Αναζήτηση αναρτήσεων

Το στοιχείο της τελειότητας

>> 14/2/10

Εδώ και λίγο καιρό δουλεύω πάνω σε ένα μουσικό project, αν και η ενασχόληση μου με αυτό μπήκε ελαφρώς στον πάγο λόγω των αυξημένων υποχρεώσεών μου με την σχολή τις τελευταίες τρεις εβδομάδες. Έχω ένα τεράστιο stock από αχρησιμοποίητα riffs, μελωδίες, ηχογραφήσεις και δεν συμμαζεύεται, αλλά μπορώ να πω ότι επιτέλους, μετά από αρκετά χρόνια underground καψίματος από μπάντα σε μπάντα, κάθησα κι έγραψα κάτι ολοκληρωμένο, βρίσκοντας παράλληλα και ικανούς μουσικούς για να παίξουν μαζί μου και να δώσουν και το προσωπικό τους στίγμα. Είπαμε, συνθέτω, παίζω τις κιθάρες, παίζω και λίγα πλήκτρα, κάνω και μερικά ανεπαρκή δεύτερα φωνητικά, αλλά δεν μπορώ να τα κάνω και όλα...
Έτσι προέκυψε μια δεκάδα από αρκετά αξιόλογα θέλω να πιστεύω τραγούδια, τα τέσσερα από τα οποία είναι δεμένα σε μια ενιαία concept πλοκή. Οι στίχοι είναι γραμμένοι είτε από εμένα είτε από άλλους και άλλες, δεδομένου ότι στην παρέα και γενικά στον περίγυρό μου έχω την τύχη να συναναστρέφομαι με ορισμένα πραγματικά ταλέντα. Δεν μπορώ να ορίσω με σαφήνεια το genre αυτών που συνθέτω, αλλά θα έλεγα ότι μάλλον πλησιάζει προς το progressive metal.
Είχα πάρει λοιπόν, όλο χαρά, την απόφαση να δημοσιεύσω σε post και υπό μορφή MP3 μια πρώιμη ηχογράφηση - πρωτόλειο ενός από αυτά τα τραγούδια, έτσι για την διασκέδαση του πράγματος και για να το ακούσει παράλληλα ένας ευρύτερος αριθμός ανθρώπων. Αλλά ατύχησα! Προσπάθησα να το κάνω δημιουργώντας ένα καινούριο podcast όπως αυτό στην αριστερή στήλη του blog, αλλά κάνοντας log in στο αντίστοιχο site, μου έβγαλε το μήνυμα: "Attention: gcast.com is no longer accepting new sign - ups, and will not be accepting new uploads as of February 1, 2010. Your existing podcasts will continue to be available".
Δυστυχώς, φαίνεται πως το site αντιμετώπισε προβλήματα με πνευματικά δικαιώματα ή κάτι παρόμοιο. Έτσι, αν και τα ήδη υπάρχοντα podcasts σαν το δικό μου θα συνεχίσουν να παίζουν, δεν μπορώ να δημιουργήσω ένα καινούριο... Τζίφος λοιπόν. Προσπάθησα να ψάξω για κάτι παρόμοιο αλλά και πάλι τίποτα, τα περισσότερα sites που προσφέρουν τέτοιες υπηρεσίες απαιτούν είτε πληρωμή είτε να κατέχεις ήδη κάποιο συγκεκριμένο λογισμικό που μπορεί να είναι δυσεύρετο. Αν μπορεί κάποιος αναγνώστης να με βοηθήσει προτείνοντάς μου κάποιο άλλο site, πρόγραμμα ή ο,τιδήποτε σχετικό, be my guest...
Για να παραμείνουμε παρ'όλ'αυτά σε μουσικό κλίμα, αποφάσισα να αναρτήσω εδώ το εκπληκτικό κομμάτι The perfect element, ενός εκ των σπουδαιότερων progressive metal συγκροτημάτων, των Pain of Salvation. Το τραγούδι ανήκει στο album "The perfect element, part I" που κυκλοφόρησε το 2000 και όπως όλα τα albums της μπάντας είναι concept - based, δηλαδή η στιχουργική και μουσική του δομή εξυφαίνεται πάνω σε κάποιο συγκεκριμένο αντικείμενο. Το εν λόγω ανήκει σε μια τριλογία που εστιάζεται πάνω στα γεγονότα και τις καταστάσεις που διαμορφώνουν την προσωπικότητα ενός ανθρώπου κατά την παιδική του ηλικία, την εφηβεία και την ενηλικίωσή του. Το δεύτερο album - μέρος της τριλογίας κυκλοφόρησε το 2007 υπό τον τίτλο "Scarsick" ενώ το τρίτο αναμένεται και πιθανόν να είναι αυτό που ετοιμάζεται να κυκλοφορήσει μέσα στο 2010, ονόματι "Road salt".
Συγκεκριμένα, το "The perfect element, part I" αναφέρεται στην μετάβαση από την παιδική ηλικία στην εφηβεία και την πρώτη σεξουαλική και κοινωνική αφύπνιση. Μεταξύ άλλων, κάνει λόγο για την παιδική κακομεταχείριση (σεξουαλική ή σωματική), την σεξουαλικότητα την ίδια, την χρήση ναρκωτικών, την αγάπη, τον πόνο, τον θυμό, το τέλος της αθωότητας, την ντροπή, τις τύψεις αλλά και την ελπίδα, την χαρά και τις όμορφες στιγμές. Όλες αυτές οι στιχουργικές προεκτάσεις εξερευνούνται μέσα από τις ιστορίες ενός αγοριού και ενός κοριτσιού, δύο ανθρώπων πληγωμένων και δυσλειτουργικών (εμφανές εδώ το βάρος που δίνεται στην περιγραφή των περιπτώσεων δύσκολης παιδικής ηλικίας). Σε μερικά τραγούδια οι ιστορίες των δύο αυτών ατόμων παρουσιάζονται μεμονωμένα, σε άλλα συμπλέκονται, σε άλλα έχουμε flashbacks μνήμης όπου μαθαίνουμε περισσότερα για αυτούς και το παρελθόν τους και ούτω καθ'εξής. Το album τελειώνει με το ομώνυμο τραγούδι που παρουσιάζεται εδώ και που εστιάζεται στην συνειδητοποίηση και τελική "πτώση" του αγοριού (πλέον άντρα), προετοιμάζοντας το έδαφος για το "Scarsick". Απολαύστε το. Η ομορφιά, η πολυπλοκότητα και η τεχνικότητα της μουσικής και των φωνητικών καθώς και η οξυδέρκεια των στίχων είναι μοναδικά.


