Forbidden part 1 - Seduced

Αφού πέρασα ένα τριημεράκι σε Άρτα και Ιωάννινα και με τις καλύτερες εντυπώσεις από την οδήγησή μου μέσω της ως επί το πλείστον ολοκληρωμένης Εγνατίας Οδού που δόθηκε επιτέλους και σχεδόν στην πλήρη της έκταση στην κυκλοφορία, έφτασε και η ώρα να κάνω αυτό που είχα εδώ και καιρό στο μυαλό μου. Μετά από τεχνικές δυσκολίες που υπερκεράστηκαν με την βοήθεια του Masterpcm, αναγνώστη του blog (ευχαριστώ φίλε μου από καρδιάς), μπορώ επιτέλους να αναρτήσω στο ιστολόγιο και δείγματα της μουσικής που γράφω, προς άκουσμα των όποιων και όσων ενδιαφέρονται, αρχής γενομένης από το παρόν post...

Όπως έχω προαναφέρει σε προγενέστερη ανάρτηση και συγκεκριμένα εδώ, μετά από πολλή περίσκεψη και ακόμα περισσότερο λιώσιμο σε πρόβες, studios και πάνω στην ταστιέρα της κιθάρας μου, μπήκε μια τάξη στο συνονθύλευμα από τις σκόρπιες μελωδίες και τα riffs που έχω κατά καιρούς γράψει. Καρπός αυτής της τακτοποίησης είναι δέκα ολοκληρωμένα κομμάτια που δουλεύω αυτήν την περίοδο με το υπόλοιπο καρνέ των μουσικών της μπάντας, για τους οποίους με περηφάνια μπορώ να πω ότι είναι ένας κι ένας (φανταστείτε κιόλας ότι η σύνθεσή μας δεν είναι πλήρως ολοκληρωμένη, αφού παρουσιάστηκε τελευταία στιγμή ένα πρόβλημα με τον μπασίστα).

Η διαδικασία που ακολουθήθηκε σε όλα τα κομμάτια ήταν η ίδια. Μέχρι στιγμής τουλάχιστον, ο μόνος που συνθέτει είμαι εγώ. Έτσι λοιπόν γράφω τον "οδηγό" όλων των οργάνων (lead,  solo, ρυθμικές και ακουστικές κιθάρες, μπάσο, πιάνο, πλήκτρα και drums) στο πρόγραμμα GP5, και στην συνέχεια παίζω και ηχογραφώ από πάνω layers από RSE κιθάρες, που ακολουθούν την υπόβαση που έχει ήδη γραφεί. Το αποτέλεσμα είναι μια αρκετά καλή ηχογράφηση, στην οποία τα όργανα που εκ των πραγμάτων παίζω εγώ (κυρίως οι κιθάρες και λιγότερο το πιάνο και τα πλήκτρα) είναι σχεδόν τελείως στην τελική τους μορφή, ενώ από εκεί και πέρα, το μπάσο και τα drums υπάρχουν μόνο ως πρωτόλεια, επί των οποίων ο μπασίστας και ο drummer κάνουν τα δικά τους κόλπα.

