί τον σημαντικότερο παράγοντα δομικής ανασυγκρότησης.

- "Στην πολιτική, διαδέχεται κανείς ηλίθιους και αντικαθίσταται από ανίκανους", Georges Clemenceau (1841 - 1929), Γάλλος πρωθυπουργός

Έλεος! Κάποιος δεν θα βρεθεί να σπάσει αυτήν την ατέρμονη αλυσίδα μαλακίας;

- "Ένας συναινετικός πολιτικός είναι αυτός που κάνει πράγματα που δεν πιστεύει, επειδή αυτά κρατάνε τους ανθρώπους ήσυχους όταν τα κάνει", John Major (1943 - ...), Βρετανός πρωθυπουργός

Μην το ψάχνετε, αυτό καμιά φορά το κάνουμε κι εμείς για να μένουν ήσυχες οι κοπέλες μας. Ελπίζω αυτό να μην μας κάνει πολιτικούς. Αυτός ο τίτλος έχει καταντήσει στις μέρες μας να είναι τίτλος ντροπής.

- "Στην πολιτική δεν υπάρχουν μόνιμες έχθρες και μόνιμες φιλίες", ανώνυμος

Όπως πάντα, ο λαϊκός θυμόσοφος είναι οξυδερκής.

- "Η πολυτέλεια καταστρέφει τις δημοκρατίες. Η φτώχεια τις μοναρχίες", Charles - Louis de Secondat, baron de Montesquieu ή απλά Montesquieu (1689 - 1755), Γάλλος στοχαστής και διαφωτιστής

Στην δική μας περίπτωση, η φτώχεια καταστρέφει τις ζωές μας ΚΑΙ την φερόμενη ως δημοκρατία μας.

- "Δεν πρέπει να προσανατολιζόμαστε από την κοινή γνώμη. Δεν είναι φάρος, αλλά περιπλανώμενα φώτα", Andre Maurois (1885 - 1967), Γάλλος συγγραφέας

... και αυτό γιατί η κοινή γνώμη έχει καταντήσει να είναι φερέφωνο μιας μειοψηφίας που την διαμορφώνει κατά την βούλησή της. Αν όμως το λαϊκό υπόβαθρο έχει βάσεις στην παιδεία, την αντίληψη και την πολιτικοποίηση, το ίδιο το γεγονός αυτομάτως δεν σημαίνει ότι η κοινή γνώμη μπορεί να μετατραπεί σε σοβαρό και στιβαρό μέσο πίεσης;

- "Οι πολιτικοί που τους ενοχλούν τα Μ.Μ.Ε. είναι σαν τους ναυτικούς που τους πειράζει η θάλασσα", Enoch Powell (1912 - 1998), Βρετανός πολιτικός

Εμ, για αυτό τα έχουν τακιμιάσει!

- "Μια κοινωνία προβάτων θα βγάλει κάποια στιγμή, αναπόφευκτα, μια κυβέρνηση λύκων" Henry de Jouvenel (1876 - 1935), Γάλλος πολιτικός

Μπεεεεεεεεεεεεεεεεεεε!

Αυτό το βέλασμα ήταν, πιστεύω, ιδανικό κλείσιμο.

Read more...