Yesterday found him today,
caught him at his last breath.
These walls built to stand come - what - may,
a lie shattered in the ashes.
His skin against this dirty floor,
eyes fixed on the ceiling.
He has stretched those chains of sin,
far beyond all feelings.
Still, so still...

In his head a thunderous
cry of desperation,
tearing voices from his past,
scream for his attention.
Behind those eyes a world explodes,
no one there to save him.
All pain that he's been passing on,
answers to his craving.
Once more...

I will never leave this shame...

Falling beyond the point of no return,
nothing to become and nothing left to burn...

Stealing meaning from this child,
we took away his reason.
His soul put under lock and key,
his heart blackened from treason.
But if you take from those you fear
everything they value,
you have bred the perfect beast
drained enough to kill you.

Falling beyond the point of no return,
nothing to become and nothing left to burn...

Watching unseen, untouched bleeding,
empty exposed, dying eyes closed...

Once he had forests and mountains
that were only his - listening to him.
Once he would run through the summer days,
catching memories for ages to come.
Now he is dressing this naked floor
with his flesh and blood and times passed by.
His trade of pain might just have lead him
to deal with consequence,
for some change as time passes by.

I am the waking child...
(Lingering, climbing, clinging, clutching,
craving, clawing, hurting, falling down)
I, the wayward son of a mountain lake...
(Of icy liquor tears, of a silent Earth,
of a rusty lid, of a wingless wind,
of an eyeless storm,
of fallen gods who lost their way)
I set myself on fire
to breed the Perfect Element.

Will I ever walk again?

Falling far beyond the point of no return,
nothing to become and nothing left to burn...

This is the end.
Nothing left to say,
the pain will go away.
Now you must surely see
that you are killing me.
You are killing me,
now you are killing me.
(You must never leave this shame!)
Now you are killing me.
(You must never leave this shame!)
Now you are killing me!
(You must never leave this shame!)