Το τραγούδι το οποίο επέλεξα για αρχή να σας παρουσιάσω ονομάζεται "Forbidden part 1 - Seduced" και είναι το πρώτο από μια τετραλογία concept τραγουδιών (τα υπόλοιπα τρία είναι τα "Forbidden part 2 - Τhe thin line", "Forbidden part 3 - Falling again" και "Forbidden part 4 - Together and apart"), της οποίας ο στιχουργικός πυρήνας είναι το χρονικό ενός καταραμένου έρωτα (οι στίχοι στα τρία από τα τέσσερα τραγούδια είναι δικοί μου, ενώ στο "Forbidden part 2 - Τhe thin line", το πιο μπαλαντοειδές κομμάτι της τετραλογίας, είναι γραμμένοι από μια πολύ καλή μου φίλη). Η ιδέα του concept δεν είναι κάτι καινούριο - οι τέχνες γενικά αλλά και η μουσική ιδιαίτερα βρίθουν από έρωτες, καταραμένους και μη, και τα αρχέτυπα του Ρωμαίου και της Ιουλιέτας ή του Μπέρεν και της Λούθιεν έχουν πολυχρησιμοποιηθεί και πολυδιασκευαστεί. Αλλά τέτοια ήταν η έμπνευσή μου για τα συγκεκριμένα τέσσερα κομμάτια, τί να κάνω;
Αυτό που κάνει το concept να ξεφεύγει κάπως από τα τετριμμένα, είναι ότι σε κανένα σημείο δεν δηλώνεται αν αυτός που μιλάει, μονολογεί ή διαλογίζεται είναι άντρας ή γυναίκα ή και οι δύο και ακόμα περισσότερο, αν είναι άνθρωποι. Μόνο νύξεις και σκιώδεις υπόνοιες μπορούν να οδηγήσουν κάποιον στο συμπέρασμα αν το ζευγάρι που έχει περιέλθει στις αγκάλες ενός έρωτα έντονου, υπόγειου, καταδικασμένου, βρώμικου και ανά περιπτώσεις διεστραμμένου και χωρίς αύριο, είναι άντρας με γυναίκα, άγγελος με άνθρωπο, δαίμονας με άγγελο, ψυχή με ψυχή ή ο,τιδήποτε άλλο. Δεν είχα σκοπό να "μεταφυσικοποιήσω" ιδιαίτερα το όλο ζήτημα, απλά άφησα ελεύθερη την φαντασία μου... Το αποτέλεσμα που προέκυψε ήταν ένας μεγάλος όγκος στίχων, ερωτικών, ποτισμένων με πόνο αλλά και απόλαυση, ηδονή αλλά και μοχθηρία, ανέλπιδων αλλά και με εκλάμψεις αισιοδοξίας... ή μισαλλοδοξίας. Οι στίχοι έχουν φτάσει κι εκείνοι σε ένα κάποιο τελικό στάδιο, αν και ενδέχεται συγκεκριμένες στροφές να υποστούν μια εκ νέου επεξεργασία.
Η μουσική με την οποία ντύθηκαν οι στίχοι είναι κλασικό, θα έλεγα, progressive metal - πολλά όργανα με εξέχουσες τις κιθάρες και το πιάνο, σύνθετη δομή και μελωδίες, πολλαπλά riffs και μεγάλη, συνήθως, διάρκεια (το συγκεκριμένο που αναρτώ σε αυτό το post ξεπερνά τα 10 λεπτά). Γενικά, τα κουρδίσματα των οργάνων είναι τα κανονικά (σε Μι οι κιθάρες και το μπάσο και σε Ντο το πιάνο). Άλλες φορές έγραψα πρώτα τους στίχους και μετά την μουσική, ενώ άλλες το αντίστροφο... γενικά δεν υπήρχε κάποιος κανόνας στην πορεία της έμπνευσής μου.
Πιστεύω ότι αρκετά φλυάρησα. Σας παρουσιάζω το τραγούδι (στην ορχηστρική του έκδοση, αφού δεν έχουν περαστεί ακόμα τα φωνητικά), ελπίζοντας ότι θα σας αγγίξει. Feel free να μου πείτε τις γνώμες σας, θετικές, αρνητικές ή αρνητικότατες... θα αποτελέσουν ένα crash test, ειδικά τώρα που έχει δρομολογηθεί και η κανονική επεξεργασία του τραγουδιού στο studio από όλα τα μέλη της μπάντας.  Αν μη τι άλλο εγώ έχω εναποθέσει σε αυτό και σε όλα τα υπόλοιπα  τραγούδια την ψυχή μου και  ένα χείμαρρο συναισθημάτων, από τα αξημέρωτα βράδια που καθόμουν μόνος πάνω στην κιθάρα μου κι έλιωνα, έως τώρα που έχουν πάρει σχήμα και μορφή. Enjoy...

