Επιστροφεέέέέέέές, καταστροφέέέέέέέέέέέέέέέέές

ΕΠΕΣΤΡΕΨΑ!

Να συνέλθω λίγο από τα καλοκαιρινά ξύδια, να τακτοποιήσω κάποιες πρόσφατες συναισθηματικές εκκρεμότητες (να τακτοποιήσω; ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ! Πάλι κουλουβάχατα θα τα κάνω), να ξεπεράσω και το σοκ της επιστροφής (το σύνδρομο "δεν-με-χωράει-ο-τόπος") και θα τα πούμε οσονούπω. Έχουν να συζητηθούν πολλά... και τί δεν συνέβη αυτόν τον μήνα, όχι μόνο σε εμένα προσωπικά, αλλά και στην επικαιρότητα. Γεγονότα ευχάριστα, δυσάρεστα, ελπιδοφόρα, δυστοπικά... πολλά. Αλλά κυρίως θέλω να τα πούμε πάλι για να δω τί κάνετε, πώς περάσατε. Μου λείψατε, γαμώ τον μπελά μου!

Υ.Γ. Δεν είναι ότι είχα τίποτα εναντίον των οράνιε, πέρα από το ότι στον τελικό του Mundial έπαιζαν χειρότερα κι από τον θειό μου τον Τάσο όταν κόβει με το τσεκούρι τα κούτσουρα πάνω στα Τζουμέρκα. Αλλά κακά τα ψέματα, οι Ίβηρες έπαιξαν καθ'όλη την διάρκεια της διοργάνωσης μπαλάρα και το άξιζαν το πολυπόθητο το Jules Rimet. Οπότε, έστω και αναχρονιστικά,

VIVA LAS FURIAS ROJAS!