Is this more than you want?

Δεν ξέρω για εσάς, αλλά εγώ όταν το πρωτοάκουσα ανατρίχιασα. Πράγμα που έκτοτε το παθαίνω και κάθε φορά που το ακούω. Και με βάζει να αναρωτιέμαι, ποιό είναι τελικά το "perfect element"; Ποιό είναι το στοιχείο της τελειότητας κατά την διαμόρφωση του ψυχισμού ενός ανθρώπου;

16 σχόλια. Βγάλτε το από μέσα σας!:

to alataki 14 Φεβρουαρίου 2010 στις 8:25 μ.μ.  

Συγχαρητήρια και καλή επιτυχία!

Μυστικό Μονοπάτι 14 Φεβρουαρίου 2010 στις 9:35 μ.μ.  

Δυστυχώς είμαι ψιλοάσχετη για να σε βοηθήσω...
Pain Of Salvation!!! Τρομερό συγκρότημα!!! Και αυτό το cd ήταν το πρώτο που είχα ακούσει από metal μουσική!!! Ειδικά το Ashes ήταν αυτό που με είχε κάνει να ανατριχιάσω!!! Για να μην αναφέρθώ στο "Song for the Innocent"!!!!

Πήγες στο Live τους???? Ήταν υπέροχοι!!!

"Μυστικά" φιλιά!!!!

α Κενταύρου 14 Φεβρουαρίου 2010 στις 9:51 μ.μ.  

Dimo Kαλησπέρα
Μας χωρίζει το χάος μουσικά.
Εγώ δεν μπορώ να ακούσω μουσική αν δεν νιώθω τα λόγια ,αγγλικά γνωρίζω πολύ καλά,λόγω γλώσσας όμως χάνω το 50%.Χθές άκουγα από Blogger το Gracias a la vida τραγούδι ισπανόφωνο με πάθος κατέφυγα στο google για μετάφραση είχε χαθεί η μαγεία.Επιμένω Ελληνικά.Θα σου δώσω το μουσικό μου στίγμα και θα καταλάβεις. http://www.youtube.com/watch?v=UABb6Lg6Ucg&NR=1
Δεν απορρίπτω τίποτα.Δεν συγκρίνω βέβαια ανόμοια πράγματα.

Dimos 14 Φεβρουαρίου 2010 στις 10:17 μ.μ.  

Ευχαριστώ Αλατάκι!

Dimos 14 Φεβρουαρίου 2010 στις 10:26 μ.μ.  

"Μυστική" μου Lizet (να σε λέω Λίζα;) πήγα στο live τους εδώ στην Θεσσαλονίκη, λιγότερο από ένα μήνα πριν και ήταν απίστευτοι. Αρκεί να σου πω ότι έπαιξαν κομματάρες που δεν τις συνηθίζουν σε live, βλέπε Perfect element, Fandago, Kingdom of loss, Nightmist, Disco queen... μαζί βέβαια με τα old time classic Ashes, Undertow κ.λπ. Επίσης, διασκεύασαν το Nights in white satin των Moody Blues (όπου ο Daniel έπαιζε drums και ο ντράμερ τραγουδούσε!) καθώς και το Hallelujah σto uncore τους... Ανυπομονώ να τους ξαναδώ!

Χαίρομαι που σου άρεσε η ανάρτηση. Όσο για το θέμα του podcast δεν πειράζει... δεν μπορεί, κάποιος θα βρεθεί να με βοηθήσει! :Ρ

Φιλιά

Dimos 14 Φεβρουαρίου 2010 στις 10:28 μ.μ.  

*Encore εννοούσα προηγουμένως.

Dimos 14 Φεβρουαρίου 2010 στις 10:36 μ.μ.  

Φίλε Μιχάλη, το ότι ακούω κι ενίοτε γράφω metal και rock δεν σημαίνει ότι δεν ακούω και άλλα είδη... για να πω την αλήθεια, η μουσική μου διάθεση και γούστο είναι εκτεταμένα! Αρεκί να σου πω ότι εκτός των άλλων κάνω κι ένα ντουέτο με ένα φίλο, αυτός μπουζουκάκι κι εγώ κιθάρα, που από καιρού εις καιρόν παίζουμε σε τίποτα φοιτητικά ταβερνάκια εδώ στην Θεσσαλονίκη, στην Άθωνος και το Μπιτ Παζάρ, και μάλιστα προτιμούμε τα πιο βαριά ρεμπέτικα. Βλέπε Βαμβακάρη, Μητσάκη, Βιδάλη, Κασιμάτη, Εσκενάζη, Νούρα, Μοσχονά...