FORBIDDEN PART 1 - SEDUCED

Music - lyrics: Dimos

Deep within, there's an open wound.

Down inside, there's an obstinate voice.

Outside and all around, there's a relentless thought.

Scarring my heart and splintering my mind, there is your face.

And your body.

And your scent.

And your look.

And your essence.

Above myself and beneath the mire, there is you.

Is it because you are so different?

Is it because you are so virtuous?

Is it because you are so sinful?

Is it because I want to force myself into a wayward beginning and an unforeseen end?

It is of no matter. Not anymore.

All I want is to be seduced. Again.

All I want is to taste your lips. Shamelessly.

I want to burn with you into a frenzied union.

I want you to overwhelm my senses, dragging me into slavery and dominion.

It was the night that I saw you for the first time,

the night before all nights.

It was then when you made me forsake my past.

Without any regret, without mercy.

Putting aside any recollection of a long gone compassion.

I wanted to. But still, it was you.

It was the moment when you spat me in my face

and altogether worshiped me as your god.

A god of flesh and bones, of laughter and tears,

of orgasms and vices, of love and hate.

A god that soon became lesser than the offspring of his passion.

I wanted to. But still, it was you.

And now, all I still want is to be seduced. Again.

All I still want is to taste your lips. Endlessly.

I want to burn with you into a frenzied union.

I want you to overwhelm my senses, following the explosion in my chest.

Oh, I know that soon I will have to pay the price.

I will soon be called to render the reason I violated you.

But you violated me.

And I want it again, oh, I want it again...

Oh, the pain is too much to bear.

And still, it's so sweet as it's poured into my core...

You hurt me.

And I need it again, oh, I need it again...

Against everything you represented and I stood for,

aside all that follows the loss of our distorted nature.

I fall and you rise,

as I rise when you descent.

We're together in this now.

Together forever.

I will love you and I will debauch you.

I will hate you and I will wound you.

I will make you cry and I will make you cum.

Now, you will be seduced.

'Cause we're together in this now,

together and after forever.

And I can see that this is what you want.

You want to get lost with me,

you want to be devoured by my passion.

As I want to get devoured by yours.

I can see that this is what I want.

You seduced me, and now I seduce you.

I seduced you, and now you seduce me.

You love me and I love you.

And our love is like a beast, tearing down our remains.

Again and again and again...

We got lost in this, beyond of anything that has to do with

what is righteous - and what is unholy.

 We got lost in this, never considering what is upcoming.

Never considering of what it means to walk past the thin line.

© 2010 Dimos & "Μεγάλες ιστορίες από τις μικρές πόλεις"

Απαγορεύεται η οποιαδήποτε ανατύπωση και αναδημοσίευση

Ελπίζω να σας άρεσε και να σας συγκλόνισε όσο συγκλόνισε κι εμένα όταν το έγραψα και όσο εξακολουθεί να με συγκλονίζει κάθε φορά που το ακούω ή το παίζω στο studio. Note: ελπίζω να προσέξατε ένα μικρό trick... οι τελευταίες λέξεις στην λήγουσα στροφή είναι ο τίτλος του επόμενου τραγουδιού της τετραλογίας...
Ζητώ την κατανόησή σας για την κακογουστιά του copyright, μέτρο στο οποίο δεν κατέφυγα ούτε καν για τα διηγήματά μου που έχω δημοσιεύσει. Όπως δηλώνω και στην αριστερή sidebar του blog, ο καθένας μπορεί να πάρει από εδώ ό,τι θέλει (άλλωστε έχει γίνει αυτό), αρκεί να μου το πει. Αλλά ειδικά στο θέμα των στίχων και της μουσικής υπάρχει ένα θέμα...