Βέβαια, αν χάνεις την μαγεία λόγω του ξενόγλωσσου στίχου, είναι κατανοητό... οπωσδήποτε κάποιες έννοιες δεν μπορούν να αποδοθούν σε ξένη γλώσσα. Πώς είναι δυνατόν να αποδοθεί ο νταλκάς, το φιλότιμο και το παλικάρι; :)

Ωραίο το τραγούδι που μου linkαρες! Δεν το είχα ξανακούσει... α ρε Πόλη αρχοντομάνα...

Ανώνυμος 15 Φεβρουαρίου 2010 στις 7:52 π.μ.  

Falling beyond the point of no return,
nothing to become and nothing left to burn...

Dimos 15 Φεβρουαρίου 2010 στις 11:29 π.μ.  

Watching unseen, untouched bleeding,
empty exposed, dying eyes closed...

Μιλάμε για στιχάρες. Με πολλαπλά επίπεδα νοημάτων.

α Κενταύρου 15 Φεβρουαρίου 2010 στις 12:12 μ.μ.  

Dimo Kαλημέρα
Την άποψη μου αυτή για σχέση γλώσσας-μουσικής την είχα πει και αλλού,αλλά δεν είχα βρεί το απόλυτο επιχείρημα για να πείσω.Εσύ έχεις μια ικανότητα να πηγαίνεις στη καρδιά των πραγμάτων και μου έδωσες το απόλυτο επιχείρημα.
Πώς είναι δυνατόν να αποδοθεί ο νταλκάς, το φιλότιμο και το παλικάρι;
Της αγάπης αίματα με πορφύρωσαν,με χαρές ανείδωτες με σκιάσανε......οξειδώθηκα μες στη νοτιά των ανθρώπων.
Μεταφράζω:Of love with red blood with joy that I have not seen shaded..... by oxidation of straight people in south.
Xάθηκε το αίσθημα των λέξεων δεν είναι το κόκκινο αίμα στο μικροβιολογικό εργαστήριο είναι η έκφραση μιας αγάπης δυνατής που μόνο η μητρική γλώσσα θα αποδώσει.Γιαυτό πολλές φορές κατηγορούν το Γ.Παπανδρέου ότι δεν μας καταλαβαίνει, αισθανόμαστε τη ζωή μέσω της γλώσσας διαφορετικά και μεταξύ μας δεν τον νιώθουμε τόσο κοντά στη νοοτροπία μας άσχετο αν τον ψηφίσαμε.Εχει μια απόμακρη ψυχρότητα ,μια ευγένεια αγγλοσαξωνική δεν έχει τη δική μας κιμπάρικη Σαλονικιώτικη ζεστασιά.Χορεύει ζειμπέκικο σαν κούτσουρο,άσε τα ποντιακά σαν σπαστική μαριονέτα.
Προσοχή δεν μιλάω πολιτικά,μην παρεξηγηθώ.
Καλή σαρακοστή.

Dimos 15 Φεβρουαρίου 2010 στις 1:03 μ.μ.  

Εννοείται πως δεν παρεξηγιέσαι, κατάλαβα ακριβώς τί θέλεις να πεις. Ισχύει. Αλλά βέβαια ισχύει και το αντίστροφο. Πολλές φορές, ιδιαίτερα είδη μουσικής μη ελληνικά αναδεικνύονται καλύτερα με την χρήση αγγλικής ή άλλης γλώσσας, όπως ακριβώς το ρεμπέτικο αποδίδεται καλύτερα μόνο με ελληνικά και μάλιστα με διαλέκτους "της πιάτσας". Έτσι, μπορεί και ένα blues με ελληνικό στίχο να είναι ωραίο (μύρια ελληνικά blues μετράνε απίστευτα), από την άλλη όμως, αν δεν ακούσεις την βραχνή και γεμάτη συναίσθημα και βαρβατίλα μαύρη φωνή του Muddy Waters ή του B.B. King, να τραγουδάει για σεξ, ποτό, πόνο, γυναίκες και μοναξιά με την παραφρασμένα Αγγλικά και την βαριά προφορά του Μισισιπή και της Νέας Ορλεάνης, δεν ξέρεις τί θα πει πραγματικό, βαρύ blues.

Τελικά το συμπέρασμα είναι ότι τα καλύτερα δείγματα ενός μουσικού είδους αναδεικνύονται στην γλώσσα, την παράδοση και την κουλτούρα στην οποία άνθισαν ή τουλάχιστον αναπτύχθηκαν. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν θα βγουν καλά δείγματα και σε άλλες χώρες ή γλώσσες, βλέπε διάφορα εξαιρετικά δείγματα ελληνικού rock με ελληνικό στίχο από το '65 και μετά. Απλά, όπως δεν μπορεί να αποδοθεί στα αγγλικά ή οπουδήποτε αλλού ο νταλκάς και το φιλότιμο που βγάζει ο Καζαντζίδης ή ο ΤΕΡΑΣΤΙΟΣ Στράτος, άλλο τόσο δεν μπορεί να αποδοθεί στα ελληνικά η ψυχεδέλεια και η ονειρική ατμόσφαιρα του Kashmir των Led Zeppelin ή η συγκλονιστική και συνάμα οργισμένη αντιπολεμική ελεγεία του One των Metallica.

Όλα τα παραπάνω βέβαια λέγονται με πλήρη σεβασμό στους καλλιτεχνάρες που υπήρξαν οι πρωτοπόροι είχαν τα κότσια και δημιούργησαν εκπληκτική μουσική σε χωράφια που εξ αρχής δεν ήταν δικά μας ή δικά τους, ξεπερνώντας σε πολλές φάσεις σε μουσικό πλούτο ή συναίσθημα τους πρώτους διδάξαντες. Ποιός αμφισβητεί ότι πολλούς ξένους ροκάδες του τότε και του τώρα, για τους οποίους το rock ήταν "αυτόχθονο", τους τρώει λάχανο ο μέγιστος Σιδηρόπουλος;

Καλή Σαρακοστή. Μ ετο μαλακό ο μπακαλιάρος! :)

Thalassenia 16 Φεβρουαρίου 2010 στις 1:42 π.μ.  

Η βοήθεια έρχεται από εκεί που δεν το περιμένεις. Εύχομαι να την βρείς.

Καλή συνέχεια.

Dimos 16 Φεβρουαρίου 2010 στις 2:49 μ.μ.  

Ευχαριστώ πολύ... ελπίζω τελικά να έρθει, κι ας μην την περιμένω!

Masterpcm 18 Φεβρουαρίου 2010 στις 11:18 μ.μ.  

Ο Θεός είναι μεγάλος λένε...

Η λύση στο μικρό σας πρόβλημα είναι εδώ http://www.divshare.com , σε επίπεδο ανάρτησης.
Κάνετε ένα free λογαριασμό, ανεβάζετε με πολύ εύκολο τρόπο το κομμάτι σας, σας δίνει ένα script που το επικολλάτε σαν ένα link του youtube στην ανάρτησή σας και τελειώσατε.

Καλή συνέχεια σας εύχομαι.

(Αν χρειάζεστε κάτι περισσότερο mail me)

Καλή σας νύχτα.

Masterpcm 18 Φεβρουαρίου 2010 στις 11:20 μ.μ.  

@ Thalassenia

Μάντης είστε;

:-)

Dimos 19 Φεβρουαρίου 2010 στις 11:54 π.μ.  

Ευχαριστώ πολύ πολύ! Ορίστε, ανιδιοτελής βοήθεια! :)

Την καλημέρα μου

Η ΦΑΣΗ ΓΗΣ - ΣΕΛΗΝΗΣ. ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΝΥΧΤΕΡΙΝΟΥΣ (ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ) ΤΥΠΟΥΣ...

ΠΟΣΟΙ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΤΕΛΙΚΑ ΕΔΩ ΜΕΣΑ;

Powered By Blogger
Powered By Blogger
Powered By Blogger

  © Blogger templates Romantico by Ourblogtemplates.com 2008

Back to